«Δεν γεννήθηκα πολιτικός» είχε πει κάποτε ο Φιντέλ, προσθέτοντας: «Αλλά από πολύ μικρός κατάλαβα εκείνα τα πράγματα που έμειναν χαραγμένα στο μυαλό μου και με βοήθησαν να κατανοήσω τις παγκόσμιες πραγματικότητες»
Ο πατέρας του Φιντέλ Κάστρο λεγόταν Άνχελ και ήταν μετανάστης από την περιοχή της Γαλικίας στη βόρεια Ισπανία. Με το πέρασμα του χρόνου είχε γίνει μεγαλο-κτηματίας. Στα πατρικά κτήματα ο νεαρός Φιντέλ, όπως γράφουν οι βιογράφοι του, διαπίστωσε τη δύσκολη ζωή των εργατών από την Αϊτή. Αυτό ήταν που επηρέασε τις απόψεις του. Ήταν καλός μαθητής και γρήγορα διακρίθηκε όχι μόνο στα ισπανικά αλλά και τα αγγλικά και στην Ιστορία.
Σε ομιλία του ως φοιτητής ακόμη είχε αναφερθεί εναντίον του πλούτου της χώρας που βρίσκεται σε χέρια ξένων και είχε καλέσει τους συμφοιτητές του στον αγώνα λέγοντας: «Ένα νέο έθνος ουδέποτε παραδίδεται».
Η τελευταία δημόσια ομιλία του Φιντέλ Κάστρο έγινε το 2015 κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του Κουβανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ο Φιντέλ Κάστρο έγινε 90 χρόνων
«Σε λίγο γίνομαι 90» είχε πει με ασθενική πια, αλλά το ίδιο αποφασιστική, φωνή. «Σε λίγο θα γίνει ό,τι συμβαίνει σε όλους. Όλων το τέλος κάποτε έρχεται. Αλλά οι ιδέες του κουβανέζικου κομμουνισμού θα παραμένουν», τα γεμάτα νόημα λόγια του.
Ο πατέρας της κουβανέζικης επανάστασης και η κεντρική φυσιογνωμία που είχε προκαλέσει συγκρούσεις σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, ο Φιντέλ Κάστρο είναι ο τελευταίος ηγέτης μιας εποχής που είχε αφήσει μελανή σφραγίδα στον κόσμο: Του Ψυχρού Πολέμου.
Με το Νικήτα Χρουστσόφ της ΕΣΣΔ, λίγο πριν ψυχρανθούν οι σχέσεις τους επειδή αποσύρθηκαν οι ρωσικοί πύραυλοι το 1962 από την Κούβα, μετά από απειλητική παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ Τζον Κένεντι.
Κατακτώντας την εξουσία μετά την Επανάσταση στην Κούβα, το 1959, αμέσως έγινε ο άνθρωπος – μοντέλο για τα επαναστατικά κινήματα.
Η Κούβα του δικτάτορα Μπατίστα ήταν ένα πεδίο κερδοσκοπίας για τους πλούσιους Αμερικάνους τη μαφία και πολλοί ήταν οι Κουβανέζοι που δεν άντεχαν το καθεστώς και κατέφευγαν στο εξωτερικό.
Έτσι και ο Φιντέλ είχε καταφύγει στο Μεξικό, μαζί με τον αδελφό του Ραούλ. Εκεί γνωρίστηκε μ΄έναν νεαρό Αργεντινό γιατρό, τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι τρεις τους, μαζί με άλλους 80, σχημάτισαν το «Κίνημα 26 Ιουλίου». Στις 2 Δεκεμβρίου 1956 μ’ ένα σαπιοκάραβο, το «Granma», αποβιβάζονται στην Κούβα και ξεκινούν το αντάρτικο. Την Πρωτοχρονιά του 1959 οι αντάρτες του Κάστρο εισέρχονται νικητές στην Αβάνα και ο Μπατίστα εγκαταλείπει την Κούβα.
Η Κούβα του δικτάτορα Μπατίστα ήταν ένα πεδίο κερδοσκοπίας για τους πλούσιους Αμερικάνους τη μαφία και πολλοί ήταν οι Κουβανέζοι που δεν άντεχαν το καθεστώς και κατέφευγαν στο εξωτερικόΟι μεταρρυθμίσεις του νέου καθεστώτος ενοχλούν ιδιαίτερα τις ΗΠΑ με αποκορύφωμα την εθνικοποίηση των αμερικανικής ιδιοκτησίας ξενοδοχείων και εργοστασίων το 1960.
Στις 17 Απριλίου 1.500 Κουβανοί εξόριστοι που είχαν εκπαιδευτεί και ενισχυθεί οικονομικά από την CIA, αποβιβάζονται στον Κόλπο των Χοίρων της Κούβας. Η πρώτη αυτή απόπειρα ανατροπής του Κάστρο καταλήγει σε πλήρη καταστροφή, μέσα σε μόλις τρεις ημέρες.
Ο Κάστρο λαβαίνει οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση από τη Σοβιετική Ένωση και χρηματοδοτεί ανταρτικά κινήματα στην Λατινική Αμερική και την Αφρική. Για να αναδειχθεί η ηγετική φυσιογνωμία των καταπιεσμένων λαών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προγραμματιστούν πάμπολλες, αλλά να αποτύχουν όλες οι δολοφονικές απόπειρες που είχαν σχεδιαστεί από στελέχη της CIA. Λέγεται πως ξεπερνούν τις 638.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είχε άμεσες δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία της Κούβας. Χρειάστηκε να ανέβει ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα το 1999 για να υπογραφεί συνθήκη για την αποστολή χιλιάδων Κουβανών γιατρών σε αντάλλαγμα εκατ. βαρελιών πετρελαίου για να πάρει ανάσα η κουβανέζικη οικονομία.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2008, ο Φιντέλ Κάστρο -επικαλούμενος λόγους υγείας- αποχωρεί από την εξουσία μετά από πέντε δεκαετίες, και την παραδίδει στον -76χρονο τότε- αδελφό του Ραούλ. Για πρώτη φορά αποχωρίζεται τη στρατιωτική φόρμα στα χακί. Στο εξής θα εμφανίζεται με μία απλή μπλε αθλητική φόρμα.
Το 2015 σημειώνεται η πρώτη αμερικανο-κουβανική επαφή και το ταξίδι του Ραούλ στις ΗΠΑ. Για να έρθει εφέτος το ταξίδι Ομπάμα στην Αβάνα. Εκείνο που ομολογούν φίλοι κι εχθροί, είναι πως ο Κάστρο παραμένει η πλέον σημαντική πολιτική προσωπικότητα του 20ού αιώνα…
