Ο βραβευμένος με Νομπέλ οικονομολόγος Paul Krugman, σε άρθρο του στους «New York Times», υποστηρίζει ότι η παγκόσμια επισιτιστική κρίση και οι κοινωνικές αναταραχές οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Το άρθρο του Krugman, όπως δημοσιεύθηκε στους «New York Times»
«Είμαστε στη μέση μιας παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης – η δεύτερη μέσα σε τρία χρόνια. Οι διεθνείς τιμές των τροφίμων έφθασαν σε επίπεδο ρεκόρ τον Ιανουάριο, λόγω των τεράστιων αυξήσεων στις τιμές του σιταριού, του καλαμποκιού, της ζάχαρης και του λαδιού.
Η ραγδαία αύξηση των τιμών είχε μέτρια μόνο επίδραση στον πληθωρισμό των Η.Π.Α., ο οποίος εξακολουθεί να είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, αλλά έχει μια βάναυση επίπτωση στους φτωχούς του κόσμου, οι οποίοι ξοδεύουν μεγάλο μέρος, αν όχι το μεγαλύτερο, του εισοδήματός τους για βασικά είδη διατροφής.
Οι συνέπειες αυτής της κρίσης στα τρόφιμα ξεπερνούν κατά πολύ την οικονομική επιστήμη. Άλλωστε, το μεγάλο ερώτημα σχετικά με τις εξεγέρσεις εναντίον των διεφθαρμένων και καταπιεστικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή δεν είναι τόσο το γιατί συμβαίνουν, αλλά το γιατί συμβαίνουν τώρα. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι υψηλές τιμές των τροφίμων έχουν εγείρει ένα σημαντικό έναυσμα για τη λαϊκή οργή.
Παρά το γεγονός ότι αρκετοί παράγοντες συνέβαλαν στη ραγδαία αύξηση των τιμών των τροφίμων, αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει είναι ο βαθμός στον οποίο τα σοβαρά καιρικά φαινόμενα έχουν αναστατώσει τη γεωργική παραγωγή.
Και αυτά τα σοβαρά καιρικά φαινόμενα είναι ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε να δούμε, καθώς η αύξηση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου, αλλάζει το κλίμα μας – πράγμα που σημαίνει ότι η σημερινή εκτόξευση των τιμών των τροφίμων μπορεί να είναι μόνο η αρχή. Σε κάποιο βαθμό οι διογκωμένες τιμών των τροφίμων αποτελούν μέρος μιας γενικότερης ανόδου των τιμών των βασικών προϊόντων.
Είναι αλήθεια ότι η ανάπτυξη στις αναδυόμενες χώρες, όπως η Κίνα, οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης κρέατος, και κατ’ επέκταση σε αύξηση της ζήτησης για ζωοτροφές. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι γεωργικές πρώτες ύλες, κυρίως βαμβάκι, ανταγωνίζονται για τη γη, όπως και η επιδοτούμενη παραγωγή αιθανόλης, η οποία καταναλώνει μεγάλες ποσότητες καλαμποκιού.
Έτσι, τόσο η οικονομική ανάπτυξη όσο και η κακή ενεργειακή πολιτική έχει παίξει κάποιο ρόλο στην αύξηση των τιμών των τροφίμων. Βέβαια, οι τιμές των τροφίμων υστέρησαν σε σχέση με τις τιμές των άλλων πρώτων υλών μέχρι το περασμένο καλοκαίρι. Μέχρι που ”χτύπησαν” τα καιρικά φαινόμενα.
Σκεφτείτε την περίπτωση του σίτου, του οποίου η τιμή έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το καλοκαίρι. Η άμεση αιτία της ραγδαίας αύξησης των τιμών σίτου είναι προφανής: η παγκόσμια παραγωγή έχει μειωθεί αισθητά. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μείωσης της παραγωγής, σύμφωνα με το αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας, αντικατοπτρίζει μια απότομη “βουτιά” της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Και ξέρουμε τι αυτό είναι περίπου: ένα κύμα καύσωνα και ξηρασίας, η οποία ώθησε τη Μόσχα σε θερμοκρασίες άνω των 100 βαθμών Φαρενάιτ για πρώτη φορά.
Το ρωσικό κύμα καύσωνα ήταν μόνο ένα από τα πολλά πρόσφατα ακραία καιρικά φαινόμενα, από τη ξηρασία στη Βραζιλία μέχρι τις πλημμύρες στην Αυστραλία, που έχουν πλήξει τον κόσμο της παραγωγής τροφίμων.
Το ερώτημα που δημιουργείται είναι τι είναι πίσω από όλες αυτές τις ακραίες καιρικές συνθήκες;
Σε κάποιο βαθμό, βλέπουμε τα αποτελέσματα ενός φυσικού φαινομένου, του La Niña, το οποίο είναι η περιοδική εκδήλωση στην οποία το νερό στον Ειρηνικό γίνεται πιο δροσερό από το κανονικό. Τα φαινόμενα La Niña έχουν συνδεθεί, ιστορικά, με παγκόσμιες επισιτιστικές κρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της κρίσης του 2007-8.
Οι συνήθεις ύποπτοι, φυσικά, θα τρελαθούν από τις υποδείξεις ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει να κάνει με την επισιτιστική κρίση!
Όμως, τα αποδεικτικά στοιχεία, στην πραγματικότητα, δείχνουν ότι αυτό που παίρνουμε τώρα είναι μια πρώτη γεύση από τη διαφθορά, οικονομική και πολιτική, που αντιμετωπίζουμε σε ένα θερμαινόμενο πλανήτη. Και δεδομένης της αποτυχία μας να δράσουμε όσον αφορά στα αέρια του θερμοκηπίου, θα έρθουμε αντιμέτωποι με πολύ περισσότερα και πολύ χειρότερα».
Ο Paul Krugman είναι καθηγητής Οικονομικών και Διεθνών Σχέσεων στο Princeton University, αρθρογράφος στην εφημερίδα «New York Times» και συγγραφέας πολλών βιβλίων. Κέρδισε, το 2008, το Nobel Memorial Prize στην Οικονομική Επιστήμη.
Τα τελευταία του βιβλία είναι:
“The Return of Depression Economics and the Crisis of 2008” (Δεκέμβριος 2008)
“The Conscience of a Liberal” (Οκτώβριος 2007)
“The Great Unraveling: Losing Our Way in the New Century” (Σεπτέμβριος 2003)
Για το πλήρες άρθρο:http://www.nytimes.com/2011/02/07/opinion/07krugman.html?_r=1 http://www.nytimes.com/2011/02/07/opinion/07krugman.html?_r=1
Πηγή: EnviSecurity.com
