Πίσω από την επίδειξη αλληλεγγύης χθες στην Άγκυρα κρύβονται πιέσεις των τριών προέδρων αλλά και τα διαφορετικά τους συμφέροντα στη Συρία, υποστηρίζει ο Ούντο Στάινμπαχ, ειδικός σε θέματα Ισλάμ.
Όλο και πιο πολύπλοκα εξελίσσεται η κατάσταση στη Συρία. Η Δύση φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες ειρήνευσης, ο Αμερικανός πρόεδρος παρακολουθεί τη δική του ατζέντα, το ΝΑΤΟ απουσιάζει, ο ΟΗΕ δεν παίζει πια πρωτεύοντα ρόλο και έχουν απομείνει τρεις παίκτες: η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν, που «λύνουν και δένουν», παρά το γεγονός ότι έχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα στην περιοχή. Ωστόσο, εκείνο που τους συνδέει είναι η ελπίδα να έχουν λόγο και ρόλο στη μεταπολεμική Συρία κι όχι μόνο.
«Και οι τρεις βρίσκονται υπό πίεση»
Αλλά ποια είναι αυτά τα συμφέροντα; Στόχος του Πούτιν δεν είναι η Δαμασκός, αλλά η βόρεια Συρία, όπου το ΝΑΤΟ προκαλεί την Τουρκία και κατά μία έννοια και τον ίδιο, αναφέρει ο Στάινμπαχ. Οι Ιρανοί δεν ενδιαφέρονται τόσο για την ειρήνη, αλλά αντιδρούν στις πιέσεις των Αμερικανών, και ουδείς γνωρίζει το μέλλον της πυρηνικής συμφωνίας. Όσο για τον Ερντογάν, το κύριο συμφέρον του είναι να νικήσει τους Κούρδους.
«Εκτός παιχνιδιού ο Πούτιν»
«Είναι ήδη εκτός, ο κύριος Τραμπ θέλει να βγει από το παιχνίδι. Έχει διαφορετική ατζέντα. Η ατζέντα του δεν λέγεται Μπασάρ αλ Ασάντ, δεν λέγεται σταθερότητα στη Συρία, αλλά λέγεται Ιράν. Και επειδή έτσι είναι, οι Ιρανοί δείχνουν όλο και περισσότερο αποφασισμένοι να μη φύγουν από τη Συρία, ιδιαίτερα σε περίπτωση που η Τεχεράνη δεχόταν επίθεση και καταργούνταν η πυρηνική συμφωνία. Ο Τραμπ είναι ένας παίκτης που έχει το Ιράν πολύ ψηλά στην ατζέντα του. Επίσης, το συνδέει με το μέλλον του Ισραήλ σε συνδυασμό με την προσέγγιση αυτής της χώρας με τη Σαουδική Αραβία, η οποία φαίνεται να επιτυγχάνει».
Πηγή: Deutsche Welle