Ο μεγαλύτερος εν ζωή κινηματογραφιστής είναι νεκρός. Ωστόσο ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ ήταν και θα παραμείνει εσαεί κάτι παραπάνω από έναν πολύ καλό σκηνοθέτη. Ήταν ταυτόχρονα καλλιτέχνης, φιλόσοφος, συγγραφέας, επαναστάτης, φύλακας του αιώνα του αλλά και του αιώνα που διανύουμε και ταυτόχρονα… Πυθία.
Ο άνθρωπος του καιρού του, ο ζωγράφος της σύγχρονης ζωής αποφάσισε ο ίδιος για το τέλος του και έκανε την επιλογή του την οποία η Ελβετία, η πατρίδα του, εγγυήθηκε την πραγματοποίηση της επιθυμίας του. Να εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο πριν είναι πολύ αργά.
Πρόκειται για μια έξοδο του Ζαν-Λικ Γκοντάρ που αφήνει σε μια κοινή μοναξιά όλους αυτούς που αγάπησαν τόσο τις ταινίες του, κυρίως της δεκαετίας του ’50 μέχρι και σήμερα.
Με αυτά τα λόγια η εφημερίδα Liberation απηύθυνε το τελευταίο της αντίο σε έναν άνθρωπο που ο Μακρόν χαρακτήρισε «εθνικό θησαυρό» και η ίδια εφημερίδα Liberation ως τον τελευταίο ουτοπιστή του 20ου αιώνα.
Ο Γαλλο-ελβετός σκηνοθέτης έφυγε από τη ζωή στις 13 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 91 ετών. Το 2014 στο περιθώριο του Φεστιβάλ των Καννών, ένας δημοσιογράφος αρχίζει μια κουβέντα με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ. «Όταν πεθάνετε, το αργότερο δυνατόν…», άρχισε την φράση του ο συνεντευξιαστής για να προκαλέσει άμεσα , ίσως και απότομα την απάντηση του γκουρού της Νουβέλ Βαγκ, ο οποίος με ένα τσιγάρο να κρέμεται από το στόμα του είχε πει προφητικά: « Ε όχι και αναγκαστικά το αργότερο δυνατόν».
Επιμένει ο δημοσιογράφος και διατυπώνει διαφορετικά το ερώτημα: «Δεν βιάζεστε δα να πεθάνετε ;». Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ κάνει μια γκριμάτσα και απαντά : «Δεν είμαι και πάρα πολύ αγχωμένος να συνεχίσω με οποιοδήποτε τίμημα. Εάν είμαι πολύ άρρωστος δεν θα έχω καμία απολύτως πρόθεση να με σέρνουνε πάνω σε ένα καροτσάκι. Σας διαβεβαιώνω. Καμία απολύτως πρόθεση».
Ο δημοσιογράφος αποτολμά μια τελευταία σκέψη. Θα μπορούσε κανείς να καταφύγει στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ελβετία όπου διαμένει από την δεκαετία του ’70; Και ο σκηνοθέτης απαντά: «Ναι» και προσθέτει… «για την ώρα η επιλογή αυτής της εκδοχής θανάτου είναι ακόμη πάρα πολύ δύσκολη».
Οι παραπάνω διάλογοι έχουν διατυπωθεί στις γραμμές του πρωτοσέλιδου της Liberation στην έκδοση της Τρίτης. Ο κινηματογραφιστής σύμβολο, ο καλλιτέχνης που αποτύπωσε σε μαυρόασπρο σελιλόιντ το «Με κομμένη την ανάσα», με έναν Ζαν Πολ Μπελμοντό σε απίστευτα νεαρή ηλικία με ένα τσιγάρο να κρέμεται από τα χείλη του ή το «Πιερό ο τρελός», ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ που ενέπνευσε τη γενιά του 1968 και που την αποτύπωσε σχεδόν προφητικά στην ταινία « Όλα πάνε καλά» με την Τζέιν Φόντα, αυτός ο άνθρωπος όντος επέλεξε, μπορεί και να σκηνοθέτησε, το ίδιο του το τέλος.
