Η Malgy (σ.σ. για προσωπικούς της λόγους επιθυμεί να υπογράφει με ψευδώνυμο) είναι Ιταλίδα δημοσιογράφος που κατοικεί στο χωριό Sondrio της Λομβαρδίας, στις Άλπεις, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελβετία. Διανύοντας την 41η μέρα αναγκαστικής καραντίνας, στη χώρα που πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού όσο καμία άλλη, η δημοσιογράφος μεταφέρει στους αναγνώστες του zougla.gr τα συναισθήματα και τις σκέψεις της για μια κατάσταση που δυστυχώς αφορά και εμάς άμεσα…
Μια νέα αρχή Επιτέλους η βροχή, η βροχή πάνω από την αποχώρηση μου -ήταν δύσκολο να αφήσω το μικρό αγοράκι μου, αλλά προσπάθησα να φανταστώ πως ήταν μια κανονική καλοκαιρινή εβδομάδα που μένει στη μητέρα μου. Ξανά στον δρόμο, μόνη μετά από έξι μεγάλες εβδομάδες. Είναι παράξενο, αλλά παράλληλα ανακουφιστικό.
Συνάντησα τον συνάδελφο μου στις 2 το μεσημέρι. Μοιάζουμε σαν μια ομάδα από φαντάσματα, βρήκα τα πάντα στο γραφείο μου όπως τα είχα αφήσει. Προφανώς, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αλλά εμείς, μέσα μας, έχουμε αλλάξει.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν πια. Κοιτάμε ο ένας τον άλλον, δεν ξέρουμε τι να πούμε και σκεφτόμαστε το άμεσο μέλλον μας. Τα καλά νέα σήμερα είναι πως έχουμε λιγότερους θετικούς στον ιό για πρώτη φορά. Αλλά η Λομβαρδία θα επανεκκινήσει αργότερα: η μόλυνση πιθανότατα θα τελειώσει στα τέλη του Ιουνίου.
Έχουμε πολύ καιρό ακόμα. Μετά από τη δουλειά, μόλις για τέσσερις ώρες, γύρισα στο σπίτι. Καλό μου σπίτι, κέντρο του Μιλάνο, μπορώ να δω τη Madonnina. Στην απομόνωση του βουνού είναι λιγότερο εμφανές, σε μια μεγάλη πόλη η ησυχία είναι ασυνήθιστη.
Είναι η εξαίρεση μας. Μπαίνω στο διαμέρισμα μου με μάσκα και γάντια, ο σύζυγός μου με περιμένει. Φτιάχνω σπαγγέτι απόψε, ανοίγω το παράθυρο και κοιτάω έξω. Τηλεφωνώ στο μικρό αγοράκι μου: φαίνεται πως καταλαβαίνει και παραμένει ήσυχος και χωρίς εμένα.
Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα από εμάς. Όπως και να έχει, είμαι χαρούμενη: είναι μια επανεκκίνηση, μια θλιβερή επανεκκίνηση αλλά νιώθω σαν να ζω. Αυτό που είναι σημαντικό για εμένα είναι να σχεδιάσω τη ζωή μου ξανά, να βάζω το ένα τούβλο μετά το άλλο. Και τελικά να φτιάξω ένα νέο σπίτι. Είναι ο μόνος τρόπος για να δω το φως στο τέλος του τούνελ.
