Όταν μιλάμε για μια ζωή καθοδηγούμενη από την ελπίδα, πολλοί το σκέφτονται με την αφηρημένη έννοια του όρου. Δηλαδή ελπίζω για κάτι αφηρημένα, γενικά και αόριστα. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Μια ζωή φωτισμένη με ελπίδα δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαία, ούτε αφηρημένη. Η ελπίδα έχει μια τεράστια δυναμική που μεταμορφώνει τον τρόπο που επιλέγεις να ζήσεις, απτά, πρακτικά, και με άμεσο αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο αναπνέεις – για πάντα.
Όταν μιλάω για τη σπουδαιότητα της ελπίδας στη ζωή σου, δε σου λέω απλά ότι δεν πρέπει να πέφτεις στην παγίδα της θλίψης, αλλά και ότι μπορείς να βιώσεις μία άνευ προηγουμένου θετική εμπειρία, με αποτελέσματα που μπορείς να δεις στην πράξη. Όταν ελπίζεις, κάνεις συνήθως καλύτερες επιλογές, γιατί δε θέλεις να καταστρέψεις το μέλλον που ονειρεύεσαι. Όταν δεν ελπίζεις, δεν έχεις κανένα λόγο να κάνεις σωστές επιλογές, αφού η ζωή σου δεν έχει απολύτως κανένα νόημα, άρα και κανένα σκοπό. Η έρευνα δείχνει ότι, δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι λαμβάνουν αποφάσεις στηριζόμενοι σε υποσυνείδητες μνήμες, οι οποίες στην ουσία αντανακλούν τις παλιές τους συνήθειες. Ανακαλούν παλαιότερες εμπειρίες τους για να προβλέψουν μελλοντικά γεγονότα, χωρίς να είναι σε πλήρη επαφή με τις σκέψεις και τα συναισθήματα που κυβερνούν και ορίζουν τις πράξεις τους εδώ και τώρα. Πιο απλά, οι απαισιόδοξοι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα αρνητικά γεγονότα από το παρελθόν θα επαναληφθούν στο μέλλον. Οι άνθρωποι που ελπίζουν, από την άλλη, έχουν για κίνητρο τη γλυκιά προσμονή ότι οι στόχοι τους θα πραγματοποιηθούν. Ο Einsteinέλεγε πως δε μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιούσαμε όταν τα δημιουργούσαμε!
Ένας εξίσου σπουδαίος παράγοντας που σου επιτρέπει (ή όχι) να κάνεις χρήση της ελπίδας είναι οι άνθρωποι που επιλέγεις να έχεις δίπλα σου. Οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας παίζουν τεράστιο ρόλο στη μετάδοση της ελπίδας. Πολλοί άνθρωποι (που μπορεί να νοιάζονται πραγματικά για μας), αντί να πιστεύουν σε μας, να μας ενθαρρύνουν και να μας προτρέπουν, μας γεμίζουν με αμφιβολίες, φόβους και ενδοιασμούς. Σου έχει τύχει ποτέ να μοιραστείς με τους άλλους αυτά που λαχταράς και ελπίζεις να αποκτήσεις στο μέλλον και για απάντηση να πάρεις «προσγειώσου», «προσπάθησαν πολλοί και έφαγαν τα μούτρα τους», «μια χαρά είσαι και έτσι»; Εμένα μου έχει τύχει! Και όταν πρόκειται για κάτι που έχει το απόλυτο νόημα για σένα, τότε πονάει πολύ, και έχει απτές και μετρήσιμες επιπτώσεις στην ψυχολογία σου.
Όταν κάποιος σε ρωτάει «μα δε σου φτάνουν όσα έχεις;», στην πραγματικότητα σε προτρέπει να παραμείνεις στάσιμος και να πάψεις να εξελίσσεσαι. Σου ζητάει να παραμείνεις σε «ομοιόσταση», δηλαδή μια σχετικά σταθερή εσωτερική κατάσταση. Μα προϋπόθεση για μια ισορροπημένη ψυχική υγεία είναι ένας συγκεκριμένος βαθμός έντασης –η ένταση ανάμεσα σε αυτό που έχεις ήδη πετύχει και αυτό που ελπίζεις. Θεωρώ τεράστια παρανόηση την αντίληψη ότι αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η σταθερότητα, μία ομοιόσταση, μία κατάσταση ακινησίας. Αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η αγωνιώδης αναζήτηση και ενασχόληση με έναν σκοπό που αξίζει απόλυτα γι’ αυτόν, κάτι που έχει επιλέξει ελεύθερα και περιμένει να πραγματωθεί από τον ίδιο. Ο άνθρωπος σήμερα υποφέρει από το αντίθετο – την αίσθηση του απόλυτου μηδενισμού στη ζωή του, της εσωτερικής του κενότητας που τον στοιχειώνει, ένα υπαρξιακό κενό.
Για κάποιους, μπορεί να ακούγεσαι αλαζόνας, τρελός και παραληρηματικός! Βάλε στο πλάι σου ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια συντεταγμένη με σένα και τα όνειρά σου, ελπίζουν για σένα, πιστεύουν σε σένα τις στιγμές που ξεχνάς να πιστέψεις εσύ στον εαυτό σου. Έτσι μεταδίδεται η ελπίδα και συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε. Είναι τόσο απλό, αλλά μπορεί κυριολεκτικά να μεταμορφώσει τη ζωή σου. Το έχω δει να συμβαίνει στους πελάτες μου, το είδα και σε προσωπικό επίπεδο.
Εσύ έχεις κοντά σου ανθρώπους που βρίσκονται σε σύμπνοια με τα όνειρά σου;
Ιουλία Καζάνα-McCarthy
Δρ. Κοινωνιολογίας (University of Surrey, UK)
Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)
Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF & The Solution Focused Universe)
