Ο ρόλος των Η.Π.Α. στην σχεδιαζόμενη στρατιωτική επέμβαση κατά του καθεστώτος Καντάφι δεν θα είναι πρωταγωνιστικός, όπως άφησε να εννοηθεί ο πρόεδρος Barack Obama με διάγγελμα του προς τον αμερικανικό λαό.
Ο αμερικανός πρόεδρος ξεκαθάρισε πως ο ρόλος των Η.Π.Α. θα περιοριστεί στη συμμετοχή εναερίων στρατιωτικών δυνάμεων οι οποίες θα διασφαλίσουν την επιβολή ζώωης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη. Παράλληλα, άφησε να εννοηθεί πως ο ρόλος των ΗΠΑ θα είναι ο ίδιος, αν όχι υποδεέστερος από εκείνους που θα αναλάβουν κυρίως η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία.
Είναι προφανές πως ο σχεδιασμός των επιτελών του ΝΑΤΟ θα περιοριστεί σε χειρουργικές αεροπορικές επεμβάσεις κατά των στρατιωτικών βάσεων του Καντάφι, των αεροδρομίων, καθώς και κατά τον σχηματισμό τεθωρακισμένων που αυτή τη στιγμή επιχειρούν κατά των αντικαθεστωτικών. Επισημαίνεται πως πριν λίγες ώρες ανακοινώθηκε επίσημα από το αμερικανικό Πεντάγωνο πως στη Μεσόγειο δεν υπάρχουν διαθέσιμα αεροπλανοφόρα και πως οι αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις θα επιχειρούν από βάσεις στην νότιο Ιταλία και Σικελία.
Ο Οbama, όμως άφησε να πλανάται η εντύπωση πως αν στις επόμενες ώρες ο Καντάφι συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της διεθνούς κοινότητας, δηλαδή να σταματήσει πάραυτα την οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια κατά αντικαθεστωτικών, να διατάξει την αποχώρηση των δυνάμεών του από τα μέτωπα στη Βόρια και ανατολική Λιβύη και να επιτρέψει την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους αντικαθεστωτικούς, καθώς και να διακόψει κάθε επιχείρηση φίμωσης ,φυλάκισης και τιμωρίας των εξεγερθέντων, τότε ενδεχομένως να μην υπάρξει ανάγκη έναρξης στρατιωτικών επιχειρήσεων.
ΟBarack Obama, έδωσε μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι τις σχεδιαζόμενες επιχειρήσεις θα συμμετέχουν και αραβικές δυνάμεις( Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα).
Θα είναι η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που σχεδιάζεται μια στρατιωτική παρέμβαση του ΝΑΤΟ και άλλων φίλιων δυνάμεων όπου οι Η.Π.Α. δεν διεκδικούν και δεν επιβάλλουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο. Όταν μάλιστα οι σχεδιαζόμενες επιχειρήσεις δεν τυγχάνουν της πλήρους αποδοχής μιας ευρωπαϊκής χώρας όπως η Γερμανία, αλλά και ενός ισχυρού συμμάχου στο ΝΑΤΟ, όπως η Τουρκία, τότε κανείς αντιλαμβάνεται πως οι σχέσεις της Δύσης με τη Λιβύη του Καντάφι είναι πολύπλοκες και πολύ περισσότερο σύνθετες. Είναι λοιπόν φυσικό να προβληματίζει η πρόθεση της Γαλλίας, της Μ.Βρετανίας και της Ιταλίας για ένα άμεσο στρατιωτικό χτύπημα στη Λιβύη. Πρόθεση η οποία περισσότερο παραπέμπει στην διασφάλιση συμφερόντων παρά στην επιβολή δημοκρατικών θεσμών στη Λιβύη.
