Του Κώστα Μπετινάκη
Έχουν ήδη αρχίσει τα σχόλια στα διεθνή Μέσα για την πρώτη διεθνή περιοδεία του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Και το ερώτημα που προβάλλεται είναι «μήπως και βουλιάξει στο βούρκο της Μέσης Ανατολής».
«Βingo!» σχολιάζει ο Robert Fisk από την βρετανική «The Independent», «στη μεγαλύτερη συμμαχία που έχει δημιουργηθεί στο βάθος της Ιστορίας, για τη Μέση Ανατολή, οι Σαουδάραβες και οι άλλοι Σουνίτες δικτάτορες και ο πρόεδρος των ΗΠΑ με τον κυνικό πρωθυπουργό του Ισραήλ, συμφώνησαν όλοι στην ταυτότητα της διαβολικής χώρας την οποία καταδικάζουν με μια φωνή ότι «εμπνέει την τρομοκρατία, υποκινεί την αστάθεια στη Μέση Ανατολή και αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή στην παγκόσμια ειρήνη: Το Σιιτικό Ιράν».
Όλα αυτά περιέχονται ανάμεσα στις γραμμές του λόγου που έγραψαν για τον Τραμπ και εκφώνησε στο Ισραήλ, σε εδάφη που πριν εξήντα χρόνια ανήκαν νομικά στους Παλαιστίνιους, εξάπτοντας το μίσος για το Ιράν και την επιθυμία της Τεχεράνης να αποκτήσει πυρηνική βόμβα.
Χωρίς να πει κουβέντα ότι το Ισραήλ κατέχει ήδη πυρηνικά όπλα χωρίς να το έχει παραδεχθεί επίσημα και η διεθνής (δυτική) κοινότητα να κλείνει επίτηδες τα μάτια.
Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που το Ιράν είχε εκλέξει με δημοκρατικές διαδικασίες μετριοπαθή πρόεδρο τον ίδιο που έχει υπογράψει τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, η οποία μειώνει την ιρανική στρατηγική απειλή για το Ισραήλ, τους Άραβες και τις ΗΠΑ.
Κι όμως, στο Ριάντ, ο Τραμπ συμμετείχε σε συμβολικού χαρακτήρα Γουαχαμπικής ορκωμοσίας για το Παγκόσμιο Κέντρο Καταπολέμησης της εξτρεμιστικής ιδεολογίας.
Οι Σαουδάραβες έχουν στήσει το θεατρικό σκηνικό για να κολακέψουν δήθεν τον Τραμπ, αλλά στην πραγματικότητα να τον εντάξουν στον πόλεμο εναντίον του σημαντικότερου αντιπάλου τους – του Ιράν.
Παραβλέποντας ότι η Γουαχαμπική Σαουδική Αραβία και το Κατάρ αποτελούν τον ζωοδότη – τροφοδότη της τρομοκρατίας τύπου αλ-Κάιντα (Τακφίρι) σ΄ολόκληρο τον κόσμο. Το Ριάντ είναι ο χρηματοδότης των πλέον ριζοσπαστικών εξτρεμιστικών τρομοκρατικών ομάδων με παγκόσμιες αποτρόπαιες πολύνεκρες επιθέσεις, από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ως το Ισλαμικό Χαλιφάτο (ISIS).
Για παράδειγμα, αλλάζοντας το όνομά τους σε Hay’at Tahrir al-Sham, το συριακό σκέλος της αλ-Κάιντα, κατόρθωσαν οι «μαχητές» του HTS, να εξασφαλίσουν την διαγραφή της οργάνωσης από την μαύρη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων στις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Αυτό επιτρέπει στους κατοίκους των δύο αυτών χωρών να χρηματοδοτούν την «μετασχηματισμένη» οργάνωση ή να ταξιδεύουν και να πολεμούν υπό τη σημαία της.
Η τρομοκρατική αυτή οργάνωση, που επί πολύ καιρό ήταν γνωστή ως Jabhat al-Nusra, ή Μέτωπο αλ-Νούσρα, συνέχιζε να λειτουργεί ως παρακλάδι της αλ-Κάιντα στη Συρία.
Κι όμως, όλα τούτα τα γνωρίζουν πολύ καλά στις ΗΠΑ. Το είχε αποκαλύψει και η Χίλαρι Κλίντον σε ένα από τα δημοσιευθέντα emails της προς τον διευθυντή της προεκλογικής της εκστρατείας: «…οι κυβερνήσεις του Κατάρ και τη Σαουδικής Αραβίας παρέχουν χρηματική και υποστήριξη επιμελητείας στο ISIS και άλλες ριζοσπαστικές Σουνιτικές ομάδες στην περιοχή…».
Κάτι που ο Τραμπ, κάνει πως δεν γνωρίζει προκειμένου να επιτύχει οικονομικές συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αγνοεί επίσης –ή δεν του το είπαν οι σύμβουλοί του- πως ο οίκος των Σαούντ (η σαουδαραβική δικτατορία δηλαδή) τρέμει στην σκέψη ότι το ιρανικό παράδειγμα του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος εντός μουσουλμανικού συνταγματικού πλαισίου, μπορεί να φτάσει και στο Ριάντ. Ο τρόπος διακυβέρνησης του Ιράν αποτελεί άμεση απειλή για τον Οίκο Σαούντ και όχι για ό,τι άλλο προβάλει το Ριάντ.
Με τη φράση «δουλειές- δουλειές- δουλειές», για να διαφημίσει τις οικονομικές συμφωνίες που υπέγραψε στο Ριάντ, ο Ντ. Τραμπ μπορεί να πέτυχε νίκη δημοσίων σχέσεων αλλά παραμένει το ερώτημα πόσο είναι διατεθειμένος να εντατικοποιήσει την ευρωπαϊκή βοήθεια στον πόλεμο εναντίον του ISIS.
Αν και σημαντικό ρόλο θα παίξει η επόμενη ημέρα της πολύνεκρης τρομοκρατικής επίθεσης στο Μάντσεστερ.
