Ο Μπάρακ Ομπάμα και ο Τζον ΜαΚέιν, είναι οι δύο βασικοί υποψήφιοι για την αμερικανική προεδρία.
Όμως δεν… τρέχουν μόνοι τους σε αυτή την προεδρική κούρσα.
Ο ανεξάρτητος Ράλφ Νάδερ και ο υποψήφιος του κόμματος των Λιμπερτίνων, Μπόμπ Μπαρ, έχουν ξεκινήσει μαζί τους τον αγώνα για το Λευκό Οίκο.
Η συμμετοχή των δύο – Νάδερ, Μπαρ- στις εκλογές θυμίζει το μύθο του Δαυίδ με το Γολιάθ, με τη διαφορά ότι “έξω” από την Παλαιά Διαθήκη, δεν γίνονται θαύματα και είναι απίθανο ένας εκ των δύο να εκλεγεί.
Το ερώτημα όμως είναι ένα: Η παρουσία τους, ποιον από τους δύο βασικούς υποψηφίους θα ζημιώσει.
Ο Ραλφ Νάδερ ως υποψήφιος του Πράσινου Κόμματος το 2000, πήρε ακριβώς το 2.74% των ψήφων, σε πανεθνικό επίπεδο.
Έκανε όμως τη μεγάλη ζημία στη Φλόριντα, καθώς έλαβε 97.000 ψήφους. Εκεί, όπου ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Αλ Γκορ, έχασε την εκλογή του στο Λευκό Οίκο, για μόλις 537 ψήφους.
Από τότε, οι Δημοκρατικοί δεν θέλουν να “βλέπουν” τον κ. Νάδερ, καθώς τον κατηγορούν ότι παρέδωσε τον Λευκό Οίκο στους Ρεπουμπλικάνους και τον Τζορτζ Μπους.
Ο κ. Νάδερ, όμως, υποστηρίζει ότι οι ψηφοφόροι ήταν ελεύθεροι να επιλέξουν όποιον ήθελαν και ότι η ευθύνη της ήττας βαραίνει τον Αλ Γκορ, που δεν είχε δώσει την απαιτούμενη προσοχή στα θέματα του περιβάλλοντος.
Ο Γκορ θα το κάνει αυτό μερικά χρόνια αργότερα, ηγούμενος ως ανεξάρτητο θεσμικό όργανο του αγώνα για την προστασία από τον πλανήτη, κατακτώντας δε και το Νόμπελ. Τις εκλογές, όμως, τις έχασε από έναν «Πράσινο».
Κατ’ ουσία, η ήττα Γκορ στις εκλογές του 2000, οδήγησε σε ένα απλό συμπέρασμα, ενδεχομένως χρήσιμο για τους σημερινούς μονομάχους, για το Λευκό Οίκο.
Οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι μπορεί να μην έχουν ελπίδες για τη νίκη όμως πρέπει να γίνονται – προεκλογικά – δεκτές κάποιες από τις θέσεις τους για να μην τιμωρηθούν στην κάλπη.
Αυτή τη φορά βέβαια ο Νάδερ δεν αναμένεται να έχει τη δυναμική του 2000.
Αλλά έρχεται ο Μπομπ Μπάρ, που ελπίζει να ακολουθήσει τα βήματα του Νάδερ και να κάνει στους Δημοκρατικούς αυτό που έκανε ο Νάδερ το 2000.
Ο Μπαρ είναι πρώην Γερουσιαστής των Ρεπουμπλικάνων, που αποχώρησε μετά την 11η Σεπτεμβρίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστρατήγηση των αστικών ελευθεριών των πολιτών από το Λευκό Οίκο.
Εξελίχθηκε δε σε υπέρμαχο της αμερικανικής αντιπολεμικής εκστρατείας.
Με την εμφανή διάθεση των Αμερικανών να γυρίσουν τη πλάτη στον πόλεμο του Ιράκ είναι πολύ πιθανό ο Μπαρ να γίνει ο Νάδερ των Ρεπουμπλικάνων, κερδίζοντας «αντιπολεμικούς» ψήφους.
Ο κ. Μπάρ μπορεί να προκαλέσει ρήγμα στο μητρικό του κόμμα, ειδικά στη πολιτεία της Γεωργίας (γενέτειρα του Μπαρ) αλλά και στις βορειοδυτικές πολιτείες της Μοντάνα και της Αλάσκα.
Στην πραγματικότητα, εάν ο Μπαρ κατορθώσει να πάρει αρκετούς δυσαρεστημένους Ρεπουμπλικάνους, και εάν ο Ομπάμα καταφέρει να προσελκύσει τους Αφρο-αμερικανούς, η Γεωργία θα μπορούσε να γίνει μια νέα Φλόριντα, αλλά αυτή τη φορά σε βάρος των Ρεπουμπλικάνων.
