Οι Γάλλοι ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες την Κυριακή 22 Απριλίου την ώρα που οι δημοσκοπήσεις στο σύνολο τους προεξοφλούν την άνετη νίκη του σοσιαλιστή υποψηφίου Φρανσουά Ολάντ στον β’ γύρο στις 6 Μαΐου.
Η δημοσκοπική αυτή «βεβαιότητα» αφαιρεί από την εκλογική μάχη το στοιχείο της αγωνίας αλλά προσθέτει το στοιχείο της Αλλαγής και μάλιστα με τρόπο μαζικό, όπως πολύ σωστά επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» στην έκδοση του Σαββάτου 21 Απριλίου.
«Η Επανάσταση της Ομαλότητας» είναι το μότο της εγκύρου γαλλικής εφημερίδας. Η φράση αυτή απεικονίζει με όρους δημοσκοπικούς ακόμη την μαζική άρνηση των γάλλων πολιτών να ακολουθήσουν το μοντέλο διακυβέρνησης που ενσάρκωνε επί μία πενταετία ο Νικολά Σαρκοζί.
«Η Γαλλία ψηφίζει κατά του Σαρκοζί και όχι υπέρ του Ολάντ» δήλωνε προ ημερών στη zougla.gr δημοσιογραφικό στέλεχος της εφημερίδας «Liberation» εξηγώντας πώς το «σύστημα Σαρκοζί» απέτυχε παταγωδώς να πείσει την γαλλική κοινωνία.
«Αν τα πράγματα είναι όπως τα απεικονίζουν οι δημοσκοπήσεις τότε καταλήγουμε στα εξής δύο συμπεράσματα» επισημαίνει η «Le Monde» και συνεχίζει «Είτε οι δημοσκοπήσεις και οι εταιρείες που τις πραγματοποιούν πέφτουν συνολικά έξω οπότε υπάρχει ζήτημα είτε έχουμε μπροστά μας, και αυτό είναι το πιθανότερο, την απόφαση της γαλλικής κοινωνίας για μία «Επανάσταση της Ομαλότητας» στο προεδρικό μέγαρο.
Η έκπληξη
Η μοναδική ωστόσο έκπληξη που επιφυλάσσει η γαλλική κοινωνία σε αυτές τις σημαντικές για τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς εκλογή, είναι το τελικό ποσοστό που θα λάβει ο υποψήφιος του αριστερού μετώπου Ζαν-Λικ Μελανσόν. Τα ποσοστά του είναι διψήφια και κυμαίνονται μέχρι στιγμής από 10 έως και 15% με προοπτική δυναμικής ανόδου.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που ένας 
κομμουνιστής με ολίγη τροσκιστική κουλτούρα και σύγχρονο πολιτικό λόγο επαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο της Γαλλίας την Αριστερά, η οποία είχε εκμηδενιστεί από την κυριαρχία του μοντέλου εξουσίας των Σοσιαλιστών του Φρανσουά Μιτεράν. Κατά τους Γάλλους αναλυτές αλλά και τους επικεφαλής των Οίκων Αξιολόγησης και του τραπεζικού λόμπυ της Ευρώπης, η επανεμφάνιση ενός αριστερού μπλοκ στη Γαλλία προϊδεάζει για ποιοτικές αλλαγές εντός των κοινωνιών που αντιδρούν στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κομισιόν.
Αυτή η προοπτική σε συνδυασμό με τον άγνωστο Χ των ελληνικών εκλογών της 6ης Μαΐου καθιστούν αυτές τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις εξαιρετικά κρίσιμες για την μελλοντική διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών εντός της ΕΕ.
Υπ’ αυτήν την έννοια το συντηρητικό Βερολίνο που αντιμετωπίζει την κάλπη σε έναν χρόνο αλλά και οι συνοδοιπόροι των επιλογών της Άνγκελα Μέρκελ παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις.
Μία αλλαγή σκηνικού σε Γαλλία και Ελλάδα μπορεί να επηρεάσει την εσωτερική κατάσταση στην Ιταλία, να επηρεάσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία για το Δημοσιονομικό Σύμφωνο ενισχύοντας το αντινεοφιλελεύθερο μπλοκ, να ενισχύσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας στην Πορτογαλία και την Ισπανία και τελικά να διαμορφώσει νέο σκηνικό στη Γερμανία.
Η Ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν
Τελικά οι δημοσκοπήσεις είναι αμείλικτες. Ο Νικολά Σαρκοζί όσο και αν προσπάθησε δεν κατάφερε τελικά να εξουδετερώσει τον κίνδυνο από τα δεξιά του. Αν και υιοθέτησε ακροδεξιά συνθηματολογία για τους μετανάστες και για τα θέματα εγκληματικότητας και ασφάλειας των πολιτών, η αντίπαλος του και ηγέτης της Ακροδεξιάς Μαρί Λεπέν εξακολουθεί να συγκεντρώνει διψήφια ποσοστά.
Η πολιτική άλγεβρα είναι απλή. Με τέτοια ποσοστά της Ακροδεξιάς, ο Νικολά Σαρκοζί είναι καταδικασμένος όσο και να προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την τραγωδία της Τουλούζης με την δολοφονία μαθητών σε εβραϊκό σχολείο και στη συνέχεια με την εκτέλεση ως τρομοκράτη του υπεύθυνου για το μακελειό, αραβικής καταγωγής.
