Του Κώστα Μπετινάκη
Κόλαφος για το καθεστώς της Ερυθραίας είναι η έκθεση τριμελούς επιτροπής του ΟΗΕ που εκδόθηκε στις αρχές του Ιουνίου και καταγγέλλει πως στη χώρα διαπράττονται εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
«Τα εγκλήματα έγιναν από το 1991 και σ’ αυτά περιλαμβάνονται: φυλακίσεις, εξαφανίσεις, υποχρεωτική εργασία, εξωδικαστικοί φόνοι, βιασμοί και δολοφονίες» αναφέρει το κείμενο του ΟΗΕ.
Μέσα στην ατμόσφαιρα αυτή, οι ΗΠΑ κινούνται στην κατεύθυνση ενός πολέμου εναντίον του κράτους της Ερυθραίας που βρίσκεται στην αιχμή του αφρικανικού Κέρατος με έξι εκατομμύρια κατοίκους, εκ των οποίων μισοί είναι μουσουλμάνοι και οι άλλοι μισοί χριστιανοί.
Αμερικανοί σχολιαστές, όπως ο Glen Ford από την ιστοσελίδα Information Clearing House, υποστηρίζουν ότι η Ουάσινγκτον προκάλεσε σκόπιμα την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να υποβάλει έκθεση για παραβιάσεις σε μια αφρικανική χώρα, προκειμένου να δικαιολογήσει μια επιθετική ενέργεια τύπου Λιβύης. «Με αυτοκρατορικά ψευδή επιχειρήματα ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης Ομπάμα ετοιμάζεται να προσθέσει άλλον έναν πόλεμο στην αιματηρή κληρονομιά του».
Έτσι οι ΗΠΑ μεθοδικά στήνουν ένα σκηνικό που να δικαιολογεί «ανθρωπιστική στρατιωτική επέμβαση» εναντίον ενός φτωχού βορειο-αφρικανικού κράτους, απέναντι ακριβώς από την Υεμένη, με έλεγχο στην είσοδο του στρατηγικής σημασίας Κόλπου του Άντεν, που θυμίζει τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την ανατροπή και τη δολοφονία του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι. Με τα γνωστά επακόλουθα, φυσικά.
Όπως και με τη Λιβύη, έτσι και με την Ερυθραία οι ΗΠΑ έβαλαν επιτροπή του ΟΗΕ να συντάξει έκθεση
, στην οποία υπάρχουν «μαρτυρίες πολιτών ότι βασανίζονται από την κυβέρνηση της χώρας τους», με επακόλουθο να δικαιολογηθεί «αλλαγή καθεστώτος με πόλεμο».
Η έκθεση της επιτροπής βασίστηκε σε καταθέσεις προσφύγων σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, που δήλωναν ότι προέρχονται από την Ερυθραία. Την ίδια ώρα η επιτροπή αγνόησε τις υπογραφές 42.000 δηλωμένων κατοίκων της Ερυθραίας στο εξωτερικό, οι οποίοι ζητούσαν να τερματισθούν τα αντίποινα στη χώρα τους.
Η Ουάσινγκτον έχει πρωτοστατήσει ώστε να επιβληθούν κυρώσεις στην Ερυθραία από το 2009, έως ότου στη χώρα επικρατήσει «δυτικού τύπου δημοκρατικό καθεστώς».
Τι υποκρισία! Ουδέποτε έχει ασχοληθεί η Ουάσινγκτον για το θεοκρατικό αυταρχικό καθεστώς που επικρατεί στη σύμμαχό της, Σαουδική Αραβία…
Χώρια που παραμένει το ερώτημα ποιος κρύβεται πίσω από τη χρηματοδότηση του ισλαμικού τρομοκρατικού κινήματος Shabaab (ανάλογου με το Ισλαμικό Χαλιφάτο) της Σομαλίας, που πραγματοποιεί επιδρομές για απαγωγές, από τη γειτονική Σομαλία…
Αλλά πόσοι γνωρίζουν την ύπαρξη του μικρού αυτού κράτους; Χώρια τι πολίτευμα έχει και τι είδους προβλήματα αντιμετωπίζει…
Κι όμως, η τριμελής επιτροπή του ΟΗΕ προτείνει η κυβέρνηση της Ερυθραίας να οδηγηθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) που έχει δημιουργηθεί για να παραπέμπονται να δικασθούν αποκλειστικά Αφρικανοί.
Τον Φεβρουάριο του 2011, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με επικεφαλής τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία είχε παραπέμψει τη Λιβύη στο ICC, προκειμένου να υπάρξει νομική κάλυψη στη στρατιωτική επιχείρηση που είχε ξεκινήσει εναντίον του καθεστώτος Καντάφι.
Αυτήν τη φορά ξεκίνησαν με την υποκριτική «έκθεση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ερυθραία».
Η εκστρατεία δαιμονοποίησης εναντίον του καθεστώτος της Ερυθραίας άρχισε με την κατηγορία της «υποχρεωτικής στράτευσης των γυναικών», λες και δεν ισχύει και σε άλλα κράτη -το Ισραήλ για παράδειγμα. Κι όμως, για την Ερυθραία χαρακτηρίζεται «δουλεία».
Και υποστηρίζει πως αυτός είναι ένας από τους λόγους που προκαλείται η μαζική έξοδος προσφύγων από τη χώρα.
Λες και δεν συμβαίνει το ίδιο με την Αιθιοπία, ένα εξίσου πάμφτωχο κράτος στην ίδια περιοχή της 
Αφρικής, με 15πλάσιο πληθυσμό από την Ερυθραία. Ή το γειτονικό Σουδάν, απελπιστικά φτωχό, με 40 εκατ. κατοίκους, που έχει σχεδόν καταστραφεί από αλλεπάλληλους πολέμους, ή τη γειτονική ακυβέρνητη Σομαλία με τα δέκα εκατομμύρια κατοίκους.
Αλλά για τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της Δύσης, η Ερυθραία αποτελεί ένα αγκάθι, επειδή χαρακτηρίζεται ως «η Κούβα της Αφρικής».
Δεν αποτελεί λύση στο μεταναστευτικό πρόβλημα μια στρατιωτική επέμβαση στην Ερυθραία, αφού οι οικονομικοί μετανάστες που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη προέρχονται από όλα αυτά τα αφρικανικά κράτη που αναφέραμε κι άλλα πολλά που γνωρίζουν απελπιστική φτώχεια κι όχι μόνον από την Ερυθραία.
Πολλοί είναι εκείνοι οι πρόσφυγες που υποστηρίζουν ότι είναι από την Ερυθραία, μιας και έτσι τους έχουν πει οι διακινητές. Άλλωστε, οι μισοί από τους κατοίκους της Ερυθραίας είναι της φυλής Tigrayan, της τέταρτης εθνικής κοινότητας στην Αιθιοπία. Όπως επίσημα είχε καταθέσει πέρυσι σε επιτροπή της Ευρώπης ο πρέσβης της Αυστρίας στην Αιθιοπία Andreas Melan, «από τους χιλιάδες μετανάστες στην Ευρώπη που δηλώνουν ότι προέρχονται από την Ερυθραία, το 30 με 40% είναι Αιθίοπες».
Ο πρέσβης της Ερυθραίας στο Ισραήλ πιστεύει πως οι Αιθίοπες είναι οι μισοί από τους πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στη χώρα αυτή, λένε πως είναι από την Ερυθραία, «επειδή γνωρίζουν πως έτσι θα τους δοθεί αμέσως άδεια παραμονής έξι μηνών».
Τη Δευτέρα, οι New York Times μετέδωσαν τηλεγράφημα από το Ναϊρόμπι της Κένυας, σύμφωνα με το οποίο η εκεί πρεσβεία της Ερυθραίας υποστηρίζει πως «Δυνάμεις της Αιθιοπίας επιτέθηκαν στην περιοχή Τσορόνα των συνόρων ανάμεσα στις δύο χώρες. Οι επιχειρήσεις συνεχίζονται».
Απόδραση από την Ερυθραία
Υπολογίζεται πως ξεπερνούν τους 305.000 οι κάτοικοι του πάμφτωχου αυτού κράτους στο Κέρας της Αφρικής που το έχουν εγκαταλείψει. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν αριθμό ρεκόρ για τους μετανάστες που φτάνουν ζητώντας ένα διαφορετικό μέλλον στην Ευρώπη.
Αν γίνει κι αυτός ο πόλεμος, θα είναι ο Νο 8 που θα έχει χρεωθεί στον «ειρηνοποιό» Ομπάμα.
Οι πόλεμοι του Ομπάμα
Εκτός από το βιβλίο του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου Bob Woodward (για την αποκάλυψη του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ), με κύριο άρθρο του το περιοδικό «Τhe Αtlantic» θυμίζει:
Την αποστολή «ειδικών αμερικανικών δυνάμεων στη Συρία», τον αεροπορικό πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου, την αναθεώρηση της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και την αποστολή «στρατιωτικών εκπαιδευτών στο Ιράκ» καθώς και στρατιωτικών συμβούλων στη Νιγηρία.
Επίσης, έστειλε βαρέα οπλικά συστήματα σε χώρες της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής, ενώ διέταξε αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Λιβύη.
