Συστάθηκε το 2015 στο απόγειο της προσφυγικής κρίσης για να εντοπίζει πλοία διακινητών στο νότιο τμήμα της Μεσογείου και να καταστρέφει δομές παράνομης διακίνησης προσφύγων. Σχεδόν 4 χρόνια αργότερα η ναυτική επιχείρηση Σοφία θα γίνεται μόνο από αέρος, που σημαίνει πρακτικά τερματισμό μιας επιχείρησης που έσωσε μέχρι στιγμής τη ζωή τουλάχιστον 50.000 ανθρώπων. Ο λόγος; Οι χώρες της ΕΕ αρνήθηκαν να δέχονται πρόσφυγες που διασώθηκαν χάρη στη επιχείρηση Σοφία. Ο γερμανικός Τύπος επικρίνει τη στάση της Ιταλίας που ευθύνεται κυρίως γι’ αυτήν την εξέλιξη.
«Πρόκειται για βούληση και έργο εθνολαϊκιστών πολιτικών» επισημαίνει ο σχολιαστής της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Και πρώτα από όλους του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι, που έριξε την αρμοδιότητα διάσωσης των προσφύγων στα ανοιχτά της Λιβύης στη λιβυκή ακτοφυλακή. Ναι μεν η ακτοφυλακή παίρνει βοήθεια από την ΕΕ αλλά σε ότι αφορά την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό της είναι ελλιπής. Επί πλέον υπάρχουν μαρτυρίες ότι συμπεριφέρεται με σκαιότητα στους πρόσφυγες για να τους αναγκάσει να επιστρέψουν στη χώρα, όπου τα δικαιώματα των προσφύγων είναι υπόθεση τύχης». Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι η Ιταλία εμποδίζει συστηματικά όλα τα πλοία με διασωθέντες πρόσφυγες να προσεγγίζουν τις ακτές της, ακόμη και αυτά τις δικής της ακτοφυλακής. «Το ότι οι Βρυξέλλες δεν βρήκαν άλλο τρόπο παρά να τερματίσουν ντε φάκτο την επιχείρηση Σοφία, αποτελεί απόδειξη όχι μόνο μερικής αδυναμίας της ΕΕ και ανικανότητας να επιλύσει διαφορές στην προσφυγική πολιτική, αλλά και παραδοχή αποτυχίας στο πεδίο χορήγησης ανθρωπιστικής βοήθειας».
Προς την ίδια κατεύθυνση και το σχόλιο της Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Μια ναυτική επιχείρηση διάσωσης χωρίς πλοία: ο συμβιβασμός της ΕΕ για τη συγκεκριμένη επιχείρηση δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει καλύτερα τις αδυναμίες της προσφυγικής πολιτικής και πολιτικής ασύλου» επισημαίνει ο σχολιαστής της. «Στη Μεσόγειο επικρατεί στασιμότητα. Στο νότιο τμήμα της, στη Λιβύη, το πάνω χέρι έχει η απανθρωπιά, στο βόρειο, στην Ιταλία και την Ελλάδα, η ανικανότητα και η δυσαρέσκεια. Ακόμη και η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας δεν λειτουργεί όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, εκτός του ότι ρέει πολύ χρήμα στην Τουρκία. Στο εσωτερικό της ΕΕ το προσφυγικό έχει απομακρυνθεί από το νομοθετικό του υπόβαθρο, ο Κανονισμός του Δουβλίνου είναι πρακτικά εκτός ισχύος και μακριά από το στόχο να φέρει τάξη στην πολιτική ασύλου».
Πηγή: Deutsche Welle
