Σε δημοσίευμα της η «Washington Post» κάνει αναφορά στην απουσία της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους στην αντιπαράθεση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, με τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του, Μιτ Ρόμνεϊ, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και των τηλεμαχιών, μολονότι η ευρωπαϊκή κρίση είχε σημαντικές συνέπειες στην αμερικανική οικονομία. Όπως επισημαίνεται, δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί ποια θα ήταν η σημερινή κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ εάν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή εάν η Γερμανία και τα άλλα ισχυρά κράτη της Ευρώπης είχαν διαχειριστεί την κρίση με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Στο δημοσίευμα καταγράφεται η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Ομπάμα έναντι της ευρωπαϊκής κρίσης, όπου καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισε ο υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, όπως σημειώνεται, ο οποίος στις συνομιλίες του με τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τους υπουργούς Οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας και άλλων χωρών, συνέβαλε στην εξεύρεση συναινετικών λύσεων στα διάφορα στάδια των διαπραγματεύσεων.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος από την άλλη, επισημαίνεται χαρακτηριστικά, ακολούθησε την τακτική άσκησης πιέσεων προς τους Ευρωπαίους ηγέτες, διατηρώντας μια καλή σχέση με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, και χρησιμοποιώντας τη μυστική διπλωματία στην προσπάθειά του να πείσει τη Γερμανία να αποδεσμεύσει περισσότερους πόρους για τον έλεγχο της κρίσης. Αιχμή του παρεμβατικού ρόλου του προέδρου Ομπάμα αποτέλεσε η σύνοδος κορυφής του G20, το Νοέμβριο του 2011, στις Κάννες. «Έχοντας ακούσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τις δύο τελευταίες ημέρες, είμαι πεπεισμένος ότι η Ευρώπη διαθέτει την ικανότητα για την αντιμετώπιση της πρόκλησης» είχε δηλώσει ο Αμερικανός ηγέτης μετά τη σύνοδο των Καννών, όπου παρέδωσε στους αξιωματούχους μια λίστα με τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στην οποία περιλαμβάνονταν «ένα αξιόπιστο τείχος προστασίας για την ανάσχεση της κρίσης, η ενίσχυση των ευρωπαϊκών τραπεζών, η χάραξη μια βιώσιμης πορείας για την Ελλάδα και η επίλυση των διαρθρωτικών θεμάτων που βρίσκονται στο επίκεντρο της τρέχουσας κρίσης».
Τέλος, υπογραμμίζεται ότι, μολονότι η κυβέρνηση Ομπάμα είχε τη δυνατότητα να επηρεάσει απευθείας τις εξελίξεις στην Ευρώπη, το ΔΝΤ αποτέλεσε τον κυριότερο δίαυλο για την άσκηση της επιρροής της. Κατά τα πρώτα στάδια της κρίσης, ο τότε Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζύ, ήταν επιφυλακτικός σχετικά με την βοήθεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα και τις άλλες προβληματικές χώρες, φοβούμενος την αύξηση της επιρροής των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Τελικά, πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ‘Ανγκελα Μέρκελ και άλλοι αξιωματούχοι έκριναν, ότι θα ήταν χρήσιμη η τεχνογνωσία και η εμπειρία του ΔΝΤ στην αναδιάρθρωση κρατικών χρεών, ενώ ήταν δελεαστική και η επιπλέον χρηματοδότηση από τη διεθνή κοινότητα. Οι ΗΠΑ στήριξαν την συμμετοχή του ΔΝΤ, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίσουν τον ρόλου του στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης, καθώς η κυβέρνηση Ομπάμα θεωρεί ότι η Ευρωζώνη στο σύνολό της είναι οικονομικά ισχυρή, έχοντας μέλη πολλές πλούσιες χώρες. Το ζήτημα είναι, οι θυσίες στις οποίες θα πρέπει να προβούν οι διάφοροι δρώντες για τη διάσωση του κοινού νομίσματος, όπως σημειώνεται.
Επιμέλεια: Μαριάννα Μαρμαρά
με πληροφορίες από το ΑΠΕ
