Η Malgy (σ.σ. για προσωπικούς της λόγους επιθυμεί να υπογράφει με ψευδώνυμο) είναι Ιταλίδα δημοσιογράφος που κατοικεί στο χωριό Sondrio της Λομβαρδίας, στις Άλπεις, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελβετία. Διανύοντας την 31ή μέρα αναγκαστικής καραντίνας, στη χώρα που πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού όσο καμία άλλη, η δημοσιογράφος μεταφέρει στους αναγνώστες του zougla.gr τα συναισθήματα και τις σκέψεις της για μια κατάσταση που δυστυχώς αφορά και εμάς άμεσα…
Ημέρα 31η. Μπροστά μου έχω 6 βαμμένα αβγά, τα κρεμάσαμε στον τοίχο. Αυτό κάναμε χθες με τον γιο μου. Τα σύννεφα μετακινούνται πάνω από το κεφάλια μας. Χθες το βράδυ, ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στο Έθνος: Από την Τρίτη, τα βιβλιοπωλεία και τα καταστήματα με βρεφικά είδη θα ανοίξουν ξανά. Έπειτα ακόμα ένα lockdown μέχρι τις 4 του Μάη.
Και μετά; Θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Πάντως είμαι λίγο εκνευρισμένη: Υπάρχει αρκετός κόσμος στους δρόμους, σε κάθε πόλη. Η αστυνομία και οι καραμπινιέρι ελέγχουν αυστηρά τους δρόμους που οδηγούν στο παραλιακό μέτωπο της Λιγκούρια και της Τοσκάνης.
Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν; Θεωρώ ότι αυτό δεν δείχνει καθόλου σεβασμό για τους γιατρούς, οι οποίοι, μέχρι τώρα, μας έχουν φροντίσει. Υπάρχουν νοσοκόμες που δουλεύουν ασταμάτητα επί πολλές εβδομάδες. Δεν κοιμούνται καν στο σπίτι τους, δεν βλέπουν τις οικογένειες τους. Και τι κάνουν οι άνθρωποι στο σπίτι; Βγαίνουν έξω και παραβαίνουν τις εντολές. Είναι έγκλημα.
Όπως και να έχει, εμείς θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες και θα ξαπλώσουμε στο γρασίδι με ένα βιβλίο, κάτω από τον ήλιο. Ένα τέλειο Σάββατο, αν φανταστούμε ότι πρόκειται για κανονικό Σάββατο.
Δεν υπάρχει σχολική μελέτη για λίγες μέρες για τον γιο μου και έχουμε κανονικές διακοπές, ακόμη κι αν του λείπουν οι συμμαθητές του. Ίσως τις επόμενες ημέρες, θα ξεκινήσει πάλι να παίζει μπάσκετ με ένα άλλο αγόρι που μένει πιο κάτω στη γωνία. Προς το παρόν, απαγορεύεται να έρχονται κοντά οι οικογένειες. Θα παραγγείλουμε παγωτό, και θα του το πάμε σε κυπελλάκι. Θα το αφήσω δίπλα στην πόρτα του.
Μου λείπουν τόσο πολύ οι ανθρώπινες σχέσεις. Θέλω απεγνωσμένα να αγκαλιάσω κάποιους φίλους. Οι Ιταλοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αγκαλιές και φιλιά. Για μένα, είναι μια βασική ανάγκη.
Συνεχώς λέμε “Andrà tutto bene” (“όλα θα πάνε καλά”).
Διαβάστε ακόμα: Λομβαρδία, ημέρα καραντίνας 30ή: «Βλέποντας τους φίλους μέσω βίντεο, με ένα μπουκάλι λευκό κρασί και δύο ελιές»
