Η εκλογή του «αουτσάιντερ» Τζέρεμι Κόρμπιν -από την αριστερή πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος-, ο οποίος επικράτησε στις εσωκομματικές εκλογές για ανάδειξη νέου αρχηγού, αναμένεται να επιφέρει αλλαγή στο προφίλ των Εργατικών.
Ο ορκισμένος σοσιαλιστής και σφοδρός πολέμιος των πολιτικών λιτότητας Τζέρεμι Κόρμπιν είναι πλέον ο νέος ηγέτης της ιστορικής βρετανικής παράταξηςΑλλά και όχι μόνον. Έχοντας κερδίσει το 59,5% των ψήφων στις εσωκομματικές εκλογές των Εργατικών (Labour Party), ο ορκισμένος σοσιαλιστής και σφοδρός πολέμιος των πολιτικών λιτότητας Τζέρεμι Κόρμπιν είναι πλέον ο νέος ηγέτης της ιστορικής βρετανικής παράταξης.
Στο σύντομο μήνυμά του μετά τη νίκη του, ο Κόρμπιν υποστήριξε ότι θα επιδιώξει το άνοιγμα της παράταξης, στόχος της οποίας θα πρέπει να είναι «μια αξιοπρεπής και καλύτερη κοινωνία».
Ήδη ανακοινώθηκε πως ο Τομ Γουάτσον είναι από την Κυριακή ο νέος υπαρχηγός των Εργατικών.
Η διαδικασία για την επιλογή του αντιπροέδρου των Εργατικών είχε ξεκινήσει τον περασμένο Μάιο με αλλεπάλληλες ψηφοφορίες διαρκείας.
Σε δήλωσή του μετά την εκλογή του Κόρμπιν, ο Γουάτσον απέκλεισε το ενδεχόμενο «πραξικοπήματος» εναντίον του νέου ηγέτη των Εργατικών από τους μετριοπαθείς του κόμματος, πολλοί από τους οποίους υπέβαλαν παραιτήσεις από τα κομματικά τους αξιώματα από το Σάββατο.
Ωστόσο, ήδη έντονη είναι η αντίδραση της βρετανικής κυβέρνησης, με τον υπουργό Οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν να δηλώνει «ότι εάν κάποτε ανέβαινε στην εξουσία το Εργατικό Κόμμα υπό την ηγεσία του Τζέρεμι Κόρμπιν, κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε τη βρετανική οικονομία με το τύπωμα χρήματος, τον υψηλότερο δανεισμό και τους τιμωρητικούς φόρους εισοδήματος».
Αμέσως μετά την εκλογή του ως ηγέτης των Εργατικών το περασμένο Σάββατο, ο Κόρμπιν άρχισε τον σχεδιασμό της «σκιώδους κυβέρνησης». Ως πρώτη επιλογή του ανακοινώθηκε την Κυριακή το όνομα του μετριοπαθούς «αντιπάλου» του στη διεκδίκηση της ηγεσίας, Άντι Μπέρναμ.
Ήταν και ο μόνος από τους διεκδικητές της ηγεσίας των Εργατικών που δεν αρνήθηκε τη στενή συνεργασία με τον Κόρμπιν, αναλαμβάνοντας το σκιώδες Υπουργείο Εσωτερικών, ενώ ο Τζον Μακντόνελ ανέλαβε το «Υπουργείο» Οικονομικών.
Η συμμετοχή των δύο θεωρείται προσπάθεια να συνενωθεί το Εργατικό Κόμμα, που δοκιμάσθηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για την επιλογή του ηγέτη του.
Μεταξύ των γυναικών που επέλεξε στη «σκιώδη κυβέρνησή» του ο Κόρμπιν είναι η Άνγκελ Ιγκλ που ονομάσθηκε «υπουργός» Επιχειρήσεων, η Χάιντι Αλεξάντερ ως «υπουργός» Υγείας και η Λούσι Πάουελ ως «υπουργός» Εκπαίδευσης.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν στο παρελθόν είχε ταχθεί επανειλημμένα εναντίον της κεντρικής γραμμής των Εργατικών σε κομβικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ένας από τους βασικούς επικριτές των θέσεών του είναι άλλωστε ο προερχόμενος από το Εργατικό Κόμμα, πρώην πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ.
Στο πεδίο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ο Κόρμπιν δεν κρύβει τις μαρξιστικές καταβολές του, επαναλαμβάνοντας συχνά ότι «μπορούμε ακόμη να μάθουμε πολλά από τον Καρλ Μαρξ».
Κύρια σημεία της προεκλογικής καμπάνιας του ήταν η κριτική της λιτότητας, η υποστήριξη των κρατικών επενδύσεων, όπως επίσης και η επανεθνικοποίηση τμημάτων της βρετανικής οικονομίας.
Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, ο Κόρμπιν τάσσεται ευθέως κατά της συμμετοχής της Βρετανίας στο ΝΑΤΟ, προκαλώντας όμως έτσι την αντίδραση και πολλών Εργατικών.
Παρά τις έντονες διαφωνίες στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος (το οποίο κινείται σε γενικές γραμμές στον χώρο της Κεντροαριστεράς), πολλοί αναμένουν ότι ο Κόρμπιν θα ασκήσει δριμεία αντιπολίτευση στον Ντέιβιντ Κάμερον.
Ήδη ως βουλευτής είχε επιτεθεί σε έντονους τόνους στην πολιτική περικοπών της κυβέρνησης Κάμερον που, κατά τον ίδιο, πλήττει βαθιά την καρδιά του κοινωνικού κράτους.
ΣΥΡΙΖΑ, Podemos και τώρα Εργατικοί
Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, η επικράτηση του Κόρμπιν έρχεται κάπως σαν κεραυνός εν αιθρία, στην κεντρική πολιτική σκηνή της Μ. Βρετανίας, η οποία εδώ και δεκαετίες, και παρά την εναλλαγή στην εξουσία Συντηρητικών και Εργατικών, χαρακτηρίζεται από «καθαρό πραγματισμό».
Ο Κόρμπιν έχει επανειλημμένα επικρίνει τις Βρυξέλλες για την πολιτική που ακολουθείται -μεταξύ άλλων- στα εργατικά δικαιώματα. Πάντως, ως κόμμα, υποστηρίζει την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε., στο προγραμματισμένο δημοψήφισμα.
Κι ενώ σε χώρες του ευρωπαϊκού Νότου η άνοδος αριστερών κινημάτων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και των «Podemos» στην Ισπανία, θεωρούνταν αναμενόμενη και λογική εξέλιξη, η «αριστερή στροφή» των Εργατικών προκαλεί έκπληξη.
Τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα βρίσκονται όμως σε φάση μετασχηματισμού και στη Μ. Βρετανία, κάτι που συχνά αποδίδεται στην επιβολή σκληρών μέτρων λιτότητας κατά την τελευταία κυβερνητική θητεία του Ντέιβιντ Κάμερον.
Η συντηρητική «Daily Telegraph» βλέπει τη νίκη Κόρμπιν όχι απλώς σαν μια συγκυριακή επικράτηση αλλά «ως μια μετατόπιση των Εργατικών ακόμη περισσότερο προς τα αριστερά». Γράφει ακόμη ότι «είμαστε μάρτυρες μιας αυτοκτονικής αλλαγής της κόκκινης φρουράς».
Σε κάθε περίπτωση, η ανάδειξη του Κόρμπιν σε ηγετικό πόστο στους Εργατικούς αναμένεται να επιφέρει σειρά ανακατατάξεων στο βρετανικό πολιτικό σκηνικό τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με κορυφαία στελέχη των Εργατικών, ο Κόρμπιν θα οδηγήσει το κόμμα εκ νέου σε ήττα με την ακραία πολιτική ατζέντα του. «Εάν κάνουμε τώρα μια λανθασμένη επιλογή, θα καταδικαστούμε να έχουμε και στο μέλλον κυβέρνηση των Τόρις» ανέφερε η Ιβέτ Κούπερ, υποψήφια για την προεδρία του κόμματος.
Η Λιζ Κένταλ, επίσης συνυποψήφια από το περιβάλλον του Τόνι Μπλερ, εκτιμά ότι το Εργατικό Κόμμα υπό τον Κόρμπιν θα μπορούσε να μετατραπεί σε έναν «βρετανικό ΣΥΡΙΖΑ».
Σύνταξη: Κ. Μπετινάκης
