Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν Ιβ Λεντριάν εκτιμά ότι στόχος του Ρώσου προέδρου Πούτιν είναι η πλήρης κατοχή της Ουκρανίας, επισημαίνοντας πως στις πρόσφατες διαβουλεύσεις στην Κωνσταντινούπολη δεν σημειώθηκε καμμία πρόοδος.
«Η μόνη καινοτομία της Κωνσταντινούπολης είναι η προθυμία δημοσιοποίησης των διαπραγματεύσεων, ιδίως από τη ρωσική πλευρά» ανέφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Figaro o Λεντριάν, σημειώνοντας ότι αυτό επέτρεψε εκ παραλλήλου στις ρωσικές δυνάμεις να ανασυγκροτηθούν.
«Η ουδετερότητα της Ουκρανίας, οι εγγυήσεις ασφαλείας που πρέπει να δοθούν στην Ουκρανία, οι μέθοδοι επικύρωσής τους, το καθεστώς των εδαφών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και αυτό της Κριμαίας αποτελούν αντικείμενο συζήτησης εδώ και εβδομάδες. Αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και ένα πρόγραμμα για την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων. Σε όλα αυτά τα ζητήματα, υποστηρίζουμε την Ουκρανία και την κυριαρχία της και καταδικάζουμε τη ρωσική επιθετικότητα», τονίζει ο Γάλλος υπουργός.
Στην ερώτηση εάν θα μπορούσε η Γαλλία να είναι ένας από τους εγγυητές της ασφάλειας της Ουκρανίας, εάν υιοθετηθεί καθεστώς ουδετερότητας, ο Λεντριάν , μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Ακούμε τις προτάσεις του προέδρου Ζελενσκι. Εάν μας υποβληθούν, θα τις αξιολογήσουμε με μεγάλη θετική προσοχή. Το βέβαιο είναι ότι η ουδετερότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας. Θα εναπόκειται στα δύο μέρη να καθορίσουν το περίγραμμα».
Στην ερώτηση για τα σενάρια που φαντάζεται για το τέλος της κρίσης, σχολίασε ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει διαπραγμάτευση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θέλει να διατηρήσει ένα κανάλι επίμονης και τακτικής συζήτησης με τον Πούτιν εξήγησε. Όμως, πρόσθεσε, «αυτός ο πόλεμος έχει ήδη τρεις επιπτώσεις που ο Ρώσος πρόεδρος δεν είχε προβλέψει. Προκάλεσε μια τριπλή αφύπνιση. Πρώτον, συνέβαλε στην συσπείρωση του ουκρανικού έθνους και της ενότητάς του. Δεύτερον, έκανε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ξυπνήσει. Ο Πούτιν πιθανόν ήλπιζε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα διχάζονταν. Αντίθετα, όμως, η Ευρώπη ισχυροποιήθηκε ως δύναμη, παρέμεινε ενωμένη και απέδειξε ότι είναι ικανή να λαμβάνει γρήγορα σημαντικές αποφάσεις. Η ΕΕ αποφάσισε να τερματίσει την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία και ενίσχυσε τη στάση της σε θέματα ασφάλειας υιοθετώντας τη στρατηγική πυξίδα και δεσμευόμενη να αυξήσει τις δυνατότητές της. Τέλος ο πόλεμος αφύπνισε το ΝΑΤΟ. Πριν από λίγους μήνες, η Συμμαχία αμφισβητούσε το μέλλον της. Σήμερα επιστρέφει στην κύρια δραστηριότητά της, τη συλλογική άμυνα του ευρωατλαντικού χώρου».
Για τη στάση του Mάκρον ανέφερε ότι ο γάλλος πρόεδρος θα συνεχίσει να τηλεφωνεί στον Ρώσο Πρόεδρο παρά την έλλειψη αποτελεσμάτων και τόνισε ότι είναι επίσης απαραίτητο να δημιουργηθούν σύνδεσμοι που θα επιτρέψουν μια μέρα την επικοινωνία του Πούτιν με τον Ζελένσκι. «Ο Μακρόν συμμετέχει σε αυτή τη διπλωματική προσπάθεια χωρίς αφέλεια. Το κάνει για να αναλάβει τις ιδιαίτερες ευθύνες που αναλογούν στη Γαλλία», σχολίασε.
Στο ερώτημα εάν επιστρέφουμε στον Ψυχρό Πόλεμο, με μια ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ δύο συνασπισμών, σχολίασε ότι η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι υπάρχει πόλεμος στην Ευρώπη. «Κάποια μέρα, θα πρέπει να επιστρέψουμε στην ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ήπειρο και να επαναφέρουμε στο τραπέζι τις αρχές του Χάρτη των Παρισίων του 1990, ο οποίος όριζε τη μη χρήση βίας μεταξύ κρατών. Αυτό το βήμα θα είναι απαραίτητο σε μια δεύτερη φάση. Όταν η Ρωσία μιλάει για πόλεμο κατά της Δύσης, εμείς λέμε ότι αυτό αποτελεί παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της διεθνούς κοινότητας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ενστερνιστούμε αυτή τη ρωσική ερμηνεία της σύγκρουσης. Αντιθέτως, πρέπει να κινηθούμε σύμφωνα με τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Οι κανόνες σταθερότητας στην Ευρώπη πρέπει να αναπροσαρμοστούν και να αναθεωρηθούν, διότι είναι εν πολλοίς ξεπερασμένοι, αλλά πρέπει επίσης να επιστρέψουμε στα θεμελιώδη του διεθνούς δικαίου».
Τέλος, στο ερώτημα εάν υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ της Γαλλίας και των ΗΠΑ, μετά τις αποστάσεις που πήρε ο Mακρόν από τις δηλώσεις Μπάιντεν για τον Πούτιν, o Λεντριάν υποστήριξε ότι υπάρχει ενότητα απόψεων μεταξύ των δύο χωρών και ότι στόχος των συμμάχων είναι η κυριαρχία της Ουκρανίας, η εδαφική της ακεραιότητα και η κατάπαυση του πυρός.
