του Πολύβιου Καννέ
Υπάρχει μόνον μία φωτογραφία του στο διαδίκτυο. Μόνον μία. Ζει στο «σκοτάδι». Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για αυτόν. Σελίδες επί σελίδων με κουτσομπολιά και μύθους έχουν γραφτεί ή καλύτερα έχουν ανακυκλωθεί σχετικά με το παρελθόν του. Επισήμως είναι ο πρωτότοκος γιος του Ταγίπ Ερντογάν.
Γεννήθηκε το 1979. Επισήμως, ο Ταγίπ Ερντογάν και η Εμινέ, η σύζυγός του, παντρεύτηκαν τον Φεβρουάριο του 1978. Είναι πολλοί εκείνοι που ψιθυριστά θα σας «εκμυστηρευτούν» στα δημοσιογραφικά καφενεία της Πόλης πως η Εμινέ ήταν έγκυος στον πρώτο γιο της πριν παντρευτεί τον σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο, από τα επίσημα αρχεία τουλάχιστον.
Το παιδί μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Kapetan Pasha και στη συνέχεια σε καλό θρησκευτικό ίδρυμα της Πόλης, το Kartal Anatolian Imam Hatip High School, ενώ τελείωσε οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Bilgi.
Σπούδασε με υποτροφία στην Αγγλία. Δεν εμφανίζεται ποτέ με την υπόλοιπη οικογένεια στα μπαλκόνια των εκλογικών θριάμβων. Δεν θα τον δείτε ποτέ στο πλευρό του πατέρα του να χαιρετά τα πλήθη. Δεν συμμετέχει σε καμία επίσημη-δημόσια εκδήλωση με τους Ερντογάν.
Ο Μπουράκ Ερντογάν είναι ένα μυστήριο. Πήρε απαλλαγή από τον στρατό, λεπτομέρεια που πυροδότησε νέο γύρο σχολίων και κουτσομπολιών. Ωστόσο, η απαλλαγή του πιστοποιήθηκε από το Kashimpasha Military Hospital. Οι κακές γλώσσες κάνουν λόγο για «ιδιαίτερη αντιμετώπιση» του νεαρού Ερντογάν λόγω του πατέρα του.
Το 1998 αφήνει την τελευταία της πνοή σε θάλαμο εντατικής παρακολούθησης η γνωστή καλλιτέχνις κλασικής μουσικής Sevim Tanurek.
Η γυναίκα είχε χτυπηθεί από αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Μπουράκ Ερντογάν. Από τα αρχεία συνάγεται το συμπέρασμα πως ο γιος του Ταγίπ Ερντογάν οδηγούσε χωρίς δίπλωμα, αλλά και πως εγκατέλειψε το θύμα αβοήθητο στην άσφαλτο. Δεν υπήρξε καμία τιμωρία ή καταδίκη.
Ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν τότε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.
Ο Μπουράκ Ερντογάν αρχίζει την επιχειρηματική του καριέρα αναλαμβάνοντας θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο της «Yenidoğan Gıda Pazarlama ve Ticaret Anonim Şirketi», επί της ουσίας ενός πρατηρίου διανομής προϊόντων της πολύ γνωστής σοκολατοποιίας «Ülker».
Συνεργάζεται με τον θείο του Μουσταφά Ερντογάν. Αργότερα, τον Απρίλιο του 2006, θα πουλήσει τα μερίδια των Ερντογάν και θα αγοράσει την εταιρεία «Turkuaz Shipping Company», την οποία θα μετονομάσει σε «Boomer Shipping».
Ο Μπουράκ είναι πλέον εφοπλιστής και θα παραμείνει.
«Το Θησαυροφυλάκιο»
Το 2013, μετά την υπόθεση «Mavi Marmara» στις ακτές της Γάζας, η Τουρκία επιβάλλει εμπάργκο στις εμπορικές σχέσεις με το Ισραήλ. Μόνον ένα καράβι, μήκους 95 μέτρων, μπορεί να αράξει και να αποπλεύσει από τα λιμάνια του Ισραήλ και να μεταφέρει εμπόρευμα στην Τουρκία. Το πλοίο αυτό ονομάζεται «Safran 1» και ανήκει στην εταιρεία «MB’ s Shiping Company», ιδιοκτησίας του Μπουράκ Ερντογάν. Οι λεπτομέρειες του ρεπορτάζ δημοσιοποιούνται από την «YNETNEWS» . Η αντιπολίτευση επισήμως υποβάλλει ερώτηση στη Βουλή. «Ο γιος σας εξαιρέθηκε από το εμπάργκο προς το Ισραήλ;
Ποιο ακριβώς είναι το μερίδιο που οικειοποιήθηκε ο γιος σας από το σύνολο των εμπορικών συναλλαγών με το Ισραήλ την περίοδο επιβολής του εμπάργκο; Είναι αυτή ηθική αντιμετώπιση». Απάντηση καμία.
Κατά τα άλλα, ο πατέρας Ερντογάν ηγείτο της πανμουσουλμανικής εκστρατείας κατά του Ισραήλ και των «Σιωνιστών» επ’ ωφελεία των παραδοσιακών συμμάχων της Τουρκίας, των Παλαιστινίων. Για τη «στάχτη στα μάτια» ο Ερντογάν είχε τότε επιτρέψει τη λειτουργία γραφείου της «HAMAS» στην Κωνσταντινούπολη. Οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας (ΜΙΤ) από τότε συναλλάσσονταν με την παλαιστινιακή οργάνωση. Η σχέση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τα χρόνια πέρασαν. Ο Μπουράκ Ερντογάν εξακολουθούσε να παραμένει στην αφάνεια. Είχε παντρευτεί την κόρη πολύ ισχυρού οικονομικού παράγοντα, από την οποία χώρισε αργότερα, όταν πια δεν χρειαζόταν την «ισχύ» του πατέρα της. Τώρα πια είχε επιβληθεί η ισχύς του «Clan Erdogan».
Οι «Φάκελοι της Μάλτας»
Τον Μάιο του 2017, το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες ενός σκανδάλου με διαστάσεις ανάλογες των «Panama Papers». Ανάμεσα στις επιχειρηματικές οικογένειες των οποίων αποκαλύπτονται οι παράνομες ή μη σύννομες οικονομικές δραστηριότητες με off shore εταιρείες και με υπόγειες διαδρομές φοροδιαφυγής ανακαλύπτει κάποιος την Οικογένεια Ερντογάν. Είχε προηγηθεί η κράτηση και στη συνέχεια η απελευθέρωση του άλλου γιου του Ταγίπ Ερντογάν στην Ιταλία, για παράνομες οικονομικές δραστηριότητες.
Πρόκειται για τον Μπιλάλ, εγκέφαλο και πυρήνα της χρηματοδότησης του ISIS. Η ιστορία αυτή είναι γνωστή και αποτελεί το επίκεντρο της σταδιακής εμπλοκής των Ερντογάν στην υπόθεση της διεθνούς τρομοκρατίας.
Η εφημερίδα του Βελγίου «Le Soir» προσπαθεί να ακολουθήσει την οσμή του χρήματος. Μερικά χρόνια πριν, συγκεκριμένα το 2007, κάποιος Τουρκο-αζέρος επιχειρηματίας παραγγέλνει ένα τάνκερ, το οποίο του παραδίδεται μέσα σε έναν χρόνο. Το 2008. Από τους φακέλους της Μάλτας προκύπτει πως το πετρελαιοφόρο αυτό με την επωνυμία «Agdash» ανήκει σε μία εταιρεία που εδρεύει στα νησιά Man, την «Bumerz Limited». Το όνομα αποτελείται από τα αρχικά των συνεταίρων.
Ο πρώτος εξ αυτών είναι ο Μπουράκ Ερντογάν.
Ο δεύτερος είναι ο Αζέρος, ο Mubariz Mansimov. Κατά το ρεπορτάζ της «Le Soir», ο Mansimov επί της ουσίας «δώρισε» το τάνκερ στο «Clan Erdogan» με αντάλλαγμα προνόμια που αφορούν στις επιχειρηματικές δραστηριότητές του στην Τουρκία, οι οποίες μάλιστα τελούν εν πλήρη ανθοφορία. Η συνδιαλλαγή αυτή θυμίζει πολύ τον τρόπο λειτουργίας της Μαφίας.
Αυστηρή ιεραρχία, αρχηγός υπεράνω κάθε κριτικής, οικογενειακοί δεσμοί ως προς την εκτέλεση διαταγών, απόλυτη συγκάλυψη δραστηριοτήτων, νομικό απυρόβλητο κ.λπ.
Ο «Padre Padrone» και η ισλαμική μαφία
Δεν αποτελεί μυστικό για κανέναν πως το καθεστώς Ερντογάν χρηματοδότησε, ενίσχυσε με οπλισμό και στη συνέχεια διακίνησε παράνομα πετρέλαιο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος. Οι αποδείξεις πολλές. Η εμπλοκή της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ σε αυτήν την υπόθεση έχει καταδειχθεί.
Τα αρχεία των αντίστοιχων μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, εσχάτως και της Ιταλίας, είναι υπερπλήρη στοιχείων για το πώς η Οικογένεια Ερντογάν διαμόρφωσε το πλαίσιο συναλλαγής με το ISIS προς ίδιον οικονομικό όφελος κατ’ αρχάς και για να πλήξει τους Κούρδους της Συρίας, τον Άσαντ κ.λπ. δευτερευόντως. Η επιβολή της ιδιότυπης δικτατορίας Ερντογάν στην Τουρκία μετά το πραξικόπημα – αντιπραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 δεν αφήνει περιθώρια αποκάλυψης στοιχείων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τεκμήρια ακόμη και για μία διεθνών διαστάσεων ενεργοποίηση νομικής διαδικασίας κατά του συστήματος Ερντογάν.
Για το εσωτερικό της Τουρκίας δεν γίνεται ούτε καν λόγος για κάτι τέτοιο. Έως ότου το σύστημα αυτό καταρρεύσει, εάν καταρρεύσει, ο «Αρχηγός» και οι υπαρχηγοί του μπορούν να απολαμβάνουν την ασυλία που τους διασφαλίζει ο φόβος και ο τρόμος που επικρατούν εντός της τουρκικής κοινωνίας αλλά και τα συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί. Η οικονομία της Τουρκίας έχει στηθεί πια γύρω από τους λεγόμενους «Τίγρεις της Ανατολίας», ένα ιδιότυπο και επιθετικό επιχειρηματικό σχήμα, του οποίου οι ορίζοντες δράσης προσδιορίζονται από τις συνθήκες που επικρατούν στην αποσταθεροποιημένη Εγγύς και Μέση Ανατολή.
