Έκπληκτη έχει μείνει μία ομάδα επιστημόνων, όπου σύμφωνα με μία νέα μελέτη τα τελευταία δέκα χρόνια η απώλεια πάγου στο μεγαλύτερο χιονισμένο ορεινό συγκρότημα του κόσμου – το οποίο εκτείνεται από τα Ιμαλάια στο Τιαν Σαν, στα σύνορα της Κίνας με την Κιργιζία- είναι πολύ μικρότερη απ’ όσο πίστευαν έως σήμερα.
Μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Guardian, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, ειδικός στους παγετώνες, χαρακτήρισε τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature «πολύ απρόσμενα». Η απώλεια πάγου από τα μεγάλα όρη της Ασίας, κατά τον Τζόναθαν Μπάμπερ, είναι «αμελητέα, δεν απέχει πολύ από το μηδέν».
Το λιώσιμο των παγετώνων των Ιμαλαΐων είχε βρεθεί, το 2009, στο μικροσκόπιο της αμφιλεγόμενης έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή. Οι συντάκτες της έγραφαν – λανθασμένα, όπως αναγκάστηκαν να παραδεχθούν αργότερα- πως οι παγετώνες αυτοί θα έχουν λιώσει εντελώς έως το 2035.
Η νέα μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει όλους τους πάγους και παγετώνες στη Γη, με τη βοήθεια δορυφορικών δεδομένων. Οι ερευνητές είδαν μεταξύ άλλων ότι, με την εξαίρεση της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής, οι πάγοι ναι μεν λιώνουν, αλλά πολύ πιο αργά σε σχέση με τις έως σήμερα εκτιμήσεις, ιδιαίτερα στα Ιμαλάια και άλλες ασιατικές κορυφές. Επιπλέον την περίοδο της μελέτης -από το 2003 έως το 2010- ο πάγος που προστέθηκε στις κορυφές ήταν αρκετός για να αντισταθμίσει τις απώλειες.
Όπως επισημαίνουν ωστόσο, οι παρατηρήσεις τους δεν ανατρέπουν τη γενικότερη εικόνα: των πάγων που λιώνουν και της στάθμης των υδάτων που ανεβαίνει σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται. «Τα αποτελέσματά μας, όπως και όλων των άλλων, δείχνουν ότι κάθε χρόνο χάνουμε μια τεράστια ποσότητα νερού στους ωκεανούς», λέει ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Τζον Βαρ. «Ο κόσμος θα πρέπει να ανησυχεί το ίδιο με πριν για το λιώσιμο των πάγων σε ολόκληρο τον κόσμο».
Χάνονται δισεκατομμύρια τόνοι νερού το χρόνο
Αφήνοντας κατά μέρος την «έκπληξη» των Ιμαλαΐων, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι η απώλεια νερού από παγετώνες και πάγους εκτός Γροιλανδίας και Ανταρκτικής, είναι σχεδόν 150 δισεκατομμύρια τόνοι το χρόνο. Αν προστεθούν οι προαναφερθείσες περιοχές, ο αριθμός τετραπλασιάζεται.
«Από τη μελέτη βρήκαμε ότι οι μικροί παγετώνες, π.χ. σε Αλάσκα, Νότια Αμερική και Ιμαλάια, συμβάλλουν κατά περίπου μισό χιλιοστό το χρόνο στην αύξηση της στάθμης των υδάτων», λέει ο ερευνητής της NASA Τομ Ουάγκνερ. «Παρότι ο αριθμός αυτός είναι μικρότερος σε σχέση με παλαιότερες εκτιμήσεις, επιβεβαιώνει την απώλεια πάγου σε ολόκληρο τον πλανήτη».
Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
