Του Κώστα Μπετινάκη
Τα δραματικά γεγονότα στο Μάλι, θυμίζουν ότι οι τζιχαντιστές έχουν κάνει έντονη την παρουσία τους με εγκληματικές επιθέσεις εδώ και καιρό στην Αφρική.
Πριν ακριβώς έναν χρόνο, (Νοέμβριος 2014) σοκ είχαν προκαλέσει δύο τυφλές, πολύνεκρες επιθέσεις που είχαν γίνει (εκείνο το Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου 2014) σε χώρες της Αφρικής.
Πρώτα, φονική επίθεση των εξτρεμιστών της σομαλικής ισλαμικής οργάνωσης Αλ Σαμπάμπ (που διατηρεί στενές σχέσεις με την Αλ Κάιντα) σε λεωφορείο στην Κένυα με 28 νεκρούς και η επίθεση της Μπόκο Χάραμ σε ψαράδες στη Νιγηρία με 48 θύματα, θυμίζουν πως ο «θρησκευτικός πόλεμος των φανατικών» έχει περάσει για τα καλά και στη Μαύρη Ήπειρο.
Οι επιθέσεις εναντίον ανύποπτων πολιτών στην Κένυα, που επαναλαμβάνονται κάθε τόσο, αποτελούν υπενθύμιση μιας απειλής για ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο από τους ισλαμιστές εξτρεμιστές. Δεν αρκεί η ενίσχυση των κυβερνητικών δυνάμεων που πολεμούν τους μαχητές της Αλ Σαμπάμπ στη Σομαλία. Η οργάνωση δυναμώνει, όπως και η Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία και η Αλ Κάιντα στο ισλαμικό Μαχρέμπ.
Η ενδυνάμωση των ισλαμικών αυτών οργανώσεων δείχνει πως η Δύση και οι τοπικές κυβερνήσεις μάχονται έναν «μάταιο πόλεμο», απέναντι σε έναν θρησκευτικό φανατισμό που βασίζεται στον ρεβανσισμό, λόγω της ανικανότητας των κρατών να προσφέρουν στους λαούς της Αφρικής τα απαραίτητα προς το ζην, ενώ τις πλουτοπαραγωγικές πηγές ελέγχουν ξένες πολυεθνικές.
Από την ανατολική ακτή της Αφρικής ως τις δυτικές αφρικανικές ακτές υπάρχει η αποκαλούμενη «Ομοσπονδία Αποτυχημένων Αφρικανικών Κρατών», με κοινό μεταξύ τους έναν συνδυασμό ανίκανων και διεφθαρμένων κυβερνήσεων, ασταθών συνόρων και πλειοψηφίας του μουσουλμανικού πληθυσμού.
Έτσι, οι χώρες που συνορεύουν με ασταθή ισλαμικά κράτη κινδυνεύουν από τη διαρροή της ισλαμικής προπαγάνδας και τα ασταθή τους σύνορα να μπλεχτούν στη διαμάχη που προκαλούν οι ισλαμιστές εξτρεμιστές.
Η Αφρική βρέθηκε στο σταυροδρόμι ενός πολέμου χωρίς τέλος, που έχει ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή και σιγά-σιγά εξαπλώνεται σε αφρικανικές χώρες όπως η Αλγερία, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Κένυα, η Λιβύη, το Μάλι, η Νιγηρία, η Σομαλία…
Χαοτικές πολιτικές καταστάσεις, απογοήτευση από κυβερνήσεις που κερδοσκοπούν καταπιέζοντας δημιουργούν ένα εύφορο έδαφος για τους προπαγανδιστές του Ισλαμικού Χαλιφάτου στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Βόρειας Αφρικής.
Οι τζιχαντιστές, λοιπόν, εξαπλώνονται πολύ πέραν του Iράκ και της Συρίας, όπως έδειχνε αρχικά η ονομασία τους, πριν την αλλάξουν από «Ισλαμικό Χαλιφάτο του Ιράκ και του Λεβάντε» (Συρίας) σε σκέτο «Ισλαμικό Χαλιφάτο».
Τυνησία: Η χώρα των τζιχαντιστών
Η Τυνησία, η γενέτειρα της «Αραβικής Άνοιξης», έχει εφοδιάσει τα ενδιαφερόμενα κινήματα με τους περισσότερους τζιχαντιστές. Επειδή οι Τυνήσιοι νιώθουν προδομένοι από όσα η Άνοιξη τούς είχε υποσχεθεί. Στην Αίγυπτο, όπου στρατιωτική δικτατορία αντικατέστησε τη σύντομη ισλαμική διακυβέρνηση, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πολλές ισλαμικές εξτρεμιστικές ομάδες. Το ίδιο και στη Λιβύη, όπου το χάος ενός διαρκούς εμφυλίου ακολούθησε την ανατροπή (και τη δολοφονία) του Καντάφι το 2011, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέον κρατικές δομές. Το Χαλιφάτο στη Λιβύη εμφανίσθηκε όταν ομάδες τζιχαντιστών στάλθηκαν από τη Συρία για να βοηθήσουν στην ανατροπή του κανταφικού καθεστώτος.
Ένας φαύλος κύκλος που έχει προκληθεί από τη δυτική ανάμειξη στους ενεργειακούς δρόμους της Μέσης Ανατολής…
