Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός του Λιβάνου Νατζίμπ Μικάτι αξίωσε χθες Τετάρτη από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) να υποβάλει στις αρχές της χώρας του όλα τα δεδομένα που έχει στη διάθεσή της για τους πρόσφυγες από τη Συρία εντός μιας εβδομάδας, καθώς η δυσφορία για αυτούς εντείνεται στη χώρα.
Η απαίτηση αυτή διατυπώθηκε έπειτα από ευρεία σύσκεψη του υπουργικού συμβουλίου υπό τον κ. Μικάτι με τη συμμετοχή του αρχηγού του γενικού επιτελείου εθνικής άμυνας, του επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας και άλλων αξιωματούχων.
Στην ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα μετά την συνεδρίαση, ο κ. Μικάτι ζήτησε η UNHCR να παραδώσει όλα τα δεδομένα που διαθέτει για τους σύρους πρόσφυγες στο υπουργείο Εσωτερικών.
Κατά το κείμενο, αποφασίστηκε επίσης ποιος οποιοσδήποτε Σύρος υπήκοος εγκαταλείπει την επικράτεια του Λιβάνου στο εξής θα στερείται το καθεστώς του πρόσφυγα.
Τις τελευταίες δυο εβδομάδες, ο στρατός του Λιβάνου έχει πολλαπλασιάσει τις επιχειρήσεις του στη χώρα για τη σύλληψη εκατοντάδων και την απέλαση δεκάδων Σύρων που βρίσκονται στη χώρα παράτυπα, ή οι άδειες παραμονής των οποίων έχουν λήξει.
Ο Λίβανος είχε υποδεχθεί μεγάλο μέρος των προσφύγων που εγκατέλειψαν τη γειτονική Συρία εξαιτίας του πολέμου που ξέσπασε το 2011, όμως οι διαθέσεις έχουν μεταβληθεί άρδην το τελευταίο διάστημα, καθώς αξιωματούχοι κρίνουν πως η χώρα είναι πλέον κατά το μάλλον ασφαλής και κατά συνέπεια μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Η οικονομική κρίση στην οποία βυθίστηκε ο Λίβανος από το 2019 επιδείνωσε την κατάσταση.
Στην ανακοίνωση που δημοσιοποιήθηκε χθες καλούνται άλλες χώρες να μοιραστούν «το βάρος των Σύρων προσφύγων (…) ειδικά εν μέσω της χειροτέρευσης της οικονομικής κρίσης» στον Λίβανο.
Σύμφωνα με τη Λίσα Αμπού Χαλέντ, την εκπρόσωπο της UNHCR στον Λίβανο, η χώρα φιλοξενεί 1,5 εκατ. πρόσφυγες από τη Συρία, αλλά μόλις οι 800.000 από αυτούς έχουν καταγραφεί επίσημα από την Αρμοστεία.
Ο εξαιρετικά περίπλοκος πόλεμος στη Συρία, που ξέσπασε το 2011 με έναυσμα την καταστολή αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, στοίχισε τη ζωή σε περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους και εκτόπισε 13 εκατομμύρια άλλους, πολλούς εντός της χώρας, ενώ εκατομμύρια άλλοι αναζήτησαν προστασία σε γειτονικές χώρες όπως ο Λίβανος, η Τουρκία και η Ιορδανία ή στην Ευρώπη.
