Από τότε που ξέσπασε η διαμάχη στην ανατολική Ουκρανία έχουν γίνει πολλές διαδηλώσεις συμπαράστασης στα δεινά των πολιτών που ζουν στην εμπόλεμη περιοχή. Οι Ρώσοι διαδηλωτές καλούν να τερματιστεί η πολεμική δραστηριότητα.

«Είμαστε όλοι Ντονμπάς» ήταν το κυρίαρχο σύνθημα στη μεγάλη διαδήλωση συμπαράστασης για τους κατοίκους της εμπόλεμης περιοχής της ανατολικής Ουκρανίας, που πραγματοποιήθηκε στην πόλη των Ουραλίων Αικατερίνεμπουγκ.

Τους τελευταίους μήνες καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις του Κιέβου μάχονται τους Ρωσόφωνους αυτονομιστές στην επαρχία Ντονμπάς, έχουν διοργανωθεί μεγάλες διαδηλώσεις σε πολλές ρωσικές πόλεις καλώντας στην ειρήνευση της περιοχής.

Επίσης πολλά ρωσικά Μέσα διοργάνωσαν διαδικτυακές εκκλήσεις με κύριο σύνθημα «Από εμάς εδώ για εσάς εκεί».

Επίσης πολλά ρωσικά μουσικά συγκροτήματα έχουν ηχογραφήσει ευχετήρια τραγούδια για την επικράτηση της ειρήνης. Ανάμεσά τους και ο γνωστός για τις θέσεις του εναντίον του κατεστημένου μουσικός Yury Shevchuk και ο Ουκρανός Oleg Skripka.

Στις εκδηλώσεις συμπαράστασης περιλαμβανόταν και η ύφανση ενός τεράστιου χαλιού για την ειρήνη, που υφάνθηκε κομμάτι-κομμάτι σε τριάντα πόλεις της Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Ρωσίας και ολοκληρώθηκε η συνολική ύφανσή τους στην Αγία Πετρούπολη, το Δεκέμβριο του 2014, όπου και εκτέθηκε σε πολιτιστικό κέντρο.

Για να γίνει κατανοητός ο αντίκτυπος στην ρωσική κοινωνία ο εμφύλιος στην ανατολική Ουκρανία, ξ ιστοσελίδα RBTH.com παραθέτει τις απόψεις μερικών πολιτών με ουκρανικές ρίζες για να αποδείξει πως το πρόβλημα δεν είναι ξεκάθαρα πολιτικό, αλλά και προσωπικό. Ζήτημα που προκαλεί ιδιαίτερο πόνο σε όσους δεν βιώνουν άμεσα τις επιπτώσεις των μαχών.

1. Γιούρι, 47, χρόνων: Η σύζυγός μου, Iρα, είναι Ουκρανή. Οι γονείς μου επίσης είναι από την Ουκρανία, όπου έχουμε πολλούς συγγενείς που ζουν άλλοι στο Κίεβο κι άλλοι στο Χάρκοβο. Από τον παππού μου έμαθα ιστορίες από τη σοβιετική εποχή, όταν ζούσε σε μια πλούσια φάρμα κολεκτίβας. Τώρα οι περισσότεροι νέοι έχουν ξενιτευτεί στην Πορτογαλία ή την Πολωνία, ενώ όσοι έχουν μείνει ζουν φτωχικά.

2. Νικολάι, 32 χρόνων: Η γιαγιά μου ήταν Ουκρανή, που ήρθε στη Μόσχα στη δεκαετία του ’30 για να γλιτώσει από τον λιμό. Εδώ παντρεύτηκε και έκανε τέσσερα παιδιά.

Η μητέρα μου και τα αδέλφια της κάθε καλοκαίρι πήγαιναν διακοπές στην Ουκρανία. Μιλούσαν το ίδια καλά τα ουκρανικά και τα ρώσικα. Ακόμη και σήμερα έχουμε πολλούς συγγενείς εκεί. Ουδέποτε ξεχώρισαν για πατρίδα της Ρωσία ή την Ουκρανία.

3. Άννα Οζερλέγιεβα, 26 χρόνων: Η γιαγιά και ο παππούς από τη μεριά της μητέρας μου ήταν Ουκρανοί. Η γιαγιά μου είναι από το Cherkasy κι ο παππούς από το Poltava. Είχαν μετακομίσει στη Μόσχα πριν 65 χρόνια διατηρώντας πάντα τους συγγενικούς δεσμούς τους στην Ουκρανία. Έχουμε και σπίτι στο Cherkasy. Μικρή κολυμπούσα στο Δνείπερο ποταμό κι ακόμη διατηρώ τη γεύση από τα ουκρανικά παγωτά που γευόμουνα παιδί. Εκεί είχα γνωρίσει τον πρώτο μου έρωτα και είχαμε σκαλίσει τα ονόματά μας στις όχθες του ποταμού. Αγαπώ την Ουκρανία, κι εκεί βρίσκεται πάντα η καρδιά μου. Ακόμη και τώρα πηγαίνω διακοπές εκεί.

4. Αικατερίνα, 34 χρόνων: Έχω ζήσει στην Κριμαία επί δέκα χρόνια, και τώρα ζω στη Μόσχα. Έχω πάρα πολλούς συγγενείς και φίλους εκεί και συνδεόμαστε στενά. Έχουμε την ίδια πατρίδα- μια πατρίδα ο καθένας έχει.

5. Όλγα Γκορσκόβα 26 χρόνων: Οι γονείς της μητέρας μου μετακόμισαν από την Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, όταν ακόμη η μητέρα μου ήταν μωρό. Η μητέρα μου παντρεύτηκε Ρώσο στο Αρχαγκέλσκ, αλλά αργότερα πήραν μετάθεση για Kherson στην Ουκρανία και έτσι μετακόμισαν. Εκεί γεννηθήκαμε εγώ κι οι δύο αδελφές μου. Η Ουκρανία, ουδέποτε θα είναι «εξωτερικό» για μένα. Παρά τις αλλαγές που προκλήθηκαν από την διάλυση της ΕΣΣΔ.

Η μεγαλύτερη αδελφή μου κι εγώ γεννηθήκαμε στα 1985 και 1987, κι η πιο νέα αδελφή μου στα 1993. Οι γονείς μου δεν είχαν πρόβλημα να δηλώσουν τη γέννηση των δύο πρώτων παιδιών τους. Είχαν όμως πρόβλημα με το τρίτο. Οι ουκρανικές αρχές ήθελαν να το δηλώσουν στο Αρχαγκέλσκ. Έτσι υποχρεωθήκαμε να μετακομίσουμε πάλι εκεί. Στο διαβατήριό της φυσικά γράφει ότι γεννήθηκε κι αυτή στην Ουκρανία.

6. Αλίσα Βερεμεγένκο, 25 χρόνων: Το Χάρκοβο είναι η πατρίδα μου και ολόκληρη η οικογένειά μου ζει ακόμη εκεί μαζί με τους παππούδες μου. Πηγαίνω κι εγώ εκεί κάθε καλοκαίρι στη ντάτσα του παππού μου. Εκεί είναι το καλύτερο μέρος του κόσμου για μένα. Ως τώρα δεν υπήρχε κάποια διάκριση για μένα αν είμαι Ουκρανή ή Ρωσίδα, λόγω της ιστορίας της οικογένειάς μου. Ωστόσο ο παππούς μου που ζει εκεί, νοιώθει άσχημα για όσα λέγονται για τη Ρωσία.

Είπε ότι την στενοχωρεί που τσακώθηκε με φίλους της με αιτία κάποιους άλλους με πολιτικές φιλοδοξίες, μετά τα επεισόδια της πλατείας Μαϊντάν, επειδή τους συμπαθούσε και τους θεωρεί πολύ έξυπνους ανθρώπους.

Πηγή: RBTH.com
Σύνταξη: Κ. Μπετινάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #διαδηλώσεις #Ουκρανία #Ρωσία