Στις 19 Αυγούστου προσγειώθηκε στο Τελ Αβίβ για μια σύντομη επίσκεψη ο επικεφαλής του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας των ΗΠΑ, πρώην πρέσβης, Τζον Μπόλτον. Η παρουσία του “γερακιού” της διακυβέρνησης Τραμπ στο Ισραήλ είχε έναν και μοναδικό σκοπό. Την κοινή προετοιμασία των ΗΠΑ και της χώρας του Δαβίδ για τη σταδιακή αντιμετώπιση-απομάκρυνση της ιρανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία.
Το χρονοδιάγραμμα είναι σαφές. Οι καθεστωτικές δυνάμεις του προέδρου Άσαντ, συνεπικουρούμενες από τη ρωσική πολεμική αεροπορία και ισχυρές δυνάμεις των ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, κατάφεραν να ανακτήσουν τον έλεγχο στο νότιο τμήμα της Συρίας, καταρχήν εκείνου που συνορεύει με την Ιορδανία και στη συνέχεια της επαρχίες Κουνέιτρα, η οποία εφάπτεται των Υψιπέδων του Γκολάν, που είναι και το σύνορο με το Ισραήλ.
Η στρατιωτική αυτή επιχείρηση της Δαμασκού κλείνει έναν κύκλο επανάκτησης του ελέγχου από το Χαλέπι του συριακού βορά, έως το νότο, συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής Χομς, καθώς και των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του συριακού νότου, δυτικά του Ευφράτη, με προγεφυρώματα ακόμη και πέρα από τις ανατολικές όχθες του ποταμού προς το Ιράκ.
Στην πραγματικότητα οι δυνάμεις του Ιράν στη Συρία ελέγχουν στρατιωτικά και διοικητικά, δηλαδή επιχειρησιακά, τη δυνατότητα του συριακού στρατού να επέμβει. Είναι δηλαδή κράτος εν κράτει, σε όλες τις περιοχές εκτός εκείνων που ελέγχουν οι Κούρδοι της ΣυρίαςΕπί της ουσίας, η Δαμασκός ελέγχει τα ζωτικά οικονομικά κέντρα της Συρίας έχοντας ανακτήσει το σύνολο των δυτικών περιοχών της χώρας, καθώς και της ζώνης των συνόρων με τον Λίβανο, το Ισραήλ και την Ιορδανία. Αυτή η ανάκτηση ελέγχου θα ήταν αδύνατη χωρίς τη ρωσική αεροπορία και τα ρωσικά οπλικά συστήματα που έχουν δοθεί στις καθεστωτικές δυνάμεις του Άσαντ, αλλά και στις δυνάμεις των Φρουρών της Επανάστασης.
Στην πραγματικότητα οι δυνάμεις του Ιράν στη Συρία ελέγχουν στρατιωτικά και διοικητικά, δηλαδή επιχειρησιακά, τη δυνατότητα του συριακού στρατού να επέμβει. Είναι δηλαδή κράτος εν κράτει, σε όλες τις περιοχές εκτός εκείνων που ελέγχουν οι Κούρδοι της Συρίας.
Παραμένει εκτός ελέγχου ο θύλακας Ιντλίμπ στα βόρεια σύνορα Συρίας-Τουρκίας, όπου παραμένουν ισχυρές δυνάμεις της τζιχάντ, και όπου αναμένεται τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, και έως το πρώτο 15μερο του Σεπτεμβρίου η ανάληψη στρατιωτικής δράσης των δυνάμεων του Άσαντ και των Ρώσων στον θύλακα αυτόν, όπου έχουν αναπτυχθεί και δυνάμεις των Αμερικανών και των Γάλλων, ενώ οι Τούρκοι διαθέτουν 19 «check points».
Σε αυτό το μομέντουμ, η παρουσία του Τζον Μπόλτον στο Τελ Αβίβ σηματοδοτεί την επόμενη φάση του πολέμου στη Συρία, η οποία επικεντρώνεται στην απόφαση του Ισραήλ και των ΗΠΑ να αναχαιτίσουν, ακόμη και να εξουδετερώσουν, με σκόπο να ακυρώσουν πλήρως, την παρουσία του Ιράν στη Συρία.
Τι αποκαλύπτουν οι μυστικές εκθέσεις των υπηρεσιών ασφαλείας του Ισραήλ
Την ίδια ώρα, το Ιράν προετοιμάζεται, και όπως φαίνεται ξεκάθαρα στον χάρτη, η Τεχεράνη με απόφαση του ανώτατου στρατιωτικού συμβουλίου της χώρας υπό την ηγεσία του στρατηγού Κασίμ Σουλειμάνι, επιχειρεί από τις αρχές Αυγούστου να επιβάλλει απόλυτο έλεγχο στον οδικό άξονα από τη Βαγδάτη έως τα ανατολικά σύνορα της Συρίας, μέσω Ιράκ.
Ο στρατηγός Σουλεϊμάνι έχει θέσει τρεις άξονες δράσης για τους Φρουρούς της Επανάστασης:
– Ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων -ιρανών και σιιτών- στην περιοχή Ανμπάρ του δυτικού Ιράκ, με δυνατότητα ταχείας επέμβασης στα σύνορα με τη Συρία.
– Κατάληψη του βασικών διόδων που συνδέουν το Ιράκ με τη Συρία, ειδικά την εθνική οδό συνδέει τη Βαγδάτη μέσω του Ραμάντι με το Αμπού Καμάλ της ανατολικής Συρίας.
– Η εκδίωξη στρατιωτικών στοιχείων από το κεντρικό και δυτικό Ιράκ, που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τη μετακίνηση ιρανικών και σιίτικων δυνάμεων προς τα συριακά σύνορα.
Στις 19 Αυγούστου, όπως κατέγραψαν οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, σημειώθηκαν 6 μεγάλες εκρήξεις σε αποθήκες πυρομαχικών, κοντά στο τέμενος της Καρμπάλα, όπου βρίσκονται σιίτες μαχητές που αρνούνται να συνεργαστούν με την Τεχεράνη. Ο σκόπος της επίθεσης αυτής του Σουλεϊμάνι ήταν να εκδιώξει τους μη υπάκουους σιίτες μακριά από την Καρμπάλα και τις βασικές οδούς που οδηγούν στη Συρία, καθώς η παρουσία τους θα μπορούσε να καθυστερήσει την επέμβαση των δυνάμεων του από το Ιράκ στη Συρία.
Αναλυτές αναφέρουν ότι η ενίσχυση της ιρανικής στρατιωτικής παρουσίας στα σύνορα Ιράκ-Συρίας στοχεύει, πέραν της άμεσης δυνατότητας ενίσχυσης των Φρουρών της Επανάστασης στη Συρία σε περίπτωση σύγκρουσης με τις αμερικανο-ισραηλινές δυνάμεις, στον εξαναγκασμό να διευρυνθεί και το πιθανό θέατρο των επιχειρήσεων και στη χώρα του Ιράκ.
