Με δριμύτητα κατά του παγκόσμιου καπιταλισμού καταφέρεται ο Γιάκομπ Αουγκστάιν, αρθρογράφος του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» και γιος του ιδρυτή του, σε κείμενό του με αφορμή το σκάνδαλο «Panama Papers», επισημαίνοντας ότι το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα «έχει μεταβάλει ολόκληρο τον κόσμο σε παιδική χαρά των πλουσίων».
«Η Δύση, η οποία είναι τόσο υπερήφανη για τις αξίες της, κλείνει τα σύνορά της σε φοβισμένους ανθρώπους οι οποίοι αναζητούν μια καλύτερη ζωή, αλλά τα ανοίγει στο βρόμικο χρήμα όταν αυτό αναζητεί μια καλύτερη επένδυση» γράφει ο Αουγκστάιν
Ο Γερμανός αρθρογράφος συμπεραίνει επίσης ότι «το διεθνές κεφάλαιο δημιούργησε έναν δεύτερο κόσμο με δικούς του κανόνες, αθέατο και απροσπέλαστο για τους μη μυημένους». Τον περιγράφει, δε, ως «μια παράλληλη διάσταση, την οποία δεν μπορούμε να τη συλλάβουμε και στην οποία ούτε οι πολιτικοί μας θέλουν να επέμβουν», αφού στις λίστες αυτές συμπεριλαμβάνονται «συγγενείς και συνεργάτες πρώην και νυν αρχηγών κρατών από τουλάχιστον 35 χώρες, από την Αγκόλα μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο».
Οι αποικίες της βρετανικής αυτοκρατορίας και οι… χρήσιμοι ηλίθιοι
Ο Αουγκστάιν κάνει ιδιαίτερη μνεία στην πρώην βρετανική αυτοκρατορία με τις αποικίες της, όπου και σήμερα βρίσκονται περισσότεροι από τους μισούς φορολογικούς παραδείσους.
«Πάνω από οποιεσδήποτε συγκρούσεις εξουσίας, πέραν των ιδεολογικών χαρακωμάτων, όλοι συμμερίζονται το σύνθημα του πειρατή της Καραϊβικής κάπτεν Τζακ Σπάροου: Πάρε ό,τι μπορείς να πάρεις και μην το επιστρέψεις ποτέ ξανά» προσθέτει στο άρθρο του στο «Der Spiegel»Υπενθυμίζει, δε, αυτό που ο Ντέιβιντ Κάμερον είχε ήδη πει προ ετών, ότι δηλαδή οι κατηγορίες κατά των υπεράκτιων εταιρειών «δεν είναι δίκαιες ούτε σωστές». Επισημαίνει επίσης ότι «ο κόσμος του παγκόσμιου καπιταλισμού δεν γνωρίζει σύνορα για τα χρήματα και κανέναν νόμο για τους πλουσίους», προσθέτοντας ότι «τα σύνορα είναι για τους φτωχούς και τους βλάκες». Αναφερόμενος, μάλιστα, στο επίκαιρο θέμα των προσφύγων γράφει χαρακτηριστικά: «Η κοινή γνώμη στη Δύση εξανίσταται για τους πρόσφυγες, επειδή τους βλέπει. Οι φοροφυγάδες μάς αφήνουν κατά κάποιον τρόπο αδιάφορους, επειδή έχουν τη δύναμη να εξαφανίζονται».
Τονίζει, τέλος, πως «η Δύση, η οποία είναι τόσο υπερήφανη για τις αξίες της, κλείνει τα σύνορά της σε φοβισμένους ανθρώπους οι οποίοι αναζητούν μια καλύτερη ζωή, αλλά τα ανοίγει στο βρόμικο χρήμα όταν αυτό αναζητεί μια καλύτερη επένδυση».
«Οι εγκληματίες, οι οποίοι πυρπολούν σπίτια αλλοδαπών και δέρνουν ανθρώπους, ο απαίσιος όχλος ο οποίος τρομάζει με τις κραυγές του τους πρόσφυγες, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο με τα ψυχρά του συνθήματα κατακτά τα τοπικά κοινοβούλια είναι οι “χρήσιμοι ηλίθιοι”, τα ασυνείδητα όργανα αυτού του συστήματος» καταλήγει.
