Παρά το «κολασμένο» περιβάλλον της, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχουν καλοί λόγοι για να επικεντρωθούμε στην «αδελφή της Γης».
Με μια επιφάνεια τόσο ζεστή ώστε να μπορεί να λιώσει μόλυβδο, μια συντριπτική ατμοσφαιρική πίεση και σύννεφα θειικού οξέος, η Αφροδίτη ίσως να μην ακούγεται ως ο πιο δελεαστικός προορισμός για ανθρώπινη εξερεύνηση. Όμως μια ομάδα ειδικών υποστηρίζει ότι ο πλησιέστερος γείτονάς μας θα πρέπει να είναι – αντί για τον Άρη – ο αρχικός στόχος για μια αποστολή με πλήρωμα σε άλλο πλανήτη.
Υπάρχουν αξιοσημείωτα μειονεκτήματα. Μια βόλτα στην επιφάνεια, για παράδειγμα, θα ήταν μια εμπειρία μη συμβατή με επιβίωση – έτσι οι αστροναύτες θα πρέπει να κοιτάξουν τον πλανήτη από την ασφάλεια του διαστημικού τους σκάφους σε μια αποστολή πτήσης γύρω από αυτόν. Υπέρ της, ωστόσο, η Αφροδίτη έχει το ότι είναι πολύ πιο κοντά στη γη, καθιστώντας μια αποστολή επιστροφής εφικτή μέσα σε ένα χρόνο, σε σύγκριση με ένα δυνητικά τριετές ταξίδι μετ’ επιστροφής στον Άρη. Μια πτήση θα ήταν επιστημονικά πολύτιμη και θα μπορούσε να προσφέρει κρίσιμη εμπειρία μιας μακράς αποστολής στο βαθύ διάστημα, ως πρόδρομος για την επίσκεψη στον Άρη, σύμφωνα με μια έκθεση που παρουσιάστηκε στο Διεθνές Αστροναυτικό Συνέδριο (IAC) στο Παρίσι την περασμένη εβδομάδα.
«Η Αφροδίτη έχει άσχημη φήμη επειδή έχει ένα τόσο δύσκολο επιφανειακό περιβάλλον», λέει ο Noam Izenberg από το εργαστήριο εφαρμοσμένης φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς και ένας από τους υποστηρικτές της αποστολής στην Αφροδίτη. «Το τρέχον σχέδιο της NASA είναι από το φεγγάρι στον Άρη. Προσπαθούμε να υποστηρίξουμε την Αφροδίτη ως πρόσθετο στόχο σε αυτό το σενάριο», προσθέτει.
Ο Izenberg φρονεί ότι υπάρχουν πρακτικά επιχειρήματα για την ενσωμάτωση ενός detour γύρω από την Αφροδίτη πριν την προσγείωση του πληρώματος στον Άρη, που η Nasa ελπίζει να επιτύχει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030. Αν και ο πλανήτης βρίσκεται στη «λάθος» κατεύθυνση, η εκτέλεση παρακαμπτήριας πτήσης γύρω από την Αφροδίτη – γνωστή ως υποβοήθηση βαρύτητας – θα μπορούσε να μειώσει τον χρόνο ταξιδιού και τα καύσιμα που απαιτούνται για να φτάσει κανείς στον κόκκινο πλανήτη. Αυτό θα έκανε ένα ταξίδι με πλήρωμα γύρω από την Αφροδίτη ένα φυσικό σκαλοπάτι προς τον απώτερο στόχο της NASA. «Θα μαθαίναμε πώς λειτουργούν οι άνθρωποι στο βαθύ διάστημα, χωρίς να δεσμευτούμε σε μια πλήρη αποστολή στον Άρη», λέει ο ίδιος.
«Δεν είναι μόνο το να βγεις στη μέση του πουθενά – θα σου έδινε και κάποιο πρεστίζ, καθώς θα επισκεπτόσουν έναν άλλο πλανήτη για πρώτη φορά», προσθέτει. «Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούμε να βγούμε από το λίκνο μας και να προχωρήσουμε παραπέρα στο σύμπαν», συμπληρώνει.
Υπάρχει πάντως ανανεωμένο επιστημονικό ενδιαφέρον για την Αφροδίτη. Η ανακάλυψη χιλιάδων εξωπλανητών εγείρει το ερώτημα πόσοι από αυτούς μπορεί να είναι κατοικήσιμοι και οι επιστήμονες θέλουν να καταλάβουν πώς και γιατί η Αφροδίτη, ένας πλανήτης τόσο παρόμοιος με τον δικό μας σε μέγεθος, μάζα και απόσταση από τον ήλιο, κατέληξε να έχει τόσο ακραίες επιφανειακές συνθήκες.
Ο Izenberg πιστεύει ότι η αποστολή στην Αφροδίτη «δεν είναι ακόμη θελκτική» στην ευρύτερη κοινότητα διαστημικών ταξιδιών, αν και υπάρχουν υποστηρικτές στη NASA – συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής οικονομολόγου της, Alexander Macdonald, ο οποίος ηγήθηκε της συνόδου IAC. Οι δύο τους, συνέγραψαν πρόσφατα μια έκθεση με τίτλο «Meeting with the Goddess» που υποστηρίζει την υποθετική αποστολή, προτείνοντας τη χρήση από τους αστροναύτες τηλεχειριζόμενων ρόβερ, drones και μπαλονιών για να παρατηρήσουν τα ενεργά ηφαίστεια της Αφροδίτης και να αναζητήσουν σημάδια ύπαρξης νερού στο παρελθόν, καθώς και αρχαίας ζωής.
«Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι η Αφροδίτη θα είναι μια ατελείωτη χώρα των θαυμάτων με σαγηνευτικές και μυστηριώδεις όψεις και σχηματισμούς», αναφέρει η έκθεση.
Δεν είναι όλοι, ωστόσο, πεπεισμένοι από την ιδέα. «Πραγματικά δεν είναι ωραίο μέρος για να πάει κανείς. Είναι ένα κολασμένο περιβάλλον και οι θερμικές προκλήσεις για μια ανθρώπινη αποστολή θα ήταν αρκετά σημαντικές», λέει ο καθηγητής Andrew Coates, διαστημικός επιστήμονας στο εργαστήριο διαστημικής επιστήμης του UCL στο Mullard. Η Αφροδίτη είναι δικαίως το επίκεντρο επιστημονικής εξερεύνησης, αλλά «μια ανθρώπινη πτήση εκεί δεν θα πρόσθετε πραγματικά πολλά», καταλήγει.
Πηγη: The Guardian
