Το… ελληνικό «Game of Thrones» παρουσιάζει η ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Zeit, περιγράφοντας με έναν ξεχωριστό τρόπο το χρονικό της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα.
«Η άνοδος και η πτώση της Ελλάδας αποκαλύπτει πολλά για την Ευρώπη, την πολιτική και την εξουσία», αναφέρει ο συντάκτης Mark Schieritz, ο οποίος παραλληλίζει με τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά όλα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στη γηραιά ήπειρο -με αφορμή το ελληνικό ζήτημα.
Ο αρθρογράφος, με τη βοήθεια των σκιτσογράφων Miriam Migliazzi και Mart Klein, σκιαγραφεί ένα προς ένα τα επεισόδια της ελληνικής κρίσης:
Η περίεργη συμφωνία
Βρίσκονται εκεί. Τον Ιούνιο του 2000, οι ηγέτες της ΕΕ εξετάζουν την ένταξη της Ελλάδα στο ευρώ. Ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ συγχαίρει τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη… και η καταστροφή δρομολογείται. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τα βιβλία του κράτους δεν είναι σωστά, αλλά κανείς δεν τους ακούει.
Η ελληνική άνοιξη
Η χώρα ζει μια μεγάλη γιορτή. Η εισαγωγή του ευρώ οδηγεί στη δραματική πτώση των επιτοκίων. Το φθηνό χρήμα επιτρέπει στις επιχειρήσεις να ανθίσουν. Η ανεργία μειώνεται, οι μισθοί αυξάνονται. Το 2004, η χώρα διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ελλάδα θεωρείται ως χώρα-πρότυπο.
Η μεγάλη αποκάλυψη
Δράμα στην Αθήνα. Τα χρήματα χάθηκαν. Η διαφθορά και η κακοδιαχείριση εξουσιάζουν τη χώρα. Το 2009, ο νέος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να παραδεχθεί ενώπιον των Βρυξελλών και της οικονομικής κοινότητας ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι διπλάσιο από αυτό που υπολογιζόταν.
Τα χρήματα των άλλων
Η Ελλάδα έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη, η φήμη της έχει εξαφανιστεί. Οι επενδυτές αποσύρουν τα χρήματά τους και η χώρα απειλείται με χρεοκοπία. Ωστόσο, η Ευρώπη δείχνει αλληλεγγύη. Τον Μάιο του 2010, οι εκπρόσωποι του κιτρινόμαυρου συνασπισμού, Βόλκερ Κάουντερ, Γκουίντο Βερστερβέλε και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε χορηγούν ένα σχέδιο διάσωσης.
Ο ξεσηκωμός του λαού
Ταραχές παραλύουν τη χώρα. Πολλοί Έλληνες είναι απελπισμένοι. Χάνουν τις θέσεις εργασίας τους, οι μισθοί και οι συντάξεις τους μειώνονται. Εξαιτίας της λιτότητας που περιλαμβάνει το πρόγραμμα διάσωσης, η οικονομία πλήττεται μαζικά. Το 2011, η χώρα χρειάζεται ακόμη περισσότερα χρήματα. Υιοθετείται ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης, που περιλαμβάνει νέα μέτρα.
Ένα εγωιστικό δώρο
Το χρέος είναι πολύ υψηλό. Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να το αντέξει. Εδώ και μήνες, οι Έλληνες διαπραγματεύονται με τον τραπεζίτη Ζόσεφ Άνκερμαν, επικεφαλής των εκπροσώπων των ιδιωτών πιστωτών. Τον Μάρτιο του 2012, θα κουρευτεί το μισό χρέος, με την ελπίδα ότι το υπόλοιπο θα καταβληθεί.
Η επίσκεψη της καγκελαρίου
Είναι η βασίλισσα της Ευρώπης; Η Άνγκελα Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα την άνοιξη του 2014. Τώρα πρωθυπουργός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Η οικονομία είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση, ωστόσο ο λαός δεν έχει κερδίσει κάτι από αυτό. Η ανεργία είναι πάνω από 25%, ενώ ο αριθμός των απογοητευμένων ολοένα αυξάνεται.
Ο αριστερός λαϊκός ήρωας
Επανάσταση στην κάλπη: Τον Ιανουάριο 2015 ο Αλέξης Τσίπρας εκλέγεται πρωθυπουργός. Υπόσχεται το τέλος της λιτότητας και τη μεταρρύθμιση της χώρας. Η ευφορία είναι μεγάλη, επειδή για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια υπάρχει ελπίδα για μια νέα αρχή χωρίς τις παλιές ελίτ, που κατέστρεψαν τη χώρα.
Η μάχη με την Τρόικα
Αντί της πάλης κατά της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, ο Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης επιλέγουν να ριχτούν στη μάχη κατά των δανειστών για να απαλλαγούν από το χρέος. Το σχέδιο αποτυγχάνει. Στο τέλος είναι όλα κατεστραμμένα και η κρίση επιδεινώνεται. Το Grexit είναι κοντά και οι τράπεζες κλειστές.
Ο ευρωπαϊκός θρόνος
Δραματικές εβδομάδες στην Ευρώπη. Η ελληνική κυβέρνηση εγκαταλείπει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι Έλληνες ψηφίζουν σε δημοψήφισμα κατά του τελεσίγραφου που τους έχει απευθυνθεί. Κατηγορούν την Άνγκελα Μέρκελ ως σκληρόκαρδη αρχηγό της Ευρώπης.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της νομισματικής ένωσης. Μετά από νέες ολονύκτιες διαπραγματεύσεις, η ελληνική κυβέρνηση συμφωνεί με τους δανειστές της.Η χρεοκοπία προς το παρόν αποτρέπεται.
Τι σημαίνει όμως αυτό για την Ευρώπη; Κανείς δεν θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη. Κανείς δεν θέλει να ανέβει στον θρόνο και σίγουρα όχι η καγκελάριος. Κανένας Ευρωπαίος πολιτικός δεν είναι ικανός να βρει συμβιβαστικά λόγια για το τι ήταν, τι είναι και τι θα είναι η Ευρώπη.
