Σύνταξη – επιμέλεια: Στέλιος Βασιλούδης
«Dos Ferraris contra Italia» – «Δύο Ferrari ενάντια στην Ιταλία»
Αυτός ήταν ο τίτλος της Marca – της μεγαλύτερης αθλητικής εφημερίδας της Ισπανίας – πάνω από μια φωτογραφία των νέων ταλέντων Nico Williams και Lamine Yamal πριν από τη νίκη της χώρας εναντίον των (σημερινών) πρωταθλητών Ευρώπης, στον όμιλο Β. Με την νιότη τους – ο Williams γίνεται 22 ετών στις 12 Ιουλίου φέτος, ο Yamal θα είναι 17 μια μέρα αργότερα, μια μέρα πριν από τον τελικό του Euro – οι δύο εξτρέμ αντιπροσωπεύουν το πιο λαμπρό μέλλον για την ποδοσφαιρική τύχη της Ισπανίας.
Το δίδυμο εντυπωσίασε και πάλι, καθώς η Ισπανία έστησε έναν προημιτελικό εναντίον της Γερμανίας, με νίκη 4-1 επί της Γεωργίας και θεωρείται βασικό για να οδηγήσει τη χώρα τους σε ένα δυνητικό μεγαλείο που δεν έχει δει από τότε που κέρδισε το Euro το 2008 και το 2012, αντίστοιχα.
Ο Williams σημείωσε το πρώτο του γκολ στο τουρνουά με μια εκπληκτική ατομική προσπάθεια, καθώς η Ισπανία έκανε comeback από ένα γκολ πίσω για να κερδίσει τη Γεωργία, ενώ ο Yamal έλαμψε ξανά στην αντίθετη πλευρά. Ο Williams έγινε ο μόνος παίκτης που έχει καταγραφεί στο Euro – από το 1980 – που σκόραρε γκολ, έδωσε ασίστ και ολοκλήρωσε στο 100% τις πάσες του σε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε, ενώ οι έξι ευκαιρίες του Yamal που δημιούργησε απέναντι στη Γεωργία ήταν οι περισσότερες από οποιονδήποτε παίκτη κάτω των 21 σε νοκ άουτ αγώνα για το Euro.
Έχουν γίνει υπέροχοι φίλοι, με τον Williams να φροντίζει τον έφηβο – εμπνευσμένος από το πώς τον πρόσεχε ο μεγαλύτερος αδελφός του Inaki στα νεότερα τους χρόνια. Οι αδερφοί Williams, τώρα συμπαίκτες στην Αθλέτικο Μπιλμπάο, έχουν γίνει από τότε ηγέτες στον αγώνα κατά των διακρίσεων στην Ισπανία – όπου ένα υπόγειο ρεύμα ρατσισμού εξακολουθεί να φουσκώνει συνεχώς, ύπουλα κάτω από την επιφάνεια ορισμένων τμημάτων της ισπανικής κοινωνίας.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Nico μίλησε ενάντια σε μια ρατσιστική αντίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στον τίτλο της Marca, ενώ η ισπανική ομοσπονδία προσέφερε άμεση καταδίκη ως υποστήριξη. Οι αδερφοί Williams γνωρίζουν περισσότερο από όλους τις τεράστιες πλατφόρμες που προσφέρει το ποδόσφαιρο. Είναι αποφασισμένοι να καταδικάσουν τον ρατσισμό με κάθε ευκαιρία και έχουν μεγάλη επίγνωση της ευθύνης που φέρουν τα λόγια τους.
«Ότι κάνουμε είναι για τους γονείς μας»
Το πώς γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ο Nico και ο Inaki στην Ισπανία αξίζει να λεχθεί, καθώς είναι μια ιστορία εμπορίας ανθρώπων, μετανάστευσης, ελπίδας και αγάπης για τους ξένους.
Ως παιδί, ο Inaki Williams δεν μπορούσε ποτέ να καταλάβει γιατί ο Felix, ο πατέρας του, είχε προβλήματα με τα πόδια του.
Μόνο όταν ήταν 18 ετών και έπαιζε ήδη στην πρώτη ομάδα της Αθλετικο, η μητέρα του Maria του είπε πώς είχαν υποστεί ζημιές από την φλεγόμενη άμμο της ερήμου Σαχάρα καθώς η έγκυος Maria και ο σύζυγός της έφυγαν από την Γκάνα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Κατέληξαν να περπατούν το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού – που αρχικά τους πήγαινε στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς είχαν αποκλειστεί στα μισά του δρόμου από τη συμμορία που είχε πάρει τις οικονομίες τους.
Συνελήφθησαν στον ισπανικό θύλακα της Μελίγια, στη βόρεια Αφρική, και για να τους βοηθήσει να αποκτήσουν πολιτικό άσυλο ένας δικηγόρος τους συμβούλεψε να πουν ότι προέρχονταν από την (κατεστραμμένη από τον πόλεμο) Λιβερία και όχι από την Γκάνα.
Τους έφερε σε επαφή με τον καθολικό ιερέα Inaki Mardones. Αυτός τους βρήκε κρατική στέγαση στο Μπιλμπάο και τους πήγε στο νοσοκομείο όπου γεννήθηκε ο Inaki (που πήρε το όνομά του από τον νεαρό ιερέα), ο οποίος συμφώνησε επίσης να γίνει νονός του Inaki.
Το πρώτο δώρο που έκανε στον νονό του; Η πρώτη του ερυθρόλευκη φανέλα με ρίγες της Αθλέτικ.
Ο Νίco θα έλεγε αργότερα: «Δόξα τω Θεώ είμαστε όλοι εδώ μαζί τώρα, ζούμε μια πολύ καλή ζωή. Οι γονείς μου βλέπουν τους γιους τους να ευημερούν, γι’ αυτό ήρθαν εδώ. Ό,τι κάνουμε είναι για τους γονείς μας. Κινδυνεψαν τη ζωή τους για να έχουμε εμείς, ο αδερφός μου και εγώ, ένα καλύτερο μέλλον και το πέτυχαν. Θα εκτιμώ για πάντα αυτό που έκαναν ο πατέρας μου και η μητέρα μου για εμάς – είναι μαχητές, μας ενστάλαξαν σεβασμό και σκληρή δουλειά κάθε μέρα – που κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι είμαι τόσο περήφανος που μπορώ να τους έχω ως γονείς και προσπαθώ να κάνω ό,τι είναι δυνατόν ώστε να αισθάνονται περήφανοι που με έχουν γιο τους».
Σε αντίθεση με την τωρινή τους κατάσταση, η ζωή δεν ήταν καθόλου εύκολη για την οικογένεια Williams. Κινήθηκαν 150 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά προς την Παμπλόνα. Ο Nicholas Williams Arthuer γεννήθηκε εκεί στις 12 Ιουλίου 2002. Ωστόσο, μη μπορώντας να βρει αρκετή δουλειά για να κρατήσει την οικογένειά του, ο Felix μετακόμισε στο Λονδίνο κάνοντας ό,τι μπορούσε για να στείλει χρήματα στο σπίτι.
Καθάριζε τραπέζια σε χώρο εστίασης σε ένα εμπορικό κέντρο του Τσέλσι και εργάστηκε ως φύλακας, ακόμη και στις περιστρεφόμενες πόρτες του γηπέδου της Τσέλσι FC. Έλειπε για 10 χρόνια – τώρα είναι πίσω στο Μπιλμπάο – κατά τη διάρκεια των οποίων ο Inaki έγινε σαν πατέρας για τον Nico, ενώ η μητέρα τους δούλευε έως και τρεις δουλειές κάθε φορά στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει την οικογένειά της.
Όταν πάνε για μεσημεριανό γεύμα στη μαμά τους, τους υπενθυμίζει να καθαρίσουν το τραπέζι, να πλύνουν τα πιάτα και θα τους μαλώσει αν παρεκκλίνουν σε κάτι. Η εκπαίδευση από τους γονείς τους είναι συνεχής.
Ο Inaki, που αποφάσισε να παίξει για την Γκάνα ως φόρο τιμής στην χώρα καταγωγής των γονιών του, παρακολουθούσε τον Nico σε όλη τη διαδρομή του. Από το να τον πάρει από το σχολείο και να του δώσει ένα «μποκαντίλο» (σάντουιτς) μετά από τα μαθήματα, μέχρι αργότερα να τον καθοδηγήσει για τη συμπεριφορά που έπρεπε να ακολουθήσει αν ήθελε να τα καταφέρει ως ελίτ αθλητής.
«Για μένα είναι μια αναφορά, είναι τα πάντα για μένα», λεει ο Nico. «Έχει βοηθήσει τους γονείς μου και εμένα για να φάμε, να πάω στο μάθημα, για να ντυθώ. Με διορθώνει, με συμβουλεύει, το έκανε ουσιαστικά πάντα, αλλά τα πάμε πολύ καλά. Είναι αδερφός μου, αλλά κάνει και λίγο τον πατέρα». Στις 28 Απριλίου 2021, τα αδέρφια μπήκαν ως αναπληρωματικοί στο δεύτερο ημίχρονο στην ισοπαλία 2-2 της Αθλέτικ εντός έδρας εναντίον της Ρεάλ Βαγιαδολίδ για να γίνουν τα πρώτα αδέρφια που παίζουν μαζί για τον σύλλογο από το 1986.
Στη συνέχεια, πήγαν αμέσως να επισκεφτούν τη μαμά τους, η οποία δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τον αγώνα καθώς οι οπαδοί είχαν αποκλειστεί από το γήπεδο λόγω της πανδημίας του Covid.
«Ο Lamine κοπιάρει κάθε τι που κάνει ο Nico»
Ο Nico βρήκε νέα αδελφή ψυχή στην εθνική, έχει στενό δεσμό με το 16χρονο φαινόμενο Lamine Yamal. Οι διαδικτυακές εικόνες του ζευγαριού να χορεύουν, πιθανώς για προετοιμασία ενός εορτασμού γκολ, έχουν γίνει viral. Υπάρχουν σίγουρα στοιχεία για το πώς συνήθιζε να το κάνει ο Nico με τον μεγαλύτερο αδερφό του.
Μετά τη νίκη της Ισπανίας κόντρα στην Ιταλία, ο Nico αστειεύτηκε: «Του έχω ήδη πει (του Yamal) ότι πρέπει να μάθει από τον πατέρα του – δηλαδή εμένα!». Ο Nico πρόσθεσε επίσης ότι του είχε μιλήσει επανειλημμένα και του έχει τονίσει τη σημασία του να απολαύσει αυτές τις εξαιρετικές και αισιόδοξες στιγμές.
Η φιλία τους χρονολογείται από τότε που συναντήθηκαν στην ισπανική ομοσπονδία στο Λας Ρόζας στη Μαδρίτη τον Μάρτιο, πριν από τα φιλικά παιχνίδια της Ισπανίας με την Κολομβία και τη Βραζιλία, όταν ο Nico κλήθηκε να παρακολουθεί προσεκτικά τον νεαρό Yamal. Αν και σχεδίαζε να βγει μια μέρα έξω στην πρωτεύουσα την ημέρα του ρεπό του, του ζήτησαν να βγει με τον νεαρό, ο οποίος αναρωτιόταν τι να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο του.
Ο Nico δέχτηκε. Ήταν μια έξυπνη κίνηση από την ομοσπονδία που κατάλαβε πλήρως ότι δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερος μέντορας για τον Lamine από τον Nico. «Είναι ένα καλό παράδειγμα για αυτόν», λέει εκπρόσωπος της ομοσπονδίας. «Ο Lamine αντιγράφει όλα όσα κάνει ο Nico.»
«Οι μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου καλούν»
Γρήγορος, εκρηκτικός, φαινομενικά ανεξάντλητος, ο Nico είναι δεξιοπόδαρος εξτρέμ που μπορεί να παίξει και στις δύο πτέρυγες ή ακόμα και να ξεκινήσει από μια πιο κεντρική θέση.
«Ήταν απίστευτο να τον βλέπω να παίζει», λέει ο πρώην προπονητής της Αθλέτικ, Gaizka Garitano. «Ήταν πολύ γρήγορος, είχε απίστευτη ταχύτητα. Ακόμα πιο επιδέξιος από τον μεγαλύτερο αδερφό του».
Μια απογοητευτική εμφάνιση στο πρώτο παιχνίδι της Ισπανίας στο Euro 2024 κόντρα στην Κροατία έκανε τον Williams να φοβάται ότι θα αποκλειστει από την ενδεκάδα. Τον έκανε επίσης διπλά αποφασισμένο να δείξει τι μπορούσε να κάνει κόντρα στην Ιταλία. «Δεν έπαιξα με χαρά», είπε στο προπονητικό επιτελείο. «Θα τα δώσω όλα στο επόμενο παιχνίδι». Το επιτελειο του de la Fuente σημείωσε την πείνα του.
Μετράει ήδη 17 συμμετοχές στην εθνική Ισπανίας και φαίνεται θέμα χρόνου να τον καλέσουν οι μεγαλύτεροι σύλλογοι στον κόσμο. Τον Δεκέμβριο, ο Nico υπέγραψε επέκταση συμβολαίου στην Αθλέτικ που θα μπορούσε να τον κρατήσει εκεί μέχρι τις 30 Ιουνίου 2027. Περιέχει ρήτρα αποδέσμευσης περίπου 51 εκατομμυρίων ευρω, που ήταν αρκετή για να αποτρέψει, επί του παρόντος, την Τσέλσι, που τον παρακολουθεί για αρκετό καιρό, ενώ μια προσφορά της Μπαρτσελονα έχει επίσης απορριφθεί .
Ο ίδιος ο παίκτης επέμεινε πρόσφατα ότι είναι «ευτυχισμένος στην Αθλέτικ», ενώ ο πρόεδρος της ομάδας Jon Uriarte επέμεινε «δεν ανησυχούμε» παρά το ότι οι εικασίες για το μέλλον του μεγαλώνουν. Προς το παρόν, ωστόσο, έχει ακόμη ημιτελείς δουλειές με την Ισπανία, τη χώρα της οποίας τη φανέλα φοράει με τιμητική διάκριση και περηφάνια.
Πηγή: BBC Sport
