Ναι, και είμαστε όντως ζωντανοί! Η τραγωδία των Τεμπών είναι ένα έγκλημα που δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Οι διαδηλώσεις και η αυθόρμητη συμμετοχή του κόσμου είναι εξαιρετικά συγκινητικές, γιατί μας θυμίζουν ότι, παρά τις δυσκολίες και τις αδικίες που βιώσαμε (ακόμα τις βιώνουμε), ο λαός μας είναι ακόμα ζωντανός. Η ενότητα και η αλληλεγγύη που εκφράζουν οι πολίτες μέσα από τις κινητοποιήσεις, η αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η ανησυχία για την τύχη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στη χώρα, αλλά κυρίως η αγάπη για τον τόπο και τους συνανθρώπους μας αποδεικνύουν ότι παραμένουμε συνδεδεμένοι με τα ιδανικά της κοινωνικής ευθύνης και της κοινωνικής αλλαγής.

Η συγκάλυψη ενός τόσο σοβαρού δυστυχήματος, όπως αυτού της κοιλάδας των Τεμπών, συμβαίνει σε μία χώρα όπου οι πολίτες έχουν εξαντληθεί σωματικά και ψυχικά από τα αλλεπάλληλα μέτρα συμμόρφωσης που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια. Από την αντιδημοκρατική συμφωνία με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δεν είχε καμία δημόσια διαβούλευση και δημοκρατική νομιμοποίηση, μέχρι τα αντιδημοκρατικά μέτρα κατά του Covid-19, οι πολίτες αντιμετωπίστηκαν ως υπήκοοι χωρίς δικαιώματα, με περιορισμούς που έμοιαζαν με τιμωρία παρά με μέτρα προστασίας. Αυτές οι πολιτικές, που αγνόησαν την κοινή λογική και τη θέληση του λαού, έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία εξαιρετικά απογοητευμένη από το κράτος και τους θεσμούς.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Οι τελευταίες δεκαετίες έχουν δείξει ότι το σύστημα στην Ελλάδα δύσκολα επιτρέπει ουσιαστική αλλαγή (καθώς υπάρχουν σαφή εμπόδια στις προσπάθειες του λαού να αμφισβητήσει το καθεστώς), όμως είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον και να εκφράζουν την αυθόρμητη αλληλεγγύη τους. Η αντίδραση μετά την τραγωδία των Τεμπών απέδειξε ότι η ανθρωπιά και η έννοια της συλλογικότητας παραμένουν ολοζώντανες. Η μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις και η ενεργός στήριξη για τη δικαιοσύνη δείχνουν πως οι πολίτες δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους – και μια κοινωνία που ακόμα ελπίζει, είναι μια κοινωνία με μέλλον και όρεξη για ζωή.

Οι άνθρωποι, παρά τα βάρη που κουβαλά ο καθένας, δεν έχουν χάσει τα αντανακλαστικά τους. Παρά τις απογοητεύσεις, βρίσκουν τη δύναμη να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και να απαιτούν αλλαγή. Προσωπικά, αυτή η ειλικρινής έκφραση του πόνου και της αγάπης για την κοινωνία και τους συνανθρώπους μας, από ανθρώπους που μπορεί να διαδήλωσαν για πρώτη φορά στη ζωή τους, με δυναμώνει και μου αναπτερώνει το ηθικό.

Αυτό που με παρηγορεί και με συγκινεί ιδιαίτερα είναι ότι ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμη της ενότητας και της συλλογικότητας. Άνθρωποι από όλη τη χώρα και ανεξαρτήτως πολιτικών αποχρώσεων συσπειρώθηκαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών που, σε καιρό ειρήνης, έχασαν τη ζωή τους με τόσο βίαιο και αδόκητο τρόπο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η ελπίδα μου είναι ότι η ενότητα αυτών των κινητοποιήσεων θα παραμείνουν ακλόνητες. Οι διαδηλώσεις και τα κινήματα απαιτούν διαρκή συμμετοχή και υποστήριξη, καθώς καμία σημαντική αλλαγή δεν πραγματοποιείται εν μία νυκτί. Είναι επομένως κρίσιμο να αναγνωρίζουμε τις μικρές νίκες και τα βήματα προόδου που ήδη διαφαίνονται. Η πρόοδος δεν είναι πάντα άμεση, αλλά είναι σαφές ότι έχουμε ήδη κάνει σημαντικά βήματα. Η ιστορία δείχνει ότι καμία αλλαγή δεν προκύπτει αυτόματα, αλλά η πίστη, η επιμονή και κυρίως η συνέπεια μπορούν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, όσο δύσκολο ή αργό κι αν φαίνεται το ταξίδι.

Η διαδήλωση της περασμένης Κυριακής ήταν ένα μικρό δείγμα της κραυγής της κοινωνίας για δικαιοσύνη και ασφάλεια. Ο κόσμος διψάει για αλλαγή, για ένα κράτος που θα σέβεται τους θεσμούς και τους πολίτες του. Ένας κόσμος πληγωμένος, κουρασμένος, παραπονεμένος, μα ευτυχώς ακόμα ζωντανός.

Ιουλία Καζάνα-McCarthy
Δρ. Κοινωνιολογίας (University of Surrey, UK)
Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)
Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF & The Solution Focused Universe)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης