Κανένας παρατηρητής που παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Κίνα δεν περίμενε την εκδήλωση ενός τόσο μεγάλου κύματος διαμαρτυρίας. Στο Πεκίνο, τη Σαγκάη, στην Καντόνα και τη Νανκίν, στη Γιουχάν και την Σισουάν, από την Παρασκευή που μας πέρασε, πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις που συχνά καταλήγουν σε οδοφράγματα και συγκρούσεις.

Οι πολίτες διαμαρτύρονται για την εφαρμοζόμενη πολιτική της μηδενικής ανοχής στον Κορωνοϊό (Zero Covid), αλλά ως φαίνεται το ζήτημα αυτό μπορεί και να λειτουργεί ως πρόσχημα. Παρακολουθώντας τα social media αλλά και αναλύοντας τα συνθήματα που ακούγονται στους δρόμους, ο παρατηρητής αβίαστα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα πώς οι διαμαρτυρίες προσλαμβάνουν όλο και περισσότερο πολιτικό χαρακτήρα.

Ούτε μήνας δεν έχει περάσει από την ολοκλήρωση των εργασιών του κομματικού συνεδρίου το οποίο επικύρωσε την απόλυτη εξουσία του Προέδρου Ξι. Έχουμε να κάνουμε με την ολική επαναφορά της προσωποποιημένης εξουσίας τύπου Μάο.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι διαδηλώσεις που σημειώνονται σε όλη την επικράτεια έχουν για πρώτη φορά από το 1989 «άρωμα» εξέγερσης τύπου Τιέν Αν Μεν.

 

 

Ο κάθε νεαρός φοιτητής ή φοιτήτρια που συμμετείχε στα γεγονότα στην Κεντρική Πλατεία του Πεκίνου και είχε την τύχη να μην συλληφθεί, να μην φυλακιστεί και να μην διωχθεί γενικά, σήμερα θα είναι τουλάχιστον 55 ετών. Θα θυμάται λοιπόν, τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την επιδρομή του στρατού με τα τεθωρακισμένα του στην γιγαντιαία πλατεία που είχε καταληφθεί από πολλές χιλιάδες νέους και νέες οι οποίοι πίστευαν πως ήταν δυνατόν και στην Κίνα να δημιουργηθούν συνθήκες. Περεστρόικα και Γκλάσνοστ. Εις μάτην.

Το σημερινό κύμα διαμαρτυρίας και απεργιών ωστόσο έχει να κάνει με μία ολοένα αυξανόμενη αντίδραση των πολιτών έναντι της σκληρής εφαρμογής της πολιτικής lockdown, όπου εμφανίζονται περιστατικά Covid 19. Με τη διαφορά ότι οι συνθήκες εφαρμογής των απαγορεύσεων στην Κίνα του Προέδρου Ξι είναι εξαιρετικά απάνθρωπες.

Η αντίδραση των κατοίκων στην πόλη Ουρούμκι εκδηλώθηκε όταν 10 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί σε μία πολυκατοικία διότι τα ισχύοντα μέτρα και οι απαγορεύσεις λόγω Covid, εμπόδισαν τους πυροσβέστες να φθάσουν εγκαίρως στον τόπο της πυρκαγιάς. Όταν έφθασαν ήταν πια πολύ αργά. Η οργή ξεπέρασε κάθε ανεκτό όριο. Οι άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία.

Σε κάποιες πόλεις έχουν καταγραφεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα και πολύ «προωθημένα» συνθήματα για την κινεζική πολιτική πραγματικότητα. Όπως «θέλουμε ελευθερία» ή «κάτω το κομμουνιστικό κόμμα» Συνθήματα που φέρνουν σε απευθείας αντιπαράθεση αυτούς που τα εκφράζουν και εκείνους που τα εισπράττουν.

 

 

Ας μην γελιόμαστε ωστόσο. Λαμβανομένων υπόψη των πραγματικών πληθυσμιακών μεγεθών, οι αριθμοί των διαμαρτυρομένων πολιτών εξακολουθούν να είναι εντυπωσιακά μειοψηφικοί.

Η πλειοψηφία των Κινέζων εξακολουθούν να πιστεύουν πώς δεδομένου του μεγέθους της χώρας η πολιτική της μηδενικής ανοχής στον Covid 19 είναι η ενδεδειγμένη. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθούν μαζικές απώλειες.

Υπάρχουν και «προσωπικές» υποθέσεις διαμαρτυρίας, όπως εκείνη του πολίτη, που παραμονές της Ολομέλειας του Κομμουνιστικού Κόμματος ξεδίπλωσε ένα γιγαντιαίο πανό με ένα σύνθημα κατά του Προέδρου Ξι. Φυσικά και συνελήφθη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν 13 Οκτωβρίου.

Στις 24 Νοεμβρίου στην πόλη του Τσόνγκιν ένας διαμαρτυρόμενος πολίτης ανάρτησε ένα πανό με το σύνθημα «Υπάρχει μόνο μία πραγματική ασθένεια. Η ανελευθερία και η φτώχεια». Αλλά όλες αυτές οι ιστορίες αφορούν ελάχιστους αριθμούς ανθρώπων σε σύγκριση με την μεγάλη μάζα.

Η αλήθεια είναι πώς οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν προφανώς λάβει διαταγές να αντιδρούν με ψυχραιμία και να αποφεύγουν την άσκηση υπερβολικής βίας κατά των διαδηλωτών. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε φερ’ ειπείν, η αστυνομία στα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν ιδιαιτέρως προσεκτική .

Όπως σημειώνει και η γαλλική «Le Monde» σε ανταπόκριση της από το Πεκίνο, είναι η πρώτη πραγματική πολιτική κρίση που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος Ξι από τότε που ανέλαβε την εξουσία. Η ίδια η κρίση είναι αποτέλεσμα των δικών του αποφάσεων για την εφαρμογή της πολιτικής μηδενικής ανοχής στον Κορωνοϊό. Φέρει δηλαδή ακέραιη την πολιτική ευθύνη για το διογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας. Το ζήτημα είναι το εάν και κατά πόσο με πρόσχημα τον Κορωνοϊό και με άλλοθι την σκληρή πολιτική «zero Covid», που οδηγεί στα γενικευμένα και απάνθρωπα lockdown, η νεολαία (και όχι μόνο) της Κίνας θα επιχειρήσει να αμφισβητήσει λιγότερες ή περισσότερες συνιστώσες του πολιτικού κατεστημένου, Τότε τα πράγματα θα αγριέψουν.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #αστυνομία #διαδηλωτές #Κίνα #Ξι Τζινπίνγκ #οδοφράγματα #οργή #Συλλαλητήρια #Τιεν Αν Μεν