Οι γραφειοκράτες-καταμετρητές στο γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών όταν έκλεισαν τους καταλόγους δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ο συνολικός αριθμός των ψηφοφόρων που επέλεξαν την Μαρίν Λεπέν είχε φθάσει τα 7, 7 εκατομμύρια.
Ούτε ο πατέρας της προέδρου του Εθνικού Μετώπου που ίδρυσε το κόμμα το 1972 δεν θα μπορούσε υπό τις τότε επικρατούσες συνθήκες να φανταστεί μία τέτοια διόγκωση της πολιτικής επιρροής της γαλλικής ακροδεξιάς.
Αν κανείς τώρα παρατηρήσει τον χάρτη της Γαλλίας (χάρτης 1) θα καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Το Εθνικό Μέτωπο κυριαρχεί στη ζώνη της Μεσογείου, από τα σύνορα της Ιταλίας μέχρι τα σύνορα με την Ισπανία συμπεριλαμβανομένης και της Κορσικής όπου στις αρχές της δεκαετίας του ’60 μεταφέρθηκε το συντριπτικό ποσοστό των Γάλλων αποίκων από την Αλγερία και το Μαρόκο.
Η δεύτερη ζώνη κυριαρχίας είναι στη βορειοανατολική Γαλλία συμπεριλαμβανομένης και της Αλσατίας. Στο μεν γαλλικό Βορρά η ισχύς του Εθνικού Μετώπου οφείλεται στη βίαια αποβιομηχάνιση κατά της δεκαετίες του ’80 και του ’90. Η αποβιομηχάνιση αυτή έπληξε όχι μόνο τη σιδηρουργία αλλά και τις τεράστιες περιοχές των ορυχείων άνθρακα και σιδήρου στη Β. Γαλλία. Η υπαγωγή των ανατολικών νομών της Αλσατίας και της Λωρραίνης σε αυτή την κατηγορία, ιδιαίτερα δε της Αλσατίας προβληματίζει διότι οι δύο υπονομαρχίες της του Άνω και του Κάτω Ρήνου συνιστούν την πλουσιότερη περιοχή της Γαλλία με το ανώτερο δυνατό ΑΕΠ της χώρας.
Αν κάποιος τώρα δει τον χάρτη της Γαλλίας με το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων αποτυπωμένο πάνω σε αυτόν (χάρτης 2) τότε αντιλαμβάνεται πως το Εθνικό Μέτωπο διαθέτει μία ισχυρότατη επιρροή σε κατ’ εξοχήν αγροτικές περιφέρειες και σε περιοχές που επλήγησαν καταλυτικά από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία καθώς και στις περιοχές όπου ζουν οι δεύτερης και τρίτης γενιάς αποίκων από τη βόρειο Αφρική.
Αντιθέτως, η Μαρίν Λεπέν υπέστη ολοκληρωτική ήττα στα αστικά κέντρα ιδίως δε στο Παρίσι.
Η γεωγραφική κατανομή των υποστηρικτών του Εθνικού Μετώπου βεβαίως και εξηγείται και θα αποτελέσει βασικό επίκεντρο των πολιτικών αναλύσεων του επιτελείου του Εμανουέλ Μακρον μέσα στο δεκαπενθήμερο που έρχεται και μέχρι τον β΄ γύρο των εκλογών. Αλλά θα είναι και βασική αναφορά των μελετών και ερευνών που θα προκύψουν για το γαλλικό πολιτικό σύστημα με στόχο την επόμενη διαμόρφωσή του αφού ο κύκλος της 5ης Δημοκρατίας και οι σταθερές του φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί.
Το Εθνικό Μέτωπο κυριαρχεί στη ζώνη της Μεσογείου, από τα σύνορα της Ιταλίας μέχρι τα σύνορα με την Ισπανία συμπεριλαμβανομένης και της ΚορσικήςΤο επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι το πώς θα απαντήσει η Γαλλία στο βασικό δίλλημα: Ευρώπη ή επαναφορά στο Κράτος-Έθνος. Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί ότι κατά τον α΄ γύρο των προεδρικών εκλογών ο αντιευρωπαϊσμός και η εχθρότητα ως προς το ευρώ δεν εκφράστηκε μόνο από τη λεγόμενη αντισυστημική ψήφο προς την Μαρίν Λεπέν αλλά και με την ψήφο της αριστεράς στο πρόσωπο του Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Δεν είναι δυνατόν ούτε επιστημονικά ούτε πολιτικά να συναθροίσει κάποιος τα ποσοστά της Μαρίν Λεπέν και του Ζαν-Λυκ Μελανσόν διότι αν και υπάρχει ένας ισχυρός αντιευρωπαϊσμός και στα δύο μπλοκ και μια λανθάνουσα ταυτότητα ως προς τα οικονομικά μοντέλα των δύο παρατάξεων, εντούτοις μεταξύ Μελανσόν και Μαρίν Λεπέν υφίσταται μία ξεκάθαρη και ολοκληρωτική διαφορά.
Η διαφορά αυτή συνίσταται στον τρόπο αντιμετώπισης της Γαλλίας ως μέλος του ευρύτερου κόσμου που υποστηρίζει ο Μελανσόν με μία σαφή διάθεση αποδοχής των σημερινών δεδομένων ως προς το προσφυγικό και το μεταναστευτικό αλλά και ως προς τους πολίτες ξένης καταγωγής αλλά με γαλλική υπηκοότητα που διαμένουν στη χώρα.
Αντιθέτως, η ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν αντιμετωπίζει με απόλυτη εχθρότητα και απόρριψη τόσο των μεταναστών και των προσφύγων όσο και των Γάλλων πολιτών που κατάγονται από τρίτες χώρες, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά τα 5 εκατομμύρια και που δραστηριοποιούνται οικονομικά και κοινωνικά εντός του γαλλικού εδάφους. Παρόλα αυτά ο αντιευρωπαϊσμός στο σύνολό του σε απόλυτους αριθμούς και ποσοστά ξεπερνά μετά τις προεδρικές εκλογές του πρώτου γύρου το 40%.
Πρόκειται για μία διαπίστωση που αναπόφευκτα οδηγεί τον παρατηρητή στο συμπέρασμα ότι η Γαλλία ως προς τη θέση της στην Ευρώπη και τη δυναμική της Ε.Ε. είναι διχασμένη όσο διχασμένη ήταν και η κοινωνία της Μ. Βρετανίας στο Brexit και όσο ισχυρή ήταν η επιρροή των αντιευρωπαϊστών στις βουλευτικές εκλογές της Ολλανδίας προ εβδομάδων αλλά και στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας τον περασμένο Δεκέμβρη.
Διαβάστε επίσης:
