Tα ίχνη της μεγαλύτερης πρόσκρουσης αστεροειδούς που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη μας ανακάλυψαν επιστήμονες στην κεντρική Αυστραλία.
Αν και δεν έχει διασωθεί κρατήρας, το πεδίο της πρόσκρουσης, που εντοπίστηκε βαθιά θαμμένο πλέον στον φλοιό της Γης, έχει πλάτος 400 χιλιομέτρων. Η πρόσκρουση, που συνέβη πριν από τουλάχιστον 300 εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα «δίδυμη», καθώς έχουν ανιχνευθεί δύο διακριτές περιοχές πρόσκρουσης δίπλα δίπλα.
Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μάλλον επρόκειτο για ένα διπλό πλήγμα εξ ουρανού από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Πιθανώς επρόκειτο για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή, ο οποίος έσπασε στα δύο λίγο πριν από την πρόσκρουση. Καθένα από τα τμήματά του πρέπει να είχε διάμετρο άνω των 10 χιλιομέτρων.
Οι ερευνητές του Εθνικού Αυστραλιανού Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Γκλίκσον της Σχολής Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Tectonophysics», ανακοίνωσαν ότι η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στο πλαίσιο γεωθερμικής έρευνας και γεώτρησης στο υπέδαφος, σε βάθος δύο χιλιομέτρων, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.
Το γεωτρύπανο έφερε στο φως πετρώματα που είχαν μετατραπεί σε γυαλί λόγω άσκησης υπερβολικών πιέσεων και θερμοκρασιών, κάτι που συμβαίνει σε περίπτωση πτώσης αστεροειδούς. Η περαιτέρω έρευνα του γήινου φλοιού αποκάλυψε τα γεωλογικά «αποτυπώματα» της διπλής πρόσκρουσης, καθένα από τα οποία έχει μήκος σχεδόν 200 και βάθος 30 χιλιομέτρων.
Οι γεωλογικές ανακατάξεις που μεσολάβησαν μετά την εποχή της πρόσκρουσης εξαφάνισαν σταδιακά τα ίχνη της από την επιφάνεια του πλανήτη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν συνδέσει το συμβάν, που πρέπει να είχε πολύ καταστροφικές επιπτώσεις, με κάποια γνωστή μαζική εξαφάνιση ειδών.
«Είναι ένα μυστήριο. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο συμβάν που να ταιριάζει με αυτές τις προσκρούσεις» δήλωσε ο Άντριου Γκλίκσον, ο οποίος, όπως είπε, υποψιάζεται ότι η διπλή πρόσκρουση μπορεί τελικά να συνέβη αρκετά νωρίτερα από 300 εκατ. χρόνια, καθώς τα πετρώματα γύρω από το σημείο πρόσκρουσης έχουν ηλικία 300 έως 600 εκατ. ετών.
Υπενθυμίζεται ότι μια ανάλογη πρόσκρουση στην κεντρική Αμερική, στη χερσόνησο Γιουκατάν του σημερινού Μεξικού, πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια.
