Σύνταξη: Κώστας Μπετινάκης
«Αξιοσέβαστη» ηγετική φυσιογνωμία του ιταλικού υπόκοσμου, αναμεμειγμένος και σε πολιτικά σκάνδαλα που τον έκαναν γνωστό διεθνώς, πέθανε αποκλεισμένος από χρόνια στην βίλα του στην Τοσκάνι.
Ο ΛίτσιοΤζέλι, πέθανε στα 96 του, όπως ανακοινώθηκε από την οικογένειά του.
Αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία ο LicioGelliεπί χρόνια κατόρθωνε υπογείως να κινεί νήματα σε περίεργες πολιτικο-οικονομικές υποθέσεις σκανδάλων στην Ιταλία τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός όταν ήταν ο ηγέτης της μασονικής στοάς «Πε Ντούε-Ρ2» με ανάμειξη
Από τότε είχε ξεκινήσει εναντίον του ένας πολύχρονος δικαστικός αγώνας. Το 1998 είχε καταδικαστεί σε 12 χρόνια κάθειρξη και υποχρεωθεί «σε κατ΄οίκον φυλάκιση», αλλά είχε κατορθώσει να δραπετεύσει στην Ελβετία και κατόπιν να συλληφθεί και πάλι, στις Κάνες.
Η μασονική στοά P2 ήταν ο βασικός χρηματοδότης ακροδεξιών τάσεων πολιτικών και ανάμεσα σε εκείνους που είχαν σχέση μαζί της ήταν και ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι – χωρίς ωστόσο,να έχει αποδειχθεί επίσημα.
Γεννημένος στην Πιστόια την δεκαετία του 1930 είχε ενταχθείς τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι, ήταν από τους υποστηρικτές του Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο και κατόπιν είχε γίνει ο αξιωματικός σύνδεσμος της ιταλικής κυβέρνησης με τους Ναζί συναντώντας συχνά τον Χέρμαν Γκέρινγκ.
Ήταν στέλεχος του νεοφασιστικού κόμματος «Κοινωνικό Κίνημα» του Αλμιράντε και είχε άριστες σχέσεις με τον διατελέσαντα πολλές φορές πρωθυπουργό Τζούλιο Αντρεότι. Και στενός φίλος με τον διατελέσαντα πρόεδρο της Αργεντινής Χουάν Περόν. Καύχημα του ήταν ότι εκείνος συνέδεσε τον Περόν με τη Μασονία.
Ο Περόν τον είχε διορίσει διπλωματικό πολιτιστικό ακόλουθο στην πρεσβεία της Αργεντινής στη Ρώμη, κάτι που του έδινε διπλωματική ασυλία.
Δεν έχει επίσημα αποδειχθεί, αυτό που όλοι έλεγαν γι αυτόν, πως ήταν και πράκτορας της CIA στην Ιταλία.
Είχε επίσης κατηγορηθεί το 2005, για ανάμειξη στη δολοφονία του «τραπεζίτη του Θεού»RobertoCalvi ως συνεργός του αρχιμαφιόζου «Πίπο Κάλο». Στη δίκη του τότε, είχε αποκαλύψει ότι κατ΄εντολήν του Βατικανό χρηματοδοτούσε το κίνημα της «Αλληλεγγύης του Βαλέσα, στην Πολωνία. Είχε τότε απαλλαχθεί λόγω «έλλειψης επαρκών στοιχείων».
Το 1992, ο Τζέλι είχε καταδικαστεί σε 18 χρόνια για τη συμμετοχή του στην χρεωκοπία της Μπάνκο Αμπροζιάνο, (με κύριο μέτοχο το IstitutoperleOperediReligione, (Βατικανό) με τη Μαύρη Τρύπα του $1,4.
Ουδέποτε δικάστηκε για τις εκκρεμούσες κατηγορίες για ανάμειξη στην βομβιστική επίθεση στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια το 1980.
Το 1992 επίσης, ξεκίνησε άλλη μια δίκη για επιφανή μέλη της Ρ-2 που κατηγορήθηκαν για συνωμοσία εναντίον του κράτους και ο Τζέλι είχε καταδικαστεί το 1994 γι’ αυτή την υπόθεση σε 17χρονη κάθειρξη.
Αλλά η ποινή του είχε συμψηφισθεί μια και ήδη βρισκόταν σε κατ΄οίκον περιορισμό.
Κι όμως, το 1996 ο Τζέλι είχε προταθεί για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, από τη Μητέρα Τερέζα και τον Ναγκίμπ Ναχφούζ.
Το 2003 σε συνέντευξή του στη «Λα Ρεπούμπλικα»: «Κάθε πρωί μιλώ με τη συνείδησή μου και ο διάλογος αυτός με καλμάρει. Διαβάζω τις εφημερίδες και σκέφτομαι για τη χώρα: Όλα γίνονται πραγματικότητα μέρα με τη μέρα. Η Δικαιοσύνη, η Τηλεόραση η Δημόσια Τάξη. Όλα όσα έγραφα πριν τριάντα χρόνια… Ο Μπερλουσκόνι, εξαίρετος άνθρωπος. Της δράσης όχι των λόγων. Ο άνθρωπος που χρειάζεται η Ιταλία»…
