Εξελίξεις που μπορεί να φέρουν σαρωτικές αλλαγές τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο σηματοδοτεί η επίθεση που δέχτηκε σήμερα ο πρόεδρος του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, την ώρα που μετέβαινε στην πόλη Hamedan, για δημόσια ομιλία του.

Οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες. Αρχικά ο τηλεοπτικός σταθμός Future του Λιβάνου, επικαλούμενος την ιρανική προεδρία, μετέδωσε ότι επρόκειτο για βομβιστική επίθεση. Κάτι που επιβεβαιώνεται λίγα λεπτά αργότερα από το αραβόφωνο δίκτυο Al Arabiya, που μετέδωσε ότι ο δράστης, ο οποίος και συνελήφθη, πέταξε «εκρηκτικό μηχανισμό» προς την αυτοκινητοπομπή. Επίσης, αναφέρει ότι επρόκειτο μάλλον για χειροβομβίδα που χτύπησε ένα αυτοκίνητο το οποίο μετέφερε δημοσιογράφους και προσωπικό της προεδρίας του Ιράν.

Ο Αχμαντινετζάντ δεν κινδύνευσε από την επίθεση και πήγε κανονικά στην Hamedan, όπου και πραγματοποίησε την ομιλία του, χωρίς να κάνει καμία αναφορά στην επίθεση.

Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας η είδηση κάνει με τηλεγραφήματα τον γύρο του κόσμου. Περίπου μία ώρα μετά από την επίθεση η ιρανική προεδρία ανακαλεί εν μέρει την αρχική της ανακοίνωση, λέγοντας ότι ο εκρηκτικός μηχανισμός που έπληξε την αυτοκινητοπομπή ήταν ένα απλό «πυροτέχνημα» και όχι βόμβα ή χειροβομβίδα. Μάλιστα, το αραβόφωνο κανάλι Al Alam ανέφερε ότι το πυροτέχνημα είχε σκοπό να δώσει έναν «πανηγυρικό» τόνο στο πέρασμα του Αχμαντινετζάντ από την περιοχή.

Καταλύτης

Η σημερινή επίθεση στην αυτοκινητοπομπή που μετέφερε τον πρόεδρο του Ιράν, αναμένεται να ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» στο εσωτερικό της χώρας και να αποτελέσει σημείο «ιστορικής καμπής» και καταλύτη στην εξωτερική πολιτική του Ιράν.

Το ιερατείο, που ελέγχει τον εκάστοτε αιρετό πρόεδρο, βλέπει για πρώτη φορά μια τόσο άμεση επίθεση στους απολυταρχικούς του θεσμούς. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος στο Ιράν βλέπουν στη σημερινή «απόπειρα δολοφονίας» του Αχμαντινετζάντ, την συγκυρία που περίμεναν από τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού, για να «επιτεθούν» εκ νέου, έχοντας στο πλευρό τους μεγάλο κομμάτι του ιρανικού λαού.

Η διεθνής κοινότητα και κυρίως η Δύση, βλέπει την χειροβομβίδα, που φέρεται πως εκτοξεύτηκε σε όχημα της αυτοκινητοπομπής, ως το χτύπημα που περίμενε να δεχτεί η απολυταρχία του Αχμαντινετζάντ, ώστε να αποδυναμωθεί η αιχμηρή του στάση σε ό,τι αφορά τόσο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, όσο και την επιρροή που ασκεί γενικότερα στη Μέση Ανατολή.

Σημείο βρασμού

Από τις 13 Ιουνίου του 2009, όταν και ανακοινώθηκε η εκλογική νίκη του Αχμαντινετζάντ και η ανανέωση της θητείας του στην προεδρία, εν μέσω των πιο αμφιλεγόμενων εκλογών στην ιστορία της χώρας, η Τεχεράνη τελεί «εν βρασμώ».

Οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν, διήρκεσαν περισσότερο από δύο μήνες και βάφτηκαν με το αίμα 36 ανθρώπων. Εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν και συνελήφθησαν, ενώ η ομίχλη της λογοκρισίας, που επιβάλλει το φανατικό ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν, θάμπωνε τους φακούς των διεθνών ΜΜΕ. Ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ χαρακτήρισε «θεία αποτίμηση» το αποτέλεσμα των εκλογών, δίνοντας το στίγμα προς τους Φρουρούς της Επανάστασης, για το ποια θα ήταν η θέση της θρησκευτικής ηγεσίας στο ζήτημα του εκλογικού αποτελέσματος.

Τα όσα εκτυλίχτηκαν έκτοτε στο Ιράν έκαναν εμφανές ότι η δεύτερη θητεία του Αχμαντινετζάντ αν ολοκληρωθεί, θα γίνει πολύ πιο δύσκολα από την προηγούμενη.

Ο κρατικός έλεγχος και η φίμωση στα ΜΜΕ έχει αρχίσει να παρουσιάζει ρωγμές, με όχημα των αντιφρονούντων κατά κύριο λόγο το διαδίκτυο. Στον αρνητικό τρόπο που τα διεθνή ΜΜΕ σκιαγραφούν τον Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, έρχονται αποφάσεις του ίδιου του Ιρανού προέδρου να δώσουν τροφή στα σχόλια. Όπως για παράδειγμα η σύλληψη της βραβευμένης με το Νόμπελ Ειρήνης Ιρανής δικηγόρου και ακτιβίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Σιρίν Εμπαντί. Ή εκείνες του Ιρανού δημοσιογράφου και μπλόγκερ Ebrahim Rashidi και του Αζέρου δημοσιογράφου Akbar Azad.

Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες δυνάμεις κατηγορούν το Ιράν για την αδιαφάνεια που διέπει το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ εξακολουθεί να μην υποχωρεί στις πιέσεις της Διεθνούς Επιτροπής Πυρηνικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) για διευκρινίσεις σχετικά με τον σκοπό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και του τρόπου λειτουργίας των πυρηνικών του σταθμών. Άλλωστε ο Αχμαντινετζάντ διώχνει το κλιμάκιο της ΙΑΕΑ που επισκέπτεται τις πυρηνικές εγκαταστάσεις.

Λίγους μήνες αργότερα, ο Αχμαντινετζάντ πετυχαίνει με τη βοήθεια της Βραζιλίας και της Τουρκίας να εξάγει την ποσότητα ουρανίου που επιθυμούσε στο εξωτερικό για εμπλουτισμό, ώστε να λάβει πυρηνικό καύσιμο για τους αντιδραστήρες του στο Ιράν.

Η τελευταία εξέλιξη προκαλεί δυσαρέσκεια στη Δύση, αλλά πάνω από όλους στο Ισραήλ. Οι εξελίξεις στο παρασκήνιο σε διπλωματικό επίπεδο εικάζεται πως είναι πλέον ραγδαίες. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα άλλωστε ο ίδιος ο Ιρανός πρόεδρος λέει σε συνέδριο στην Τεχεράνη, ότι το Ισραήλ εξυφαίνει σχέδιο δολοφονίας του. Τα λόγια του είναι πολύ συγκεκριμένα και στοχευμένα: «Οι Σιωνιστές προσέλαβαν μισθοφόρους για να με δολοφονήσουν».

Διαβάστε επίσης:
Βόμβα στον Αχμαντινετζάντ, 4 Αυγούστου 2010, 12:00