Του Κώστα Μπετινάκη
Στις 11 Μαΐου, οι απανταχού Εβραίοι (και όλη η Δύση που υποστηρίζει το δημιούργημά της) γιόρτασαν με ποικίλες εκδηλώσεις την 68η επέτειο της ίδρυσης του θεοκρατικού κράτους του Ισραήλ.
Την ίδια ημέρα, οι Παλαιστίνιοι τίμησαν την ημέρα μνήμης του καταστροφικού διωγμού τους, γνωστή ως «al-Nakba».
Σε ένα δημοσίευμα που αποτελεί εξαίρεση των συνήθων άρθρων του δυτικού Τύπου για το θέμα, ο βρετανικός «Guardian» έγραφε στις 15 Μαΐου:
«Σήμερα είναι η 68η επέτειος της παλαιστινιακής Νακμπά, (καταστροφής). Του διωγμού από τη Γη τους. Κι όσοι θυμούνται και τιμούν την ιστορική πραγματικότητα, βρίσκονται αμέσως στο στόχαστρο της ισραηλινής προπαγάνδας και κατονομάζονται ως αντι-σιωνιστές και αντισημίτες.
Όποιος τολμά να αναφερθεί στην ιστορία της Ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης, κινδυνεύει να μπλέξει και να τον κατατάξουν στους φιλοναζί. Οποιοσδήποτε τέτοιος παραλληλισμός ωστόσο εγκυμονεί τον κίνδυνο να γυρίσει μπούμερανγκ. Λόγω ακριβώς της ρατσιστικής πολιτικής που εφαρμόζει το κράτος του Ισραήλ, απέναντι στους Παλαιστίνιους.
Εφτά δεκαετίες μετά τη Νακμπά και τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, από τις στάχτες της Παλαιστινιακής Πατρίδας, εξακολουθούν να παραμένουν τα ερωτηματικά γιατί το Ισραήλ εξακολουθεί να θεωρείται, «ειδική περίπτωση».
Υπάρχουν τόσα άλλα κράτη που δημιουργήθηκαν πολύ αργότερα, κι όμως δεν έχουν τύχει κάποιας ιδιαίτερης παγκόσμιας προσοχής.
Αλλά να μην σταθούμε σήμερα σε μαθήματα Ιστορίας αλλά να περάσουμε στην ωμή πραγματικότητα των σχέσεων Ισραηλινών-Παλαιστίνιων που βρίσκονται τόσες δεκαετίες σε αιχμηρή όσο και αιματηρή αντιπαράθεση.
Απόδειξη ο χάρτης του ΟΗΕ που δείχνει τους ισραηλινούς οικισμούς εποίκων στην κατεχόμενη παλαιστινιακή γη. (Με σκούρο χρώμα οι περίκλειστοι και καλά φρουρούμενοι).
Σε αντίθεση με τους περισσότερους λαούς της Γης, (σ.σ.: πόσο μάλλον της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής που καλύπτουν το «ισραηλινό άγος»), οι Παλαιστίνιοι ζουν κάτω από την «μπότα» ενός υπερφίαλου κατακτητή, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί «ιδιαίτερη περίπτωση». Επειδή δεν κρύβει τον ρόλο του ως κατακτητή και αποικιοκράτη.
Ουδεμία άλλη αυτοαποκαλούμενη «δυτικού τύπου δημοκρατία», διαθέτει νόμους και πολιτικές πρακτικές που να βασίζονται σε εθνοτικές και θρησκευτικές διακρίσεις.
Ουδεμία άλλη χώρα επιβάλει τη νομική διάκριση «Ιουδαϊσμός», προκειμένου να διατηρεί ποσοστά 70%-30% Εβραίων-Αράβων για την Ιερουσαλήμ ή για τη Γαλιλαία, αποκηρύσσοντας την ιδέα του κράτους «όλων των πολιτών».
Ουδείς άλλος ηγέτης δυτικής χώρας θα διανοείτο να χαρακτηρίσει ως «απειλή» τη συμμετοχή όλων των κατοίκων της χώρας σε δημοκρατική εκλογική διαδικασία, όπως είχε κάνει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου τον περασμένο χρόνο.
Η υποταγμένη σε εβραϊκά λόμπι κοινωνία των δυτικών πολιτικών ανέχεται και γι’ αυτό φέρει ακέραιη την ευθύνη για την προφανή αυτή αδικία στο Διεθνές Άδικο που γενικά επικρατεί στον κόσμο μας.
Χώρια την καλά κρυμμένη βρετανική ενοχή για την εξορία των Παλαιστίνιων από τη γη τους προκειμένου να δημιουργηθεί -κατ’ απονομή-το κράτος του Ισραήλ το 1948.
Από την άλλη κάπου-κάπου ακούγονται κάποιες αδύναμες φωνές ακόμη και μέσα στο Ισραήλ, όπως αυτή που διαβάσαμε την Τρίτη στην «Χααρέτζ» με τίτλο: «Το Ισραήλ θα πρέπει να αναγνωρίσει την ευθύνη του για τη Νακμπά, την Παλαιστινιακή Τραγωδία». «Για να υπάρξει πραγματική συμφιλίωση Ισραηλινών και Παλαιστίνιων, το Ισραήλ θα πρέπει να αναγνωρίσει τι έχει κάνει στον παλαιστινιακό λαό όλα τα περασμένα 68 χρόνια» αναφέρει το άρθρο..
Δείτε τη συνέντευξη του Παλαιστίνιου πρέσβη στην Ελλάδα στο zougla.gr:
