Του Κώστα Μπετινάκη

Την είδηση είχε μεταδώσει πρώτο το Al Jazeera στις 8 Ιουλίου με τον εξής τίτλο: «Ο θάνατος του Γιάσερ Αραφάτ το 2004 οφείλεται σε δηλητηρίαση από πολώνιο».

Οκτώ χρόνια μετά, τρεις ομάδες επιστημόνων έχουν αρχίσει έρευνες για να προσδιορίσουν κατά πόσον ο θάνατος του Παλαιστίνιου ηγέτη οφείλεται σε δηλητηρίαση από πολώνιο-210, μια θανατηφόρα ραδιενεργή ουσία, που δεν είναι εύκολο να ανιχνευθεί, εκτός κι αν ψάχνεις για αυτήν. Τουλάχιστον δύο Ισραηλινοί επιστήμονες που εργάζονταν για το ισραηλινό πυρηνικό πρόγραμμα είχε γίνει γνωστό πως είχαν πεθάνει έπειτα από έκθεσή τους σε πλουτώνιο.

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Αραφάτ, ο Ρώσος αντικαθεστωτικός – πρώην αξιωματικός της KGB Αλεξάντερ Λιτβινένκο, δολοφονήθηκε στο Λονδίνο, προφανώς από Ρώσους πράκτορες, που είχαν χρησιμοποιήσει το ίδιο δηλητήριο. Τα αίτια του θανάτου του είχαν ανακαλυφθεί από τους γιατρούς από σκέτη τύχη.

Ο τάφος του Αραφάτ σφραγίστηκε και πάλι μετά τη λήψη των απαραίτητων δειγμάτων και -όπως ανακοινώθηκε- τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας δεν αναμένεται να γνωστοποιηθούν πριν περάσουν αρκετοί μήνες. Όπως υποστηρίζει όμως το BBC, «ακόμα και στην περίπτωση που η έρευνα επιβεβαιώσει την παρουσία πολωνίου στα δείγματα, οι επιστήμονες θα πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι η δόση που χορηγήθηκε ήταν αποφασιστική για τον θάνατο του Αραφάτ».

«Για εμένα δεν ήταν έκπληξη» έγραψε ο Ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής Ούρι Αβνέρι στην ιστοσελίδα του. «Από την πρώτη κιόλας μέρα, ήμουνα σίγουρος ότι τον Αραφάτ είχε δηλητηριάσει ο Αριέλ Σαρόν. Το έχω γράψει αρκετές φορές. Ήταν ένα απλό λογικό συμπέρασμα. Όσο για τις φήμες που η ισραηλινή προπαγάνδα διέρρεε πως δήθεν ο Αραφάτ είχε AIDS δεν ήταν παρά ένα αισχρό ψέμα» πρόσθεσε.  Ενδελεχής εξέταση επί εννέα μήνες στα υπάρχοντα του Αραφάτ -που έδωσε στο Al Jazeera η σύζυγός του, Σούχα- η οποία έγινε από ελβετικό επιστημονικό ινστιτούτο, επιβεβαίωσε ότι ο Παλαιστίνιος ηγέτης είχε δηλητηριαστεί με πολώνιο-210.

Στο Αμμάν το 1997, ο ηγέτης της Χαμάς, Καλέντ Μοσάλ, παραλίγο να πεθάνει δηλητηριασμένος από τη Μοσάντ, έπειτα από εντολή του πρωθυπουργού που ήταν πάλι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου. Το δηλητήριο που είχε χρησιμοποιηθεί λέγεται «levofentanyl» και Ισραηλινοί πράκτορες το είχαν ρίξει με σπρέι στο αυτί του. Η ουσία αυτή προκαλεί τον θάνατο λίγες ημέρες μετά την επαφή της με το δέρμα. Η απόπειρα δολοφονίας αποκαλύφθηκε και η ζωή του θύματος σώθηκε όταν η Μοσάντ υποχρεώθηκε ύστερα από τελεσίγραφο του βασιλιά Χουσεΐν να αποσταλεί και να του δοθεί αμέσως το αντίδοτο.

Παρόλο που ο Αραφάτ όταν πέθανε ήταν 75 χρόνων, οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του είχαν παρατηρήσει μια ξαφνική χειροτέρευση της κατάστασης της υγείας του τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του – που ήταν απομονωμένος από τα ισραηλινά στρατεύματα στην κατοικία του και πίστευαν πως θα πρέπει να είχε δηλητηριαστεί. Ισραηλινός ρεπόρτερ που είχε πάρει τότε συνέντευξη από τον Αριέλ Σαρόν και του έκανε την ερώτηση, εκείνος είχε αρνηθεί να απαντήσει αν οι Ισραηλινοί είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη στον θάνατο του Αραφάτ.

Κι όμως, ο Εχούτ Ολμέρτ, κατοπινός πρωθυπουργός και «δεξί χέρι» του Σαρόν λίγο καιρό πριν, είχε απειλήσει με δολοφονία τον Αραφάτ με σχόλιό του από τις σελίδες της Jerusalem Post. Ο «σατανικός» διοικητής της Μοσάντ, εκείνη την εποχή, Ντάγκαν, είχε επιλέξει το πολώνιο, επειδή ήταν εντελώς άγνωστο τότε ως μέσο δολοφονίας. Το χρησιμοποιούσαν μόνο σε ορισμένες βιομηχανικές πρακτικές. Αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που το Ισραήλ χρησιμοποιούσε τη μέθοδο της κρατικής τρομοκρατίας. Εκτός από τα πολεμικά όπλα, όπως πύραυλοι κ.λπ., το Ισραήλ συνηθίζει να εξοντώνει τους αντιπάλους του με δηλητήρια ή ακόμα και βιολογικά όπλα. Το 2010, στο Ντουμπάι, πράκτορες της Μοσάντ είχαν κάνει ένεση σε έναν άλλο εχθρό τους, τον Αλ Μαμπού, με succinylcholine, παραλύοντάς τον, με αποτέλεσμα να πεθάνει από ασφυξία.

Ως τώρα, η επίσημη ισραηλινή αντίδραση στην κατηγορία της δολοφονίας του Αραφάτ με πλουτώνιο ήταν πως «δεν υπάρχουν στοιχεία» και «πρόκειται για μυθοπλασία».

Ωστόσο, το ισραηλινό κράτος χρησιμοποιεί κατά κόρον τη μέθοδο της πολιτικής δολοφονίας, στη σύντομη ιστορία του. Ακόμη, έχουν δημιουργηθεί πολλά ερωτήματα (και ολοένα μειώνονται οι αμφιβολίες) για παρακρατική συμμετοχή στη δολοφονία του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν. Έπρεπε να απαλλαχθούν τα γεράκια από ακόμα έναν ειρηνοποιό. Έστω κι αν προερχόταν από τους κόλπους τους.