Για την παράσταση που έχει γράψει και σκηνοθετήσει και θα πρωταγωνιστήσει τον χειμώνα, για την ικανοποίηση που του δίνει το γράψιμο, την κατάσταση στην ελληνική τηλεόραση, αλλά και τα τουρκικά σήριαλ, μίλησε ο Θοδωρής Αθερίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο thesout.gr.
Παρατίθενται αποσπάσματα από τη συνέντευξη:
• Φέτος το χειμώνα θα σας απολαύσουμε στο θέατρο «Αποθήκη» με το έργο «Άγρια Δύση», το νέο σας συγγραφικό εγχείρημα που σκηνοθετείτε, επίσης! Θα μας πείτε λίγα λόγια για το καινούριο σας θεατρικό; Είναι κωμωδία ή δράμα και σε τι αφορά;
Είναι κωμωδία με χαρακτηριστικά σατυρικής γραφής κι ένας λόγος είναι πως σ’ αυτό το είδος έχω ασκηθεί πολλά χρόνια. Ο άλλος λόγος είναι γιατί έτσι είμαι εγώ, δηλαδή σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο! Σαφέστατα και είναι κωμωδία, με ατμόσφαιρα γουέστερν.
Διαδραματίζεται στα Σφακιά, σ’ ένα χωριό, στα Λιβανιανά, όπου υπάρχει ένα ξενοδοχείο που δεν έχει πελάτες, δεν έχει νερό, δεν έχει τηλέφωνο, βάλλεται από την κρίση. Εκεί έρχεται ένας ξένος, μοναχικός, για να φέρει προβλήματα αλλά και λύσεις με την παρουσία του, να σημαδέψει με τον ερχομό του τη συνέχεια η οποία θα δοθεί.
Οι αιχμές είναι σαφείς… και για την κρίση, είναι έργο των ημερών! Είναι μια αλληγορία, γιατί κάθε ήρωας αλληγορικά εκφράζει μάζες κοινωνικές, οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι στο προσκήνιο. Οι ήρωες αυτοί βιώνουν, συγκρούονται υπό το καθεστώς αυτής της σκιάς της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που ζούμε.
• Τον τίτλο «Άγρια Δύση» πώς τον αποφασίσατε; Υπονοεί κάτι;
Τον αποφάσισα λόγω της αμφισημίας του. Απ’ τη μια αφορά σ’ όλη αυτή την ατμόσφαιρα του γουέστερν, στην οποία το έργο υπακούει, που είναι σε απόλυτη αντιστοιχία, βέβαια, με το κρητικό τοπίο και το σφακιανό εσωτερικό παλμό και κόσμο, το αντίστοιχο duende των Ισπανών! Κάποιος θα μπορούσε να το συναντήσει ως μεσογειακό ταμπεραμέντο αυτό, στην Ελλάδα, στην Κρήτη. Η αμφισημία έγκειται, λοιπόν, απ’ τη μια πλευρά στο γουέστερν και από την άλλη σ’ αυτό που λέμε «Δύση», ανήκουμε στη Δύση, στην οικονομία… και είναι άγρια αυτή!
• Ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, είστε ένας πολυπράγμων άνθρωπος. Ποιο από τα τρία απολαμβάνετε περισσότερο και ποιο σας δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση;
Τη μεγαλύτερη ικανοποίηση μού τη δίνει το συγγραφικό, γιατί είναι το απόλυτα δημιουργικό! Είναι η δημιουργία ενός παράλληλου σύμπαντος από το μηδέν. Δηλαδή, ξαφνικά υπάρχει αυτό το σύμπαν και με τη συγγραφή δημιουργείς ένα παράλληλο… Ένα παράλληλο στο οποίο κατοικείς, δεν είναι ψευδαίσθηση…
Ξοδεύεις πάρα πολύ χρόνο γι’ αυτό και στο τέλος το ζωντανεύεις, κιόλας, γιατί το δραματοποιείς. Δεν είναι σαν τη μυθιστοριογραφία, στην οποία δεν κατοικείς μέσα. Εγώ σ’ αυτό το σύμπαν που φτιάχνω θα κατοικήσω τώρα!
Από 16 Οκτωβρίου που ξεκινάμε, μέχρι το Πάσχα τουλάχιστον, θα μπω και θα μείνω μέσα στο σύμπαν που έχω φτιάξει, λόγω της δραματοποίησης. Αυτό είναι που με συγκινεί πιο έντονα απ’ όλα!
Από εκεί και πέρα την ηθοποιία την έχω ανάγκη ως καθημερινότητα αυτοκαθορισμού! Όπως ο τσαγκάρης ανοίγει το μαγαζί του κάθε μέρα και πηγαίνει στη δουλειά του έτσι έχω ανάγκη κι εγώ να πηγαίνω στο θέατρο, να βγάζω τα ρούχα μου, να βάζω τα ρούχα του ρόλου και να το κάνω σαν την εργασία, αλλιώς νιώθω ότι δεν εργάζομαι αν δεν είμαι σαν ηθοποιός.
Το λιγότερο απ’ όλα που με συγκινεί είναι η σκηνοθεσία, γιατί ο τρόπος που την προσεγγίζω δεν έχει τη χαρά της εξουσίας που σου δίνει μια τέτοια θέση. Στη σκηνοθεσία γίνομαι λίγο δούλος, δηλαδή προσπαθώ να γίνω μεταφραστής της μίας γλώσσας, που είναι η γλώσσα της γραφής, στη γλώσσα της δραματοποίησης. Είναι αυτός ο διαβιβαστής, ο μεσίτης, ο οποίος πρέπει να μας πει την ιστορία. Είμαι ο παραμυθάς, ο σκηνοθέτης και πρέπει να μάθω αυτή τη γλώσσα στους ηθοποιούς… Τι χαρά μπορεί να έχει ένας μεταφραστής; Δεν το κοιτάω για να εξουσιάσω, σαν θέση κύρους, αλλά σαν θέση εργασίας σκληρής.
• Ποια η γνώμη σας για την πληθώρα των τούρκικων σίριαλ στην ελληνική τηλεόραση και πλέον στην prime time ζώνη των καναλιών;
Μα αν δεν ήταν τα τούρκικα σίριαλ, θα ήταν αγγλικά, ολλανδικά… ελληνικά δε θα ήταν!
Ένα ελληνικό σίριαλ κοστίζει γύρω στις 60.000 ευρώ σ’ αυτή τη φάση κι αυτά που σας λέω δεν είναι πολλά χρήματα, είναι λίγα, είναι τα μισά ακριβώς απ’ όσο κόστιζαν πριν. Ενώ ένα τούρκικο σίριαλ, νομίζω, κοστίζει 6-7 χιλιάδες ευρώ. Εσείς αν ήσασταν το κανάλι και αν δεν είχατε λεφτά τι θα κάνατε; Αυτό δε θα κάνατε;
Θέλω να πω ότι, δυστυχώς, ορισμένα πράγματα είναι απλά νούμερα, απλοί αριθμοί… Τόσο έχει, τόσο μπορεί…
• Ποιο πιστεύετε πως θα είναι το μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης; Θα ξαναγίνουν σύντομα καλές τηλεοπτικές σειρές;
Σύντομα, δύσκολα… Ότι θα ξαναγίνουν, θα ξαναγίνουν! Σαφέστατα! Τώρα περνάμε μια ιστορική περίοδο η οποία είναι στη φάση της ύφεσης. Θα ξανανέβει, όμως!
Επιμέλεια: Φιλίππα Κριτσογιαννάκη
