Ο Βέρνερ Χέρτζογκ, είναι ένας Γερμανός δημιουργός με την ξεχωριστή αυστηρή φωνή και τη μεγάλη δύναμη στο παγκόσμιο σινεμά.
«Προφήτης του σκότους» και σόουμαν ο Χέρτζογκ έχει επιβιώσει από τα πάντα, ζώντας στη -χωρίς ζωή- τούνδρα της Ανταρκτικής έως τις αδιάβατες σκοτεινές ζούγκλες του Περού, από τις περιοχές όπου καίγονταν πετρελαιοπηγές στο μεταπολεμικό Κουβέιτ έως τον οργισμένο θυμό του καλύτερου του φίλου, Κλάους Κίνσκι.
Ο «απόλυτος ριψοκίνδυνος» των ταινιών φαίνεται να βρήκε το ταίρι του , όταν ανακαλύφθηκε από μία τυχάρπαστη φυλή ανθρώπων γνωστών ως «millennials».
Ενθουσιασμένο από την μεγαλοφυή ιδέα της ταινίας «Grizzly Man» και τον προσποιητό μηδενισμό του Χέρτζογκ, ένα νέο κοινό θεατών παθιάστηκε με τη μοναδική περσόνα του δημιουργού και την πρότεινε για την επιλεκτική αξιοποίηση του διαδικτύου.
Και ο Χέρτζογκ η ιδιοφυία του οποίου συνδέεται μόνο με την τάση του για επωνυμία, δεν θα μπορούσε παρά να το αγκαλιάσει – από τη στιγμή που του ανατέθηκε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για το ψηφιακό μας μέλλον.
Το «Into the Inferno» είναι ντοκιμαντέρ για τα ηφαίστεια. Κάθε ντοκιμαντέρ του Βέρνερ Χέρτζογκ είναι τελικά δύο αντιφατικά πράγματα: Η παροδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και ο μύθος του Βέρνερ Χέρτζογκ. Το υπνωτικό, ξεκαρδιστικό και βαθιά συγκινητικό «Into the Inferno» ένα σχεδόν σίκουελ του «Encounters at the End of the World» του 2007 προσφέρει μία εντυπωσιακή δόση θέασης και των δύο θεμάτων.
Τα ηφαίστεια είναι ένα φυσικό σημείο ενδιαφέροντος για τον Χέρτζογκ και κινηματογραφεί τη λιωμένη καυτή λάβα τους με την ίδια αγάπη, με την οποία κάποιος άλλος ίσως θα κινηματογραφούσε το νεογέννητο παιδί του.
Το «Into the Inferno» είναι μία επίμονη ματιά στις υγρές αβύσσους με την υπογραφή του σκηνοθέτη, την αίσθηση του νοσηρού δέους-φετιχοποιεί την καταστροφική τους ισχύ, αλλά ενδιαφέρεται περισσότερο για τη ζωή και όχι το θάνατο.
Οι εθνολογικές ταινίες του Γερμανού σκηνοθέτη έχουν το χάρισμα να εντοπίζουν τους πιο περίεργους, τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες και η τελευταία του δημιουργία δεν αποτελεί εξαίρεση. Συναντάμε έναν Αβορίγινα φύλαρχο ο αδελφός του οποίου μιλά κυριολεκτικά στα πνεύματα των ηφαιστείων.
Συναντάμε έναν Ινδονήσιο ξυλουργό που εργάζεται για την κατασκευή Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που θα έχει σχήμα περιστεριού, το οποίο μοιάζει πιο πολύ με κοτόπουλο. Βλέπουμε τον καλύτερο κυνηγό απολιθωμάτων και τον σοβαρά διεστραμμένο καθηγητή που τον βρήκε.
Όλο αυτό το διάστημα η προσοχή του Χέρτζοκ του αποσπάται εδώ κι εκεί, συχνά μένει σε ανθρώπους και μέρη που έχουν μικρή σχέση με το υποτιθέμενο θέμα της ταινίας. Ο Χέρτζογκ πρώτα κινηματογραφεί και αργότερα ρωτά πώς το υλικό θα μπορούσε να είναι σχετικό με το έργο του.
Το «Into the Inferno» συχνά δημιουργεί την αίσθηση της διάσπασης και της απάθειας ως αποτέλεσμα, αλλά αυτή η τακτική ευθύνεται για τις τόσες πολλές τέλειες στιγμές της ταινίας.
