Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή του χριστιανικού ημερολογίου και οι παραδόσεις που το συνοδεύουν διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από περιοχή σε περιοχή.
Στη Φινλανδία για παράδειγμα, το έθιμο θέλει τα παιδιά να «ζητιανεύουν» στους δρόμους και σαν να ήταν απόκριες, βάφουν τα πρόσωπά τους μαύρα με φούμο και φοράνε κασκόλ σαν τουρμπάνια στο κεφάλι.
Σε άλλες περιοχές της Φινλανδίας, οι άνθρωποι ανάβουν μεγάλες φωτιές το Μεγάλο Σάββατο για να διώξουν μακριά τις κακές «μάγισσες» που πετάνε πάνω από τα σπίτια κάθε Μεγάλη Παρασκευή και Κυριακή του Πάσχα.
Στην Πολωνία, το έθιμο θέλει κάθε σπίτι να φτιάχνει το παραδοσιακό ψωμί του Πάσχα, στην παρασκευή του οποίου δεν επιτρέπεται να συμμετάσχει ο άντρας του σπιτιού, γιατί, αν το κάνει, τότε θα «γκριζάρει» το μουστάκι του και το ζυμάρι του ψωμιού δε θα «φουσκώσει».
Επίσης, τη Δευτέρα του Πάσχα, οι Πολωνοί συνηθίζουν να πετάνε νερό ο ένας στον άλλο, τηρώντας την τοπική παράδοση «Σμίνγκους-Ντίνγκους».
Στην πόλη Haux της Γαλλίας παρασκευάζεται κάθε Δευτέρα του Πάσχα μια τεραστίων διαστάσεων ομελέτα από περίπου 4.500 αυγά, η οποία πρέπει να είναι αρκετή για να χορτάσουν περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι.
Οι Λετονοί διατηρούν το παραδοσιακό και στην Ελλάδα σπάσιμο των βαμμένων αυγών με το κάθε τραπέζι να «ανακηρύσσει» ένα νικητή με το πιο «ανθεκτικό» αυγό.
Ένα ασυνήθιστο έθιμο έχουν οι κάτοικοι του Χάνγκερφορντ της Μ. Βρετανίας. Τη δεύτερη Τρίτη μετά το Πάσχα, είθισται ο νεοεκλεγείς χωροφύλακας της πόλης να βγαίνει στους δρόμους και φυσώντας μέσα από ένα κέρας σαν να ήταν καραμούζα, καλεί όλους τους άντρες στο Δημαρχείο.
Εκεί, «εκλέγονται» δύο άτομα, τα οποία κρατάνε ένα μεγάλο μεταλλικό στύλο στην κορυφή του οποίου ισορροπούν ένα πορτοκάλι δεμένο σε λουλούδια που κρέμονται με κορδέλες. Βγαίνουν μετά στους δρόμους της πόλης και προσφέρουν στις γυναίκες από ένα πορτοκάλι σε αντάλλαγμα για ένα τους φιλί.
