Στην ελληνική δικαιοσύνη στρέφεται ο Γιάννης Παπαμιχαήλ, καθώς καταγγέλλει με ανοιχτή επιστολή του στην ιστοσελίδα του facebook, ότι δύο γυναίκες, από τις οποίες η μία αποκαλεί τον εαυτό της δημοσιογράφο, τον εκβιάζουν με απώτερο σκοπό να αποσπάσουν χρήματα από αυτόν.
Συγκεκριμένα, ο γιος της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, τον οποίο είχε συλλάβει η αστυνομία πρόσφατα για κατοχή μικρής ποσότητας κοκαΐνης, καταγγέλλει:
“Να πω πρώτα καλές διακοπές σε όλους. Με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου μου, συνέβησαν κάποια περίεργα περιστατικά με δύο γυναίκες που είναι στο facebook, και μια από αυτές μάλιστα είναι «τύπου» δημοσιογράφος σε βραδινή εκπομπή καναλιού μικρής σχετικά εμβέλειας.
Η εν λόγω δεσποινίς προσπάθησε, για λόγους που δεν γνωρίζω, να μπει στο φιλικό μου περιβάλλον, με απώτερο σκοπό να αποσπάσει χρήματα, να υποκλέψει σελίδες από το βιβλίο μου, αλλά το χειρότερο, να πιαστεί πάνω στο ατυχές περιστατικό που μου συνέβη και να βρεθώ εγώ σε δεινή θέση.
Εκτός από την εν λόγω «τύπου» δημοσιογράφο υπήρχε και άλλο ένα άτομο που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί εμένα προσωπικά. Περισσότερα για αυτό το πολύ σοβαρό θέμα από την επόμενη εβδομάδα, που θα έχω όλα τα στοιχεία και αποδείξεις”.
Λυπάμαι που βρίσκομαι σε αυτή τη θέση αλλά πραγματικά ορισμένοι άνθρωποι έχουν χάσει εντελώς το μυαλό τους, και πιστεύουν ότι μπορούν να βγάλουν οποιοδήποτε κέρδος από εμένα, βασιζόμενοι στο περιστατικό μου. Είναι χαζό και παράλογο να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο και τον λόγο θα έχει πλέον η Ελληνική Δικαιοσύνη’.
Ευχαριστώ πολύ,
Γιάννης Παπαμιχαήλ
Διαβάζοντας το «Έχω ένα Μυστικό», το πολυσυζητημένο βιβλίο του υιού Παπαμιχαήλ για τη ζωή της μητέρας του, το οποίο και θα γίνει σήριαλ στον Alpha, βρήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον αποσπάσμα, το οποίο και αξίζει να σας μεταφέρουμε καθώς απεικονίζει ακριβώς την συναισθηματική κατάσταση του Γιάννη τα τελευταία χρόνια:
“Το 1996 είναι η τραγική χρόνια που ξεκινώ τούτη την αφήγηση, η χρόνια που ο απρόσμενος θάνατος της μητέρας μου με συγκλόνισε. Με έκανε να νιώσω φόβο, αμηχανία, ανασφάλεια. Μεγάλη ανασφάλεια γιατί έμεινα μόνος!
Μέχρι τότε εκείνη ήταν δίπλα μου. Πάντα δίπλα μου. Γιατί η Άλικη ήταν για εμένα μάνα και πατέρας. Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν μετά τον θάνατο της ζούσα σε ένα κόσμο χωρίς εκείνη, αλλά με ‘εκείνη’ να με ακολουθεί πάντοτε.
Έπειτα ήρθε ο θάνατος του πατέρα μου. Ένα ακόμα πλήγμα για εμένα, όσο και αν σε ορισμένους φαίνεται παράξενο. Από εκεί και πέρα, έμεινα εντελώς μόνος, με τα ‘άγρια θηρία’ να θέλουν να κατασπαράξουν λίγη από τη λάμψη, λίγο από το μύθο, λίγο από το μυστήριο που εξέπεμπαν οι δύο γονείς μου.
Όχι άδικος φυσικά, μια και ο κόσμος επιμόνως ήθελε να μαθαίνει και να μαθαίνει. Κουράστηκα όμως. Κουράστηκα να επιβεβαιώνω, να διαψεύδω, να φιλοσοφώ τη ζωή των γονιών μου. Κουράστηκα να είμαι το ‘εξιλαστήριο θύμα’ της δημοσιότητας δύο διάσημων γονιών’.
