H κατάρρευση του οικοδομικού συμπλέγματος Rana Plaza στο Μπαγκλαντές την περασμένη εβδομάδα, στην οποία στεγάζονταν δεκάδες βιοτεχνίες ενδυμάτων και κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 500 εργαζόμενους, έφερε με τον πιο φρικιαστικό τρόπο στην επιφάνεια το ζήτημα της ασφάλειας των εργαζομένων που, σε συνδυασμό και με τα απίστευτα χαμηλά μεροκάματα, παραπέμπει ευθέως σε συνθήκες δουλείας.
Σημειώνεται πως η βιομηχανία ένδυσης αντιπροσωπεύει το 77% των εξαγωγών του Μπαγκλαντές, ένα ποσοστό που μεταφράζεται σε 20 δισεκατομμύρια δολάρια για την οικονομία της συγκεκριμένης χώρας .
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ένα κρεσέντο υποκρισίας, δήλωσε την Τρίτη ότι εξετάζει την περίπτωση «να λάβει οικονομικά μέτρα» εναντίον του Μπαγκλαντές, την ίδια ακριβώς στιγμή που, μαζί με τις ΗΠΑ, αποτελούν τους μεγαλύτερους εμπορικούς «εταίρους» της ασιατικής αυτής χώρας.
Και καθώς οι αντιδράσεις του καταναλωτικού κοινού μπροστά σε αυτή την εκμετάλλευση, δείχνει να θέτει σε κίνδυνο τις πωλήσεις τους, ψελλίζουν και κάτι περί «από κοινού εκπονήσεις σχεδίων προς βελτίωση των συνθηκών εργασίας», χωρίς όμως να διευκρινίζουν το ποσοστό στο οποίο θα δεχτούν να καλύψουν οι ίδιοι την αύξηση του κόστους εργασίας που απαιτεί μια τέτοια «βελτίωση», από τα -έξω από κάθε λογική- υπερκέρδη που εδώ και δεκαετίες έχουν συνηθίσει να αποκομίζουν.
Ο λόγος για τον οποίο οι δύο προαναφερθείσες αγορές «προτιμούν» τα μπαγκλαντεσιανά χέρια, είναι φυσικά κάτι περισσότερο από αυτονόητος, ωστόσο, το γράφημα που ακολουθεί, δείχνει εύγλωττα το μέγεθος της εκμετάλλευσης που υφίστανται οι εργάτες της συγκεκριμένης χώρας από τους δυτικούς, οι οποίοι, ούτε λίγο-ούτε πολύ, τώρα τους ρίχνουν και το… ανάθεμα!
Παύλος Κιρκασίδης
