Εάν οι βιολόγοι μπορούσαν να τοποθετήσουν «όργανα» ελέγχου τύπου υπολογιστή μέσα σε ζωντανά κύτταρα, θα ήταν σε θέση να τα «προγραμματίσουν» έτσι ώστε να μπορούν να εντοπίσουν και να αναφέρουν την ύπαρξη προβλημάτων υγείας, όπως ο καρκίνος, να παράγουν επί τόπου φαρμακευτικές ουσίες και να προσαρμόζουν γενικότερα τις λειτουργίες τους.
Όπως αναφέρεται στο «MIT Technology Review», επιστήμονες του Πανεπιστημίου Στάνφορντ ανέπτυξαν μία μέθοδο δημιουργίας γενετικών τμημάτων/εξαρτημάτων, που είναι σε θέση να εκτελούν τις λογικές διεργασίες/υπολογισμούς, οι οποίοι κάποια στιγμή στο μέλλον ενδεχομένως να οδηγήσουν σε τέτοιου είδους και έκτασης δυνατότητες.
Η γενετική «πύλη λογικής» που δημιούργησαν οι ερευνητές του Στάνφορντ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλο όγκο ψηφιακών λογικών διεργασιών, ενώ είναι σε θέση και να αποθηκεύει δεδομένα. Λειτουργεί κάνοντας αλλαγές στο γονιδίωμα ενός κυττάρου, δημιουργώντας ένα αρχείο/αντίγραφο (transcript) με τις δραστηριότητες του κυττάρου, το οποίο διαβάζεται αργότερα με έναν αποκωδικοποιητή DNA.
Οι ερευνητές αποκαλούν το επίτευγμά τους «transcriptor», παραπέμποντας στα τρανζίστορ της ηλεκτρονικής. «Θέλουμε να φτιάξουμε εργαλεία για να τοποθετήσουμε υπολογιστές μέσα σε κάθε ζωντανό κύτταρο – λίγη αποθήκευση δεδομένων, δυνατότητα επικοινωνίας και λογική» λέει ο Ντριου Έντι, ο καθηγητής βιομηχανολογίας που ηγήθηκε της έρευνας.
Σε αντίστοιχο πλαίσιο κινείται και ο Τίμοθι Λου της Ομάδας Συνθετικής Βιολογίας του ΜΙΤ. Η άποψή του είναι ότι, από τη στιγμή που δεν μπορούν να τοποθετηθούν τσιπ πυριτίου μέσα στο ανθρώπινο σώμα, πρέπει να στηθούν κυκλώματα από DNA και πρωτεΐνες. «Σκοπός δεν είναι να αντικατασταθούν οι υπολογιστές, αλλά να “ανοίξουν” βιολογικές εφαρμογές που οι συμβατικοί υπολογιστές δεν μπορούν να φτάσουν» υποστηρίζει.
Το επόμενο βήμα των ερευνών πάνω στη συνθετική βιολογία θα μπορούσε να είναι η δημιουργία ολόκληρων συστημάτων που αποτελούνται από κυτταρικά τμήματα. Όπως λέει ο Κρίστοφερ Βόιγκτ, βιομηχανολόγος του ΜΙΤ, το επόμενο στάδιο θα είναι ο συνδυασμός γενετικών «πυλών λογικής» για τη δημιουργία ενσωματωμένων κυκλωμάτων ικανών για πιο σύνθετες λειτουργίες. «Θέλουμε να φτιάξουμε κύτταρα που θα μπορούν να λειτουργήσουν σαν πραγματικοί υπολογιστές» αναφέρει σχετικά.
