Περίπου τρεις μήνες απομένουν έως ότου ο Μάρτιν Σουλτς παραδώσει το «τιμόνι» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στους συντηρητικούς του ΕΛΚ, όπως προβλέπει η σχετική συμφωνία.
Ταξίδια σε Κολομβία και Βενεζουέλα, επίσκεψη στην Άγκυρα, σύνοδοι κορυφής, διασκέψεις: η ατζέντα του Μάρτιν Σουλτς το τελευταίο διάστημα είναι ασφυκτικά γεμάτη.
Από την πρώτη του εκλογή στη θέση του επικεφαλής του Ευρωκοινοβουλίου, τον Ιανουάριο του 2012, ο 60χρονος σοσιαλδημοκράτης πολιτικός εργάζεται με τους ίδιους πυρετώδεις ρυθμούς. Κι εάν τον ρωτούσε κάποιος σχετικά με την… εργασιομανία του, μάλλον θα απαντούσε ότι θα ήθελε να παραμείνει πρόεδρος της Ευρωβουλής, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες ευρωεκλογές, το 2019.
Αυτό όμως θα παραβίαζε τη συμφωνία για την εκλογή του προέδρου, στην οποία είχαν καταλήξει το 2014 οι δύο μεγαλύτερες ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Η γραπτή συμφωνία μεταξύ των δύο προβλέπει ότι ο Μάρτιν Σουλτς θα είναι πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου μέχρι τον Ιανουάριο του 2017, ενώ στη συνέχεια και έως το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου θα πρέπει να παραδώσει τη σκυτάλη στον υποψήφιο των συντηρητικών.
Ο Γιούνκερ στηρίζει… Σουλτς
Υπέρ της παράτασης της θητείας του Μ. Σουλτς τάσσονται ο χριστιανοδημοκράτης πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο επικεφαλής της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών Τζάνι Πιτέλα, ο επικεφαλής των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.
Η Ε.Ε. βρίσκεται ενώπιον μεγάλων προκλήσεων και για αυτόν τον λόγο χρειάζεται σταθερότητα, είπε πρόσφατα ο Λουξεμβούργιος πρόεδρος της Κομισιόν, αιτιολογώντας την απαίτησή του.
Την προσεχή Τετάρτη ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ αναμένεται να επαναλάβει τις θέσεις αυτές και σε συνεδρίαση της πολιτικής του ομάδας, του ΕΛΚ, στο Στρασβούργο. Εντούτοις είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα καταφέρει να πείσει τους κομματικούς του φίλους. «Για εμάς ισχύει ό,τι συμφωνήθηκε» τονίζει ο ευρωβουλευτής των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών Χέρμπερτ Ρόιλ. Σύμφωνα με τον ίδιο, το ΕΛΚ συζήτησε το θέμα ήδη πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές και εκεί ουδείς τάχθηκε υπέρ της επανεκλογής του Μάρτιν Σουλτς.
Με 215 ευρωβουλευτές, το Λαϊκό Κόμμα αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα, υπογραμμίζει ο ευρωβουλευτής των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας Μάρκους Φέρμπερ. «Έχουμε αξιώσεις για τη θέση αυτή» όπως λέει.
Ο επικεφαλής του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ προτιμά να μην παρέμβει ακόμη στη συζήτηση, ωστόσο φροντίζει να τονίζει κάθε τόσο διά του εκπροσώπου του ότι «στηρίζουμε τη συμφωνία».
Οι πιθανοί υποψήφιοι του ΕΛΚ
Σε περίπτωση που το ΕΛΚ εμμείνει στις θέσεις του και δεν στηρίξει την επανεκλογή Σουλτς, ο Γερμανός πολιτικός θα μπορούσε θεωρητικά να «κατέβει» παρά ταύτα ως υποψήφιος κόντρα στον συντηρητικό υποψήφιο.
Το ρίσκο θα ήταν βέβαια μεγάλο και οι πιθανότητες επιτυχίας μηδαμινές. Διότι για την εκλογή του προέδρου απαιτούνται 376 ψήφοι. Ακόμη κι αν συγκέντρωνε το σύνολο των 189 σοσιαλδημοκρατών ψήφων, θα χρειαζόταν τη στήριξη μικρότερων πολιτικών ομάδων και εκεί τα πράγματα είναι κάθε άλλο παρά εύκολα για τον ίδιο.
Ακόμη και στις τάξεις των Πρασίνων, της Αριστεράς και των Φιλελευθέρων ο Μάρτιν Σουλτς είναι διαφιλονικούμενος.
Αρκετοί ευρωβουλευτές επιρρίπτουν στον σοσιαλδημοκράτη πολιτικό ότι πολλές φορές εξασφάλισε στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ την απαιτούμενη πλειοψηφία για να περάσει αμφισβητούμενες οδηγίες.
Ο αυταρχικός του τρόπος εξόργισε πολλούς, σχολιάζει ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Ράινχαρντ Μπυτικόφερ. Από την άλλη βέβαια ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι παραδέχονται ότι με τον τρόπο του -και κυρίως την ηγετική του εμφάνιση- ο Μάρτιν Σουλτς προσέδωσε στο Ευρωκοινοβούλιο μεγαλύτερο κύρος. «Ο Σουλτς έδωσε στο κοινοβούλιο μεγαλύτερη ισχύ» λέει ο Ρόιλ.
Επίδοξοι διεκδικητές του θρόνου στους κόλπους του ΕΛΚ υπάρχουν ήδη αρκετοί: ανάμεσά τους ο πρώην επίτροπος Βιομηχανίας και συνοδοιπόρος του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Αντόνιο Ταγιάνι, ο Γάλλος Αλέν Λαμασούρ, ο Αυστριακός Ότμαρ Κάρας και η Ιρλανδή Μέρεντ Μακγκίνες.
Ο Μάρτιν Σουλτς δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του για τη στρατηγική που σκοπεύει να ακολουθήσει και αν θα διεκδικήσει την παράταση της θητείας του. Σε «πηγαδάκια», πάντως, φέρεται να προβάλλει συχνά το επιχείρημα ότι με τους Γιούνκερ και Τουσκ οι συντηρητικοί κατέχουν ήδη δύο πολύ σημαντικά ευρωπαϊκά πόστα.
Με πληροφορίες από Deutsche Welle
