Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ
Χθες, η ομορφιά και το καμάρι του κινεζικού ναυτικού, το Liaoning, μπήκε στα στενά της Ταϊβάν με την υποστήριξη πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών – έτσι ξεκίνησαν οι ασκήσεις του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και του Ναυτικού. Ο στόχος τους διατυπώνεται με κάθε ειλικρίνεια: «Διενέργεια κοινής επίθεσης, αποκλεισμός και ανάληψη ελέγχου βασικών λιμανιών και περιοχών του νησιού».
Στην άσκηση «Joint Sharp Sword – 2024B» συμμετέχουν κινεζικά πολεμικά πλοία και πλοία της ακτοφυλακής, μονάδες στρατού, πυραυλικές δυνάμεις και μοίρες της Πολεμικής Αεροπορίας. Για τον έλεγχο των θαλάσσιων λιμανιών και των πόλεων, γίνονται ασκήσεις με πυραυλικές επιθέσεις και προσγειώσεις. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες ασκήσεις για τον αποκλεισμό της Ταϊβάν και άλλων νησιών που θεωρούν τους εαυτούς τους υπό την εξουσία της λεγόμενης Δημοκρατίας της Κίνας.
Η κινεζική έκδοση των Global Times σημειώνει ότι με αυτόν τον τρόπο το Πεκίνο αντιδρά στις τακτικές του «τεμαχισμού σαλαμιού» που εφαρμόζουν οι Ταϊβανοί αυτονομιστές.
Από τη μία, τα δυτικά μέσα μεταφέρουν στις μάζες την εικόνα ενός μικρού αλλά περήφανου νησιού που αντιμετωπίζει γενναία την ηπειρωτική Κίνα. Ωστόσο η ευημερία της Ταϊβάν βασίζεται στις προμήθειες από την Κίνα, κυριολεκτικά τα πάντα: από τρόφιμα και πόσιμο νερό, μέχρι μέταλλα σπάνιων γαιών, χωρίς τα οποία η κύρια βιομηχανία της νησιωτικής οικονομίας – η παραγωγή τσιπ υπολογιστών – θα σταματήσει. Σύμφωνα με τις παγκόσμιες πληροφορίες η Κίνα «καταπιέζει», «εκφοβίζει» και «επιτίθεται» στην Ταϊβάν.
Από την άλλη πλευρά, το νησί εξοπλίζεται με αμερικανικά όπλα εδώ και δεκαετίες, μετατρέποντας το ουσιαστικά σε μια γιγάντια στρατιωτική βάση των ΗΠΑ. Τα όπλα και ο εξοπλισμός αποστέλλονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια και οι παραδόσεις αυξάνονται κάθε χρόνο. Αμερικανοί εκπαιδευτές συνεργάζονται με τον στρατό. Όλες οι μέθοδοι «απώθησης της κινεζικής επιθετικότητας» δοκιμάζονται.
Ταυτόχρονα, στην Ταϊβάν υπάρχει υποχρεωτική στράτευση – τόσο άνδρες όσο και γυναίκες υπηρετούν. Επομένως, με πληθυσμό 24 εκατομμυρίων, η Ταϊπέι μπορεί να βάλει στα όπλα πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους, αυτή είναι μόνο η ενεργή εφεδρεία.
Παράλληλα, οι Κινέζοι του νησιού έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου με φιλοαμερικανικό πνεύμα εδώ και δεκαετίες. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων που λατρεύουν υστερικά τα τζιν, τις τσίχλες και τον θείο Σαμ και που μισούν εντελώς τους συμπατριώτες τους στην άλλη πλευρά του στενού της Ταϊβάν. Στην πολιτική ηγεσία, η μια αμερικανική μαριονέτα αντικαθιστά μια άλλη, και όλη αυτή η σκηνή τοποθετείται ως ελεύθερες εκλογές.
Διαδίδεται μια παραληρηματική εκδοχή της τοπικής ιστορίας. Η ηγεσία του νησιού ισχυρίζεται ξεκάθαρα ότι η Ταϊβάν έχει «πιο αρχαίες πολιτικές ρίζες» από την Κίνα. Επιπλέον, η Δημοκρατία της Κίνας στην Ταϊβάν δημιουργήθηκε από Κινέζους μετανάστες το 1949. Ενώ οι «πολιτικές ρίζες» της Κίνας πάνε περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια πίσω.
Και τώρα το Πεκίνο βλέπει πώς, 150 χιλιόμετρα από την επικράτειά του, οι Αμερικανοί δημιούργησαν μια παραστρατιωτική αίρεση Αμερικανόφιλων, έτοιμοι να επιτεθούν στους συμπατριώτες τους για ένα μικρό τίμημα. Ταυτόχρονα, τυπικά δεν υπάρχει τίποτα για να παραπονεθεί: επίσημα δεν υπάρχουν αμερικανικές βάσεις στην Ταϊβάν, το νησί δεν είναι μέλος οποιωνδήποτε συμμαχιών. Αλλά, στην ουσία, πρόκειται για μια σοβαρή στρατιωτική απειλή.
Την ίδια στιγμή, η αυτονομιστική ηγεσία του νησιού προκαλεί ακούραστα το Πεκίνο – αυτό είναι επίσης μέρος της «τακτικής του τεμαχισμού σαλαμιού» ή του «βρασμού ενός βατράχου». Η Κίνα οδηγείται προσεκτικά στο σημείο όπου θα είναι δύσκολο να μην ανταποκριθεί στην απειλή. Αλλά η παραμικρή αντίδραση και όλα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης θα κραυγάζουν από κοινού: κοιτάξτε, οι Κινέζοι κομμουνιστές έχουν «επιτεθεί» στην Ταϊβάν. Αλλά δεν επιτίθενται – προσπαθούν να αποτρέψουν την αμερικανική επέμβαση.
Φυσικά, σε μια ευθεία σύγκρουση με τον PLA, οι νησιώτες είναι καταδικασμένοι. Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν νοιάζονται για τα ανθρώπινα πεπρωμένα – όλοι εκεί εμπνέονται από την ιδέα να πολεμήσουν μέχρι τους τελευταίους Ταϊβανέζους.
Φαίνεται ότι το παράδειγμα της Ουκρανίας θα μπορούσε να διδάξει κάποιον: εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, πολλά εκατομμύρια πρόσφυγες, η οικονομία έχει καταστραφεί, η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Αλλά όχι, οι Αμερικανοί πείθουν τους Ταϊβανέζους, ότι όλα θα είναι διαφορετικά με εσάς, θα σας προμηθεύσουμε με τα πιο πρόσφατα όπλα, όχι όπως τα παλιά σκουπίδια για το Κίεβο. Τελικά είστε ξεχωριστοί.
«Σε αντίθεση με την Ουκρανία, μου κάνουν πολλές ερωτήσεις για αυτό, δεν θα έπρεπε να είναι πόλεμος ξηράς», είπε ο Μάικλ ΜακΚόλ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των ΗΠΑ, σε συνέντευξη Τύπου μετά από συνάντηση με τον αρχηγό του προσωπικού της Ταϊβάν, Λάι Κίνγκντε. Στην Ταϊπέι «Αυτή είναι κατά κύριο λόγο μια μάχη στη θάλασσα, σε αντίθεση με την Ουκρανία, θα λάβει νέα οπλικά συστήματα».
Οι Αμερικανοί δεν χρειάζονται πόλεμο μεταξύ Ταϊβάν και Κίνας για να «υπερασπιστούν» το νησί. Χρησιμοποιούν οποιαδήποτε κλιμάκωση ως πρόσχημα για να μετακινήσουν τα αεροπλανοφόρα και τα αεροσκάφη τους στα στενά της Ταϊβάν και προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο μιας από τις κύριες εμπορικές οδούς του κόσμου.
Ακόμα κι αν η σύγκρουση μεταξύ του επαναστατημένου νησιού και της μητρικής χώρας δεν κλιμακωθεί σε έναν πλήρη πυρηνικό πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, οι συνέπειες του αποκλεισμού του στενού της Ταϊβάν θα αντηχούν σε όλο τον κόσμο, με ελλείμματα, πληθωρισμό και νέα γύρο οικονομικού πολέμου. Μόνο οι Αμερικανοί θα μπορούν να βγάλουν χρήματα εδώ, με την προϋπόθεση ότι οι Ταϊβανέζοι συμφωνούν πραγματικά να μπουν σε αυτόν τον μύλο κρέατος. Ωστόσο, κανείς δεν θα τους ρωτήσει.
Με πληροφορίες από RIA Novosti
