Απεργεί αυτή την εβδομάδα το νοσηλευτικό προσωπικό στη Βρετανία, κάτι που αναμένεται να πλήξει τα νοσοκομεία που έχουν ήδη φτάσει στα όριά τους και να ασκήσει πίεση στον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ για να κατευνάσει το μεγαλύτερο κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων που σημειώνεται στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
Η απεργία των νοσηλευτών πραγματοποιείται την ώρα που ανάλογες κινητοποιήσεις σημειώνονται στο σιδηροδρομικό δίκτυο και στα ταχυδρομεία, τα αεροδρόμια προετοιμάζονται για τυχόν προβλήματα και οι ειδικευόμενοι γιατροί, οι μαίες και οι εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται να ψηφίσουν απειλώντας με περισσότερα προβλήματα την οικονομία που πιθανόν να βρίσκεται ήδη σε ύφεση.
Τα συνδικάτα επιδιώκουν διψήφιες μισθολογικές αυξήσεις για να συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό, ο οποίος τον Οκτώβριο ανήλθε σε 11,1%, ο υψηλότερος των τελευταίων 41 χρόνων.
Αλλά η κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν υποχωρεί στις μισθολογικές διεκδικήσεις και αντίθετα επιδιώκει να ενισχύσει τους νόμους για να σταματήσουν κάποιες απεργιακές κινητοποιήσεις, γεγονός που σημαίνει ότι δεν διαφαίνεται τέλος σε αυτό που χαρακτηρίστηκε “χειμώνας της δυσαρέσκειας”, μια αναφορά στις απεργιακές κινητοποιήσεις που γονάτισαν τη Βρετανία την περίοδο 1978-79.
Απεργίες αναμένεται να πραγματοποιούνται κάθε μέρα αυτό τον μήνα. Οι εκτιμήσεις των συνδικάτων αναφέρουν ότι τον Δεκέμβριο θα χαθούν περισσότερες από ένα εκατομμύριο εργάσιμες ημέρες καθιστώντας τον μήνα αυτόν τον χειρότερο από πλευράς προβλημάτων εξαιτίας απεργιών από τον Ιούλιο του 1989.
Νέα εποχή
Η Σούζαν Μίλνερ, καθηγήτρια ευρωπαϊκής πολιτικής και κοινωνίας στο πανεπιστήμιο του Μπαθ, λέει ότι οι παρούσες απεργίες “διαφέρουν πολύ” από προηγούμενες επισημαίνοντας την ευρύτητα των τομέων που επηρεάζονται και το βάθος της κρίσης του κόστους διαβίωσης.
Οι απεργίες των μελών της συνδικαλιστικής ένωσης των σιδηροδρομικών RMT, που ξεκίνησαν τον Ιούνιο, είναι οι μεγαλύτερες που πραγματοποιεί το συνδικάτο εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, ενώ αναφορικά με το νοσηλευτικό προσωπικό, αυτή είναι η πρώτη απεργία σε εθνικό επίπεδο που πραγματοποιούν τα μέλη του Βασιλικού Κολλεγίου Νοσηλευτικής (RCN), που είναι ο συνδικαλιστικός φορέας των νοσηλευτών, στην 106ετή ιστορία του.
Οι νοσηλευτές/τριες θα απεργήσουν την Πέμπτη και την ερχόμενη Τρίτη.
Τα συνδικάτα υποστηρίζουν ότι οι προτάσεις που τους έχουν γίνει –πολλές για αύξηση περίπου 4%– δεν είναι ικανοποιητικές δεδομένου ότι πολλοί εργαζόμενοι δεν έχουν λάβει ουσιαστική αύξηση του μισθού τους την τελευταία δεκαετία.
Σε πολλές περιπτώσεις οι απεργίες πραγματοποιούνται με αίτημα και τις εργασιακές συνθήκες.
“Για τις νοσηλεύτριες η δουλειά γίνεται όλο και δυσκολότερη για έναν μισθό που έχει όλο και μικρότερη αξία”, λέει η επικεφαλής του RCN Αγγλίας.
Η κυβέρνηση ευελπιστεί ότι θα βοηθήσει η πρόβλεψη ότι ο πληθωρισμός θα αρχίσει να μειώνεται από τα μέσα του 2023.
Ο Σούνακ, ο οποίος βρίσκεται μόνο έξι εβδομάδες στην πρωθυπουργία, έχει πει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει μισθολογικές αυξήσεις για τον δημόσιο τομέα πάνω από τον πληθωρισμό και έχει χαρακτηρίσει παράλογους τους ηγέτες των συνδικάτων.
Όμως, καθώς οι απεργίες οδηγούν στην ματαίωση των μη επειγουσών χειρουργικών επεμβάσεων και σε μεγαλύτερες ώρες αναμονής για ασθενοφόρο, η λαϊκή δυσαρέσκεια για την κατάσταση της χώρας πιθανόν να οδηγήσει την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις.
Ο Σούνακ θέλει να επεκτείνει τους νόμους ώστε να διατηρηθεί η παροχή κάποιων υπηρεσιών στον τομέα των δημόσιων μεταφορών, ενώ σε άλλους τομείς πιθανόν να απαγορεύσει τις απεργίες.
Στρατιώτες μπορεί να κληθούν ως οδηγοί ασθενοφόρων και για να επανδρώσουν τα γκισέ ελέγχου διαβατηρίων στη διάρκεια των απεργιών.
Αξιοσημείωτα συνδικάτα
Οι απεργίες δίνουν τέλος σε δεκαετίες σχετικώς σταθερών συνδικαλιστικών σχέσεων στη Βρετανία, σε σύγκριση με άλλους ευρωπαίους γείτονές της όπως η Γαλλία και η Ισπανία.
Ωστόσο, οι χαμένες μέρες θα είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τα χρόνια του ’70 και του ’80 όταν σχεδόν οι μισοί από όλους τους εργαζόμενους συνδικαλίζονταν.
Σήμερα, περίπου ένα τέταρτο του συνόλου των εργαζομένων είναι μέλη συνδικάτων.
Το ένα εκατομμύριο εργάσιμες ημέρες που αναμένεται να χαθούν από τις απεργίες αυτό τον Δεκέμβριο συγκρίνεται με τις 12 εκατομμύρια ημέρες που χάθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1979, μια περίοδο της βρετανικής ιστορίας που έμεινε γνωστή ως “χειμώνας της δυσαρέσκειας”, ένας δανεικός χαρακτηρισμός από τον Ριχάρδο των Γ’ του Σαίξπηρ.
Ο οικονομολόγος της Berenberg Κάλουμ Πίκερινγκ πιστεύει ότι τα συνδικάτα έχουν σήμερα “καλύτερο χαρτί” σε μια οικονομία που έχει ανάγκη από περισσότερο εργατικό δυναμικό.
«Νομίζω ότι ο κόσμος που ζούμε έχει πιο αξιοσημείωτη δράση των συνδικάτων. Οι εργαζόμενοι θα έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη για τους μισθούς τους σε ένα κόσμο επίμονων ελλείψεων εργατικού δυναμικού», όπως εκτιμά.
