Σύροι –χριστιανοί και αλαουίτες- ξεδιπλώνουν μια τεράστια συριακή σημαία στην παραλία της Ταρσού κατά την διάρκεια φιλοκυβερνητικής διαδήλωσης, το Νοέμβριο του 2012.
(φωτό του συριακού πρακτορείου ειδήσεων SANA)
H Tαρσός, (Ταρτούς για τους Σύρους) είναι ένα πλούσιο λιμάνι, θεωρετίαι προπύργιο του καθεστώτος Άσαντ και ως τώρα ήταν ένα νησί ηρεμίας σε μια χώρα που σπαράσσεται από έναν αιματηρό και καταστροφικό εμφύλιο. Στην πόλη Ταρσό, και στους κατοίκους της κάνει ειδικό αφιέρωμα στην ιστοσελίδα του το γερμανικό περιοδικό «DER SPIEGEL» με άρθρο του Thilo Thielke.
Τα μέλη της φιλο-Άσαντ κοινότητας των αλαουιτών, αλλά και οι χριστιανική μειονότητα της πόλης, απεύχονται το ενδεχόμενο να πέσει η πόλη στα χέρια των ανταρτών.
Ο πόλεμος μαίνεται λίγα χιλιόμετρα στα βόρεια, αλλά ένα ευχάριστο αεράκι από τη Μεσόγειο προκαλεί τον κυματισμό της συριακής σημαίας στο κάστρο που είχαν χτίσει κάποτε οι σταυροφόροι. «απολαύστε την ώρα του πάρτυ, λέει το γκαρσόνι στην παραλιακή καφετέρια. Είναι Σάββατο απόγευμα και όλα τα παραλιακά κέντρα είναι γεμάτα.
Η παραλιακή Ταρσός, δεν είναι μόνιμη κατοικία αλαουιτών μουσουλμάνων αλλά και χριστιανών, που έφτασαν εκεί ζητώντας καταφύγιο από τις άλλες περιοχές που πλήττονται από τον εμφύλιο πόλεμο.
Η πόλη απολαμβάνει ένα προνομιακό καθεστώς που της έχει προσφέρει το καθεστώς λόγω του λιμανιού, εδώ και χρόνια. Αποτελεί και ναυτική βάση για το ρωσικό στόλο στη Μεσόγειο, με ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα.
Τώρα όμως ο φόβος των επαναστατών που ολοένα προελαύνουν αυξάνεται.
Το απογευματινό τους τσάι απολαμβάνουν στα καφέ πολλές γυναίκες, με την παραδοσιακή μαντήλα. Μιλάνε διαλέκτους του βορρά και της ανατολής –ένδειξη ότι είναι πρόσφυγες, αλλά που έχουν τον τρόπο τους. Δεν είναι όπως οι πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στην Τουρκία και την Ιορδανία.
Οι τοίχοι των κτιρίων, είναι καλυμμένοι από φωτογραφίες –πόστερ των στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στον εμφύλιο. Η επιγραφή αναφέρει: «Σκοτώθηκαν στη μάχη για την ελευθερία μας και τους τιμούμε ως μάρτυρες».
Οι κάτοικοι της πόλης θεωρούν ότι ζουν με δυτικό τρόπο. Από τα μεγάφωνα ενός περαστικού αυτοκινήτου ακούγεται δυνατά ένα ιταλικό τραγούδι του Έρος Ραμαζότι. Πόσο ακόμα όμως θα διαρκέσει αυτό;
Οι κίνδυνοι από τον θρησκευτικό πόλεμο
Από τότε που ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, πριν περίπου δύο χρόνια, οι αιματηρές συγκρούσεις έχουν εξαπλωθεί σχεδόν σε κάθε γωνιά της Συρίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, περί τους 70.000 έχουν σκοτωθεί.
Στην πρωτεύουσα Δαμασκό, κάθε τόσο ακούγονται εκρήξεις από τους όλμους των αντικαθεστωτικών, ή τα κυβερνητικά πυρά πυροβολικού.
Το Χαλέπι, η οικονομική πρωτεύουσα του βορρά είναι διχασμένη ενώ η πόλη Ιντλίμπ, στα βορειοδυτικά είναι περικυκλωμένη από τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες. Όλο και νέοι μαχητές καταφθάνουν από την Τουρκία και ενώνονται με τους αντάρτες.
«Όλοι αυτοί θέλουν να εγκαταστήσουν ένα θεοκρατικό καθεστώς, υποστηριζόμενοι από τους Ουαχάμπις στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ» υποστηρίζει ο επιχειρηματίας Nawar, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει σπίτι και εργοστάσιο, σε απόσταση 80 χιλιομέτρων από την ταρσό, μετά την προέλαση των ανταρτών.
Είναι πολλές και διαφορετικές απόψεις για το τι ακριβώς συμβαίνει στη Συρία τώρα. Μια κατάσταση που απειλεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Οι αντάρτες υποστηρίζουν ότι έχουν επαναστατήσει εναντίον του καθεστώτος Άσαντ επιδιώκοντας την εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος. Το οικογενειακό καθεστώς Άσαντ ξεκίνησε να κυβερνά με σιδερένια πυγμή τη Συρία από το 1970. Πρώτα υπό τον Χαφέζ αλ Άσσαντ και κατόπιν από το γιο του Μπασάρ (2000)
Υπάρχει όμως ο κίνδυνος – επισημαίνει ο απεσταλμένος του γερμανικού περιοδικού- ο εμφύλιος να μετατραπεί σε θρησκευτικό πόλεμο.
Οι αμερικανοί σχεδιάζουν να αυξήσουν την ενίσχυση των ανταρτών, ενώ ως τώρα η Δύση είχε αρνηθεί την άμεση στρατιωτική επέμβαση.
Στους κόλπους των ανταρτών ενυπάρχει και το μέτωπο Al-Nusra στενά συνδεδεμένο με την al-Qaida που αγωνίζονται για μία ριζοσπαστική σουνιτική έκδοση του Ισλάμ. Ο αγώνας τους εναντίον του Άσαντ, δεν είναι μόνο για τον εκδημοκρατισμό, αλλά κυρίως επειδή ανήκει στη αλαουιτική κοινότητα, που αποτελεί μόλις το 10% του συριακού πληθυσμού.
Οι χριστιανοί φοβούνται
Για πολλούς σουνίτες οι αλαουίτες ανήκουν στους «άπιστους» μαζί με τους σιίτες αλλά και τους χριστιανούς. Ας σημειωθεί πως οι σιίτες του Ιράν υποστηρίζουν τον Άσαντ. Τόσο οι αλαουίτες όσο και οι χριστιανοί της Ταρσου, προσεύχονται να βγει νικητής το Άσαντ.
Ο Αρένιος Λαχά, είναι ένας από αυτούς. Είναι ελληνορθόδοξος κληρικός, ο οποίος περιλαμβάνει τα κυβερνητικά στρατεύματα στις από άμβωνος προσευχές του κάθε Κυριακή.
Στην περίπτωση που αντάρτες καταλάβουν την Ταρσό θα πρέπει να δώσουμε μάχη για τις ζωές μας, λέει ο Λαχά, που (όπως γράφει το γερμανικό περιοδικό) «μέσα από τη γενειάδα του και τα μαύρα ράσα του εικονογραφεί το μακρινό παρελθόν, της εποχής των σταυροφόρων. «Εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ θα πεθάνουμε», λέει ο ελληνορθόδοξος ιερωμένος.
Αλλά που αλλού έχουν να πάνε οι σύροι χριστιανοί; Τους κυνηγούν σε πολλές άλλες χώρες της περιοχής, όπως το Ιράκ και η Αίγυπτος. Ακόμα και ο Λίβανος, εξακολουθεί να είναι διχασμένος ανάμεσα στη μουσουλμανική και χριστιανική κοινότητα.
Ο Άσαντ, ήταν από τους τελευταίους ηγέτες στη Μέση Ανατολή που επέτρεπε την ανεξιθρησκία και προστάτευσε τις μειονότητες.
Πηγή: Der Spiegel
Επιμέλεια: Κώστας Μπετινάκης
