Πέρσι είχα γράψει «Ξένη και μετανάστρια στην ίδια μου τη χώρα», φέτος λοιπόν, είμαι «Προσωρινή μετανάστρια» σε ξένη χώρα και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, στη Ρωσία…
– Γεια σου Μάκη, και σου εύχομαι καλές γιορτές και χαρούμενα Χριστούγεννα!
– Ποιος είναι;
– Η Γιάννα Μυράτ, σε παίρνω από Αγία Πετρούπολη.
– Πού βρέθηκες εκεί βρε, θηρίο;
Να, λοιπόν, πώς και γιατί βρέθηκα εδώ, γιατί τα μάζεψα κι έφυγα, αλλά και πώς έχουν τα πράγματα εδώ.
Πρώτον, όπως έγραψα πέρσι αμέσως μετά τις δυο καταστροφικές καταιγίδες του Φθινόπωρου ‘23, οι υποδομές στο Πήλιο και συγκεκριμένα στη Μακρινίτσα που ζω, είχαν διαλυθεί, με αποτέλεσμα να φύγω και να ξεχειμωνιάσω αλλού, φοβούμενη ότι αν πέσει κι άλλη δυνατή βροχή ή μας πλακώσει το χιόνι, θα αποκλειστώ, δεν θα έχω πρόσβαση σε σούπερ μάρκετ, για να μην πω ότι το ρεύμα κάθε τόσο κάνει διακοπές.
Καλά μελετημένη απόφαση
Μελέτησα καλά το κόστος διαμονής στην Αγία Πετρούπολη -είναι αρκετά μικρότερο από Μόσχα- και κάθισα και τα ζύγισα προσεκτικά. Με τη σύνταξη που μου δίνει το κράτος, τελικά θα μου κόστιζε περισσότερο να παραμείνω σπίτι, πόσω μάλλον να βρω πάλι κάπου αλλού σπίτι στη Μαγνησία για να ξεχειμωνιάσω.
Εδώ, λοιπόν, βρήκα 3άστερο ξενοδοχείο, πεντακάθαρο, με δικό του μπάνιο (συνήθως είναι μοιρασμένο, οπότε αυτό είναι στα συν), υπάρχει πλυντήριο ρούχων + απορρυπαντικά δωρεάν, φούρνος μικροκυμάτων να ζεστάνεις ένα γεύμα, άφθονος δωρεάν καφές ή τσάι, και δωρεάν απεριόριστο γρήγορο ίντερνετ. Είναι ζεστό, και -το άλλο συν- βρίσκεται στην καρδιά της Αγίας Πετρούπολης!
Όλα αυτά, με μόλις 360 ευρώ το μήνα. Πείτε μου, σε ποια μεριά της Ελλάδας θα έβρισκα σε τέτοια τιμή όλο αυτό το πακέτο, που θα με απάλλασσε από λογαριασμούς ρεύματος, θέρμανσης και νερού, αλλά και ίντερνετ;
Πάμε και στην κινητή: Μόλις ήρθα πήρα Ρώσικο τηλέφωνο (σύνδεση, όχι συσκευή). Για τρεις μήνες ομιλίας και ίντερνετ, η χρέωση είναι μόλις 10 ευρώ!
Αν δεν έχετε πάρει τα χάπια σας ακόμα, σας παρακαλώ να τα πάρετε (δεν θέλω να έχουμε τίποτα απώλειες) γιατί προχωρώ και στο φαγητό.
Για πολλή καλή μου τύχη, κάτω από το ξενοδοχείο, υπάρχει μια ξεχωριστή επιχείρηση, ένα self service εστιατόριο και take away, που το διαχειρίζονται μουσουλμάνες. Πεντακάθαρο φαγητό, νόστιμο και χωρίς πολλά άσχετα λιπαρά, σου προσφέρει πλήρες γεύμα -σαλάτα, ψωμί, χυμό, γλυκάκι και κύριο πιάτο- με μόλις 3-4 ευρώ, ή ακόμα και πιο κάτω!
Ούτε μια πάστα δεν αγοράζεις πλέον στην Ελλάδα με τόσα χρήματα, ούτε καν έναν χυμό. Φυσικά υπάρχει εδώ πληθώρα εστιατορίων, take away και delivery για όλα τα βαλάντια, αλλά για καθημερινό γεύμα ή δείπνο, ειδικά αν έχει πολύ κακό καιρό κάποια στιγμή, το εστιατόριο αυτό είναι όαση!
Και μετά, με μια πρώτη βόλτα στο σούπερ μάρκετ, είδα τιμές από άλλη δικιά μας καλή εποχή: Κάπου 40% πιο φθηνά στα βασικά προϊόντα.
Ένα μπουκάλι πλήρες γάλα των 930ml το πλήρωσα 0,85 ευρώ. Τυρί 200 γρ σαν πεκορίνο, κόστισε 2 ευρώ. Γιαούρτι «ελληνικό» πλήρες, 0,55 ευρώ.
Με τις υγείες μας, στην Ελλάδα απλώς μας πίνουν το αίμα άπαντες, κι αν με ρωτήσετε, εδώ ο βασικός μισθός είναι περίπου στα 800 ευρώ, μπορεί και περισσότερα, αναλόγως τη θέση εργασίας.
Το Ζούγκλα «δουλεύει» στη Ρωσία, άλλοι ιστότοποι όχι. Με το που έφτασα στο ξενοδοχείο και συνδέθηκα στο ίντερνετ είδα ότι κάποια ελληνικά σάιτς (ακόμα και το προσωπικό μου) είναι μπλοκαρισμένα και δεν δουλεύουν. Ακόμα και με VPN. Ωστόσο -ευτυχώς- αυτό δεν συμβαίνει με την Ζούγκλα.
Μπλοκαρισμένα είναι το Πρώτο Θέμα, το in.gr, Βήμα και μερικά ακόμα, δεν τα έχω τσεκάρει ακόμα όλα.
Ρώτησα Έλληνα κομπιουτερά που ζει εδώ και μου είπε ότι το μπλοκάρισμα μπορεί να γίνεται είτε από τους Ρώσους, είτε από την ίδια (θεωρεί πιο πιθανό) Ελληνική κυβέρνηση, μπλοκάρουν γενικώς το «gr» για να μην διαβάζουν οι Έλληνες του εξωτερικού τα όσα η κυβέρνηση σούρνει στους Ρώσους. Θέλει καλή VPN, και πολλές φορές χρειάζεται να την αλλάζεις κάθε τόσο.
Πάντως, γεγονός είναι ότι, όταν αρχικά απευθύνθηκα σε μεγάλο ταξιδιωτικό γραφείο για να πάρω εισιτήριο για Αγία Πετρούπολη, μου είπαν ότι τους αποτρέπει η ελληνική κυβέρνηση να πωλούν εισιτήρια προς Ρωσία, και ειδικά τους απαγορεύει να κάνουν γκρουπ προς τα εδώ. Τελικά το πήρα online μέσω Τουρκίας.
Σε γενικές γραμμές, το βιοτικό επίπεδο των Ρώσων δεν έχει καμία σχέση με εκείνο που είχα δει την τελευταία φορά που βρέθηκα εδώ, πριν ακριβώς 20 χρόνια. Τότε, ακόμα φρέσκοι στον καπιταλισμό μετά την Περεστρόικα, τα πράγματα ήταν δύσκολα για τον περισσότερο κόσμο.
Τώρα, ακόμα και στην δύσκολη περίοδο του πολέμου τους, η όλη εικόνα έχει αλλάξει ολοφάνερα προς το καλύτερο.
Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι πρώτες εντυπώσεις, και σύντομα θα γράψω και για τη Ρωσική φιλοξενία, γιατί φοβάμαι ότι… άλλος έχει το όνομα, κι άλλος στις μέρες μας τη χάρη!
