31 Αυγούστου 2008: Μετά από επτά μήνες στην Ταϊλάνδη, όπου δίδασκε αγγλικά σε πανεπιστήμιο της πόλης Τσιάνγκ Μάι, ο Χάρης Νικολαΐδης βρίσκεται στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ για να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Ετοιμάζεται να περάσει από το check in, όταν η υπάλληλος τον ρωτάει αν έχει κάποια δίκη. «Όχι» απαντά ανυποψίαστος ο ίδιος, όμως η αστυνομία έχει διαφορετική άποψη, καθώς είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του από τον περασμένο Μάρτιο.
Τον συλλαμβάνουν, τον ξεγυμνώνουν, τον αλυσοδένουν και τον στέλνουν σε μια φυλακή, που θυμίζει μεσαίωνα. Σε κατάσταση σοκ περνούν όλες οι εικόνες από μπροστά του, λες και δεν τα ζει ο ίδιος…
Τα όσα επακολούθησαν εκεί μόνο σε ταινία τα έχουμε δει… Ζει σ΄ένα μπουντρούμι 40 τετραγωνικών μέτρων με άλλους 50-60 δολοφόνους, βιαστές, τρώει με τα χέρια το… άθλιο ζουμί – φαγητό, πλένεται μπροστά σε 50 γυμνούς άντρες, κοιμάται στο χωμάτινο πάτωμα παρέα με ποντίκια κι άλλα ζωύφια και αναγκάζεται να μετατραπεί σε «άγριο ζώο», όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος στη zougla.gr, για να επιβιώσει.
Προσπαθεί να μην δημιουργήσει αντιπάθειες με τους «prison gods» και αναγκαστεί να ζει αλυσοδεμένος… Μοναδικές στιγμές ελευθερίας, όταν καταφέρνει να αποκοιμηθεί στο βρωμερό δάπεδο, δίπλα σε άλλα 50 ημίγυμνα κορμιά.
Στιγμές, που προσπάθησε να αποτυπώσει στο μυαλό του για να γράψει σε βιβλίο. Κι όσα από αυτά (αν) καταφέρει να ξεχάσει, θα του τα θυμίζουν τα αναλυτικά γράμματα που έγραφε στη μητέρα του, αλλά και οι ζωγραφιές «η ζωή στη φυλακή» του συγκρατούμενού του, τις οποίες αντάλλασε καθημερινά με δύο πακέτα τσιγάρα.
Αυτά τα σκίτσα κατάφερε να τα πάρει μαζί του ο Χάρης Νικολαΐδης, όταν του απονεμήθηκε χάρη από τον βασιλιά και «δραπέτευσε» από την κόλαση της Ταϊλάνδης.
Ο Χάρης Νικολαΐδης με τα σπαστά ελληνικά του περιέγραψε στη zougla.gr λεπτομερώς τους τελευταίες εφιαλτικούς μήνες της ζωής του.
Χάρης Νικολαϊδης
Κι όλα αυτά, για μια παράγραφο σε ένα βιβλίο, που πούλησε μόλις επτά αντίτυπα…
