Ο πρόεδρος της Υεμένης ‘Αλι Αμπντάλα Σάλεχ έκανε εκ νέου χθες έκκληση να υπάρξει «διάλογος, για μια ειρηνική μετάβαση, όπως ορίζει το Σύνταγμα», κατηγορώντας την αντιπολίτευση ότι «εμποδίζει» τις προσπάθειες να τερματιστεί η κρίση η οποία μαίνεται στη χώρα τους τελευταίους 10 μήνες.
Σε ομιλία του για την (σημερινή) μουσουλμανική εορτή Έιντ αλ ‘Αντχα, ο πρόεδρος κάλεσε την αντιπολίτευση να «καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να επιλυθούν τα ζητήματα για τα οποία υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τον μηχανισμό εφαρμογής του σχεδίου επίλυσης της κρίσης», που πρότειναν οι μοναρχίες του Κόλπου.
«Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική οδός πέραν του διαλόγου», είπε, δηλώνοντας «αποφασισμένος» να υπάρξει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης προς μια «νόμιμη, δημοκρατική και ειρηνική μετάβαση όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Ο Σάλεχ, που βρίσκεται στην εξουσία 33 χρόνια, αντιμετωπίζει ένα κύμα λαϊκών διαδηλώσεων με αίτημα την παραίτησή του από τον Ιανουάριο. Η αντιπολίτευση τον κατηγορεί για νεποτισμό και διαφθορά.
Ο Σάλεχ όμως αρνείται να παραιτηθεί, υπογράφοντας το σχέδιο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, το οποίο προβλέπει την αποχώρησή του από την εξουσία με αντάλλαγμα την πλήρη αμνήστευση του ιδίου, συγγενών και συνεργατών του.
Έχει υποσχεθεί πολλές φορές να το κάνει, αθετώντας το.
Στη χθεσινή ομιλία του είπε πως η λύση στην κρίση εμποδίζεται «από ορισμένα μέρη που θέλουν να πάρουν την εξουσία με παράνομα μέσα», προσθέτοντας ότι «η αλλαγή δεν μπορεί να έλθει μέσω του χάους, της βίας και της κουλτούρας της βίας ή των συνομωσιών και των στάσεων», καλώντας τις μοναρχίες του Κόλπου να «υποστηρίξουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Υεμένης».
Την 21η Οκτωβρίου το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είχε υιοθετήσει μια απόφαση με την οποία απαιτούσε από το Σάλεχ να υπογράψει το σχέδιο των μοναρχιών του Κόλπου και να εγκαταλείψει την εξουσία, εκφράζοντας τη «βαθιά του λύπη για τους θανάτους εκατοντάδων ανθρώπων», περιλαμβανομένων «γυναικών και παιδιών».
Οι διαδηλώσεις εναντίον του ανένδοτου Σάλεχ έχουν κλιμακωθεί σε συγκρούσεις ανάμεσα στο στρατό και τις υπηρεσίες ασφαλείας από την μια πλευρά και τους διαδηλωτές, ένοπλες ομάδες φυλών και αποστάτες του στρατού από την άλλη, ωθώντας την Υεμένη στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου.
