O εμβληματικός Ισπανός κινηματογραφικός δημιουργός Πέδρο Αλμοδόβαρ κηρύσσει… πόλεμο στον υπουργό Οικονομικών της συντηρητικής κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος για την αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας στα κινηματογραφικά εισιτήρια, κάτι που κατά τον διάσημο σκηνοθέτη έχει απομακρύνει τον κόσμο από τις αίθουσες.
Ο Αλμοδόβαρ κατηγόρησε ανοιχτά την κυβέρνηση Ραχόι ότι έχει ενεργοποιήσει σχέδιο εξόντωσης του ισπανικού σινεμά, καθώς η κόντρα των Ισπανών κινηματογραφιστών και του Λαϊκού Κόμματος έχει μακρά παράδοση.
Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα infoLibre ο σκηνοθέτης ασκεί κριτική στον Κριστομπάλ Μοντόρο, επικεφαλής των οικονομικών της χώρας, καθώς η αύξηση του φόρου οδήγησε πολλές αίθουσες σε οριστικό κλείσιμο, με αποτέλεσμα να χαθούν πολλές θέσεις εργασίας. Ο υπουργός, από τη μεριά του, ανέφερε την προηγούμενη εβδομάδα ότι τα προβλήματα στον χώρο του κινηματογράφου, στα οποία περιλαμβάνεται και η περικοπή ποσοστού της κρατικής χρηματοδότησης, έχουν να κάνουν με τη χαμηλή ποιότητα των εγχώριων ταινιών. Παρ’ όλ’ αυτά δήλωνε ότι το σινεμά έχει την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης, καθώς πρόκειται για έναν τομέα που αφορά τόσο στην οικονομική ανάπτυξη όσο και στον πολιτιστικό πλούτο της χώρας.
«Κάποιος πρέπει να πει σε αυτόν τον υπουργό ότι ο φόρος των εισιτηρίων στη Γαλλία είναι 7%, στην Ιταλία 10% και στη Γερμανία 11%, για να γίνει η σύγκριση με το δικό μας 21%» έγραψε ο σκηνοθέτης, ο οποίος σύμφωνα με το περιοδικό «Σινεμά» ισχυρίστηκε ότι η κόντρα ανάμεσα στους κυρίως αριστερής σκέψης Ισπανούς δημιουργούς και στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα καλά κρατεί από την εποχή του πολέμου στο Ιράκ. «Το 2003 οι κινηματογραφιστές διαμαρτυρήθηκαν για την κυβερνητική στήριξη στην Αμερική και το ισπανικό σινεμά ήταν μια ηχηρή φωνή κατά του πολέμου… με αυτόν τον τρόπο “κέρδισε” την εχθρική αντιμετώπιση των επόμενων συντηρητικών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Δεν έχει σημασία για τους πολιτικούς ότι το 90% του λαού της Ισπανίας τάχθηκε εναντίον του πολέμου και βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει» πρόσθεσε.
«Αγνοώντας τη λαϊκή βούληση, ο τότε πρωθυπουργός Αθνάρ ανέβηκε στο άρμα του πολέμου με προσωπική πρωτοβουλία, σέρνοντας μαζί του μια ολόκληρη χώρα. Μέχρι σήμερα εκείνο το “Όχι” των ανθρώπων του σινεμά έκανε το ισπανικό σινεμά μαύρο πρόβατο στα μάτια των κυβερνήσεων. Όλη αυτή η σύγκρουση, οι τωρινές περικοπές και η περιφρόνηση για τον χώρο ξεκίνησαν από εκείνο το “όχι”, που όμως δεν το μετανιώνω, ακόμα κι αν δεν μείνει ανοιχτή ούτε μία κινηματογραφική αίθουσα στη χώρα».
Η κρατική επιχορήγηση έχει μειωθεί στο μισό μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια και οι περικοπές στον προϋπολογισμό της χτυπημένης από την κρίση Ισπανίας οδήγησαν τον τελευταίο χρόνο σε ακόμη ένα γενναίο «κούρεμα» της κρατικής βοήθειας προς τον κινηματογράφο κατά 15% το τελευταίο έτος.
Στο ίδιο άρθρο ο Αλμοδόβαρ υπερασπίζεται το δικαίωμά του να μιλάει ανοιχτά για την πολιτική και να εκφράζει την άποψή του δημόσια, επικαλούμενος την ακτιβιστική δράση του Τζορτζ Κλούνεϊ στο Ντραφούρ και τις συναυλίες του Μπρους Σπρίνγκστιν υπέρ του Μπαράκ Ομπάμα.
«Όταν ακούω στην τηλεόραση να λένε ότι οι άνθρωποι των τεχνών δεν πρέπει να εκφράζουν τις πολιτικές τους απόψεις, ανατριχιάζω» έγραψε. «Δηλαδή, δεν έχουμε το ίδιο δικαίωμα με οποιονδήποτε άλλο πολίτη να εκφέρουμε γνώμη; Η πολιτική διαμαρτυρία πρέπει να ερμηνεύεται ως ένα σημάδι της υγιούς λειτουργίας της δημοκρατίας» σημειώνει ο Αλμοδόβαρ, προσθέτοντας ότι «στο παρελθόν η Ισπανία γνώρισε αυταρχισμό και την επιβολή των ιδεών του ενός επάνω στις απόψεις των πολλών που καταδικάζονταν ως εγκλήματα», κάνοντας σαφή αναφορά στη δικτατορία του Φράνκο.
Επισημαίνει, ακόμα, τη σημασία του κινηματογράφου στον κοινωνικό ιστό της χώρας και λέει χαρακτηριστικά: «Αν ο Μοντόρο διαβάσει αυτό το κείμενο – που δεν το φαντάζομαι -, θα νομίζει μάλλον ότι είναι γραμμένο στα Κινεζικά».
Τον τελευταίο καιρό ο Πέδρο Αλμοδόβαρ έχει ταχθεί πολλές φορές στο πλευρό των πληγέντων από την κρίση συμπατριωτών του και έχει προειδοποιήσει για τη διόγκωση του λαϊκού αισθήματος δυσαρέσκειας, όσο η ύφεση βαθαίνει και το «φως στο τούνελ» μοιάζει ακόμα μακριά.
