Μια… παρανοϊκή πρόταση ήρθε στο προσκήνιο, εν μέσω του καταιγισμού δημοσιευμάτων για την ελληνική κρίση και την πορεία των διαπραγματεύσεων. Αυτή τη φορά, το νέο άθρθρο-βόμβα έρχεται δια χειρός του Βρετανού συγγραφέα και αρθρογράφου Τζόναθαν Φόρμαν, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ προτείνει να πληρώσει η χώρα του τη δόση του 1,6 δισ. ευρώ προς το ΔΝΤ που εξέπνευσε στις 30 Ιουνίου, με αντάλλαγμα να… παραιτηθεί η Ελλάδα από τις αξιώσεις για τα Γλυπτά του Παρθενώνα!
«Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα οφείλει 1,6 δισ. ευρώ στο ΔΝΤ, δόση που εξέπνευσε στα τέλη Ιουνίου. Η Βρετανία θα μπορούσε να την πληρώσει- κάτι που δεν είναι μεγάλη υπόθεση δεδομένης της τεράστιας και αναπτυσσόμενης οικονομίας της- εκ μέρους της Ελλάδας, ως κίνηση αλληλεγγύης» αναφέρει ο Φόρμαν σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politico.
Προφανώς, η Βρετανία ποτέ δεν θα μπορούσε, ούτε έμμεσα, να παραδεχθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε κάποια νομικά ή ηθικά δικαιώματα ιδιοκτησίας των Γλυπτών. Αν η Βρετανία θα πλήρωνε το 1,6 δισ., απλά θα ήταν ένα δώρο χωρίς τυπική ή ρητή προσδοκία ανταλλάγματος. Μία κίνηση φιλίας και συμπόνιας. Όσο για την Ελλάδα, μία δέσμευση ότι θα σταματήσει να ανακινεί τη μετακίνηση των Γλυπτών από το Λονδίνο στην Αθήνα δεν θα ήταν συμβατική υποχρέωση, αλλά μία ανοιχτόκαρδη ενέργεια εκτίμησης και φιλίας» συνέχισε.
Τονίζει δε ότι η χώρα του έχει και στο παρελθόν «βοηθήσει» την Ελλάδα, ως βασικός καταλύτης στην ανεξαρτητοποίηση από τους Τούρκους, αλλά και με την αποστολή βρετανικών στρατευμάτων μετά απόν εισβολή της Ιταλίας και της Γερμανίας. Ο Βρετανός αρθρογράφος σημειώνει ακόμη ότι η αρχαία ελληνική ιστορία και λογοτεχνία έχει επηρεάσει βαθιά το βρετανικό πολιτισμό για αιώνες, τονίζοντας ότι ο φιλελληνισμός ήταν πιο ισχυρός στη Βρετανία από ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.
«Αν η Βρετανία αποπληρώσει αυτό το μικρό μέρος του ελληνικού χρέους, θα διαβεβαίωνε τον τραυματισμένο ελληνικό λαό ότι τα δεινά τους δεν έχουν περάσει απαρατήρητα. Η Ελλάδα θα έβλεπε ότι η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι ο μοναδικός σύμμαχος. Η συνεισφορά του 1,6 δισ. είναι μία ευκαιρία για τη Μ. Βρετανία να φανεί ως ”καλός Ευρωπαίος” ανεξάρτητα από το αν θα μείνει στην ΕΕ.
Όσο για τους Ελληνες, θα έστελναν ένα μήνυμα στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι δεν είναι απλώς ψυχαναγκαστικά οφειλέτες ή καταναλωτές του πλούτου που παράγουν οι σκληρά εργαζόμενες χώρες. Μακριά από το πρότυπο των κακομαθημένων εφήβων που περιγράφουν τα γερμανικά άρθρα, η Ελλάδα θα έδειχνε ότι είναι μία κοινωνία που έχει διατηρήσει την ικανότητα της γενναιοδωρίας και κομψότητας, παρά τις δύσκολες καταστάσεις. Πολλοί μπορεί να σκεφτούν ότι είναι άδικο να μπει ένα επιπλέον βάρος στο Βρετανό φορολογούμενο. Γιατί να επιδοτηθεί μία χώρα στην οποία η φοροδιαφυγή είναι ενδημική;
Τα χρήματα για την Ελλάδα θα μπορούσαν και θα έπρεπε να προέλθουν από το ταμείο βοήθειας της Μ. Βρετανίας. Πληρώνοντας το χρέος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, οι Βρετανοί θα μπορούν τουλάχιστον να είναι σίγουροι ότι αυτά τα χρήματα χρησιμοποιούνται για καλό και όχι για να πλουτίσουν οι Αφρικανοί κλέφτες ή να επιδοτηθεί το διαστημικό πρόγραμμα της Ινδίας.
Είναι αλήθεια πως αυτό το 1,6 δισ. είναι ένα μέρος μόνο εκείνων που οφείλει η Ελλάδα. Αλλά είναι χρήματα που η Αθήνα θα μπορούσε να ξοδέψει στη σίτιση του πληθυσμού, στο τραυματικό σενάριο του Grexit και της επιστροφής στη δραχμή, ή σε περίπτωση που το πρόγραμμα περιλαμβάνει περισσότερες μεταρρυθμίσεις και λιτότητα.
Ιδανικά, το γενναιόδωρο παράδειγμα της Βρετανίας θα μπορούσε να εμπνεύσει- ή να ντροπιάσει- κάποιους από τους δανειστές της Ελλάδας, ώστε να είναι λιγότεροι σκληροί και περισσότερο συμπονετικοί.
Και ποιος ξέρει, λαμβάνοντας ένα τέτοιο δώρο μπορεί να κάνει τους Ελληνες, που έχουν υπάρξει απρόθυμοι να παραδεχθούν όποια ευθύνη για την κατάσταση της χώρας, να είναι λιγότερο αγανακτισμένοι και περισσότεροι λογικοί.
Δυστυχώς, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αλλά οι Βρετανοί έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι πραγματικά εποικοδομητικό. Και ίσως όταν οι Ελληνες μπορούν ξανά να ταξιδέψουν, το Βρετανικό Μουσείο να κανονίζει ειδικές αποκλειστικές επισκέψεις στις κλασικές συλλογές του» καταλήγει το άρθρο.
