Τις τελευταίες δεκαετίες, το Ισραήλ έχει επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια για την προετοιμασία ενός πιθανού χτυπήματος στο Ιράν, αναπτύσσοντας στην πορεία εξελιγμένα οπλικά συστήματα. Ορισμένες από αυτές τις δυνατότητες αποκαλύφθηκαν μόνο αφού πουλήθηκαν σε ξένες στρατιωτικές δυνάμεις.
Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ έφερε με επιτυχία εις πέρας ένα αεροπορικό χτύπημα στην Υεμένη, αναπτύσσοντας αεροσκάφη F-15 από μια βάση σε απόσταση 1.800 χιλιομέτρων από τον στόχο. Αυτά τα αεροπλάνα, αρχικά σχεδιασμένα για αερομαχίες, τροποποιήθηκαν από το Ισραήλ όχι μόνο για αποστολές κρούσης, αλλά και για να μεταφέρουν σύγχρονα πυρομαχικά.
Ωστόσο, παρά την παρόμοια απόσταση, μια επίθεση στο Ιράν θα ήταν μια πολύ πιο περίπλοκη πρόκληση.
Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι βάσεις βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν βρίσκονται βαθιά στο έδαφος, σε αντίθεση με άλλους λιγότερο προστατευμένους στόχους, όπως οι τερματικοί σταθμοί πετρελαίου.
Επίσης, το Ιράν χρησιμοποιεί ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας, κυρίως εγχώριας ανάπτυξης. Σύμφωνα με την Τεχεράνη, αυτό το σύστημα ταιριάζει με τις δυνατότητες ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, το οποίο μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους που εκτοξεύονται από το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα, ο στόλος των πολεμικών αεροσκαφών του Ιράν μπορεί να χαρακτηριστεί μάλλον απαρχαιωμένος και περιλαμβάνει ρωσικά MiG-29 και αμερικάνικα F-14 από την εποχή του Σάχη, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις διεθνείς κυρώσεις.
Για τη αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ έχουν ξοδέψει 20 χρόνια προετοιμασίας για ένα πιθανό χτύπημα στο Ιράν, επενδύοντας, όπως προαναφέρθηκε, δισεκατομμύρια δολάρια.
Αεροσκάφη με εμβέλεια 2.000 χλμ.
Επιδρομές σε αποστάσεις 2.000 χλμ. πραγματοποιούνται συνήθως από αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις χρησιμοποιώντας πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά. Το Ισραήλ, ωστόσο, έχει διαθέσει σημαντικά τμήματα της αμερικανικής βοήθειας για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών ικανών να πετούν δύο ώρες προς κάθε κατεύθυνση.
Η Lockheed Martin ανέπτυξε δεξαμενές καυσίμου ειδικά για αυτά τα τζετ, ενισχύοντας την εμβέλειά τους χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την αεροδυναμική τους.
Υπάρχουν αναφορές ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμων για αεροσκάφη F-35, επιτρέποντάς τους να φτάσουν στο Ιράν διατηρώντας παράλληλα τις δυνατότητες του συστήματος μη εντοπισμού από τα ραντάρ «stealth». Χωρίς αυτές, η εμβέλειά τους δεν επαρκεί για χτύπημα ιρανικού στόχου, ενώ οι τυπικές δεξαμενές κάτω από τα φτερά θέτουν σε κίνδυνο μεγάλο μέρος του συστήματος «stealth».
Επιθετικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, η αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ αποκάλυψε δύο επιθετικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύτηκαν από μαχητικά αεροσκάφη. Λεπτομέρειες όπως το ακριβές βεληνεκές τους παραμένουν ασαφείς, όμως είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιτρέποντας την εξαπόλυση χτυπημάτων από σημεία εκτός του εύρους της ιρανικής άμυνας. Αυτοί οι πύραυλοι ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τους χρόνους συναγερμού του εχθρού και περιπλέκοντας τις προσπάθειες αναχαίτισης, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητές τους να χτυπήσουν τον στόχο.
Πύραυλοι Rampage
Αυτοί οι πύραυλοι αρχικά σχεδιάστηκαν για χτυπήματα εδάφους – εδάφους, όμως προσαρμόστηκαν σε αέρος – εδάφους, αποκτώντας αυξημένη εμβέλεια και ταχύτητα όταν εκτοξεύτηκε από αεροπλάνα. Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης, παρέχοντας ακριβή στόχευση.
Με μήκος 4,7 μέτρα και βάρος 570 κιλά, φέρει κεφαλή 150 κιλών είναι ένας πύραυλος ιδιαίτερα αποτελεσματικός έναντι σταθερών στόχων, όπως συστοιχίες πυραύλων, κέντρα διοίκησης ή άλλους κρίσιμους στόχους υποδομής. Μπορεί να εκτοξευθεί από διάφορους τύπους αεροσκαφών (F-15, F-16 και F-35), ενώ θεωρείται σχετικά προσιτός, καθώς το κόστος υπολογίζεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.
Πύραυλος Rocks
Ο Rocks συνδυάζει τις υπερηχητικές δυνατότητες κρουζ με δορυφορική και αδρανειακή πλοήγηση, καθώς και οπτική στόχευση. Σύμφωνα με τις δοκιμές που έχει υποβληθεί δοκιμές, μοιάζει με τον ιρανικό πύραυλο Shahab από άποψης ταχύτητας και ευελιξίας.
Ο Rocks μπορεί να εκτοξευθεί από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και ενδεχομένως από F-35. Εκτιμήσεις δείχνουν ότι έχει βεληνεκές 300 χλμ. και μπορεί να φέρει κεφαλή 500 κιλών, γεγονός που τον καθιστά ικανό να χτυπήσει οχυρωμένες ή υπόγειες εγκαταστάσεις.
Άλλα οπλικά συστήματα
Διεθνείς πηγές αναφέρουν ότι το Ισραήλ διαθέτει πυραυλικό σύστημα εδάφους-εδάφους, εξοπλισμένο τόσο με συμβατικές όσο και με πυρηνικές κεφαλές. Πρόκειται για τους πυραύλους «Jericho». Προς το παρόν, μοιάζει χαμηλή η πιθανότητα να χρησιμοποιήσει το Ισραήλ αυτούς τους πυραύλους σε μια ενδεχόμενη επίθεση.
Το Τελ Αβίβ συντηρεί μια πολιτική ασάφειας σχετικά με τις δυνατότητές του σε αυτόν τον τομέα, ανακοινώνοντας συχνά «δοκιμές πρόωσης πυραύλων». Ωστόσο, η αποκάλυψη ενός δορυφορικού εκτοξευτή ήδη από το 1988 έχει επιβεβαιώσει τις βαλλιστικές δυνατότητες μεγάλης εμβέλειας του Ισραήλ, καθώς οποιοσδήποτε δορυφορικός εκτοξευτής μπορεί να προσαρμοστεί για στρατιωτική χρήση.
Επίσης, η ισραηλινή βιομηχανία έχει αναπτύξει τις βόμβες καταστροφής καταφυγίων 500MPR, ικανές να διαπεράσουν έως και 4 μέτρα σκυροδέματος. Αυτές οι βόμβες έχουν μικρότερο βεληνεκές, φθάνοντας σε μερικές δεκάδες χιλιόμετρα με βάση τη μέθοδο ανάπτυξης.
PopEye Turbo
Ένα άλλο οπλικό σύστημα του Ισραήλ, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος Κρουζ «PopEye Turbo», με βεληνεκές 1.500 χλμ. Είναι σχεδιασμένος για εκτόξευση από υποβρύχια και μπορεί να φέρει συμβατικές και πυρηνικές κεφαλές. Αυτό το βεληνεκές επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να χτυπήσουν το Ιράν από την Ερυθρά Θάλασσα ή την Αραβική Θάλασσα χωρίς να καταπλεύσουν στον Περσικό Κόλπο.
Η πώληση αυτών των προηγμένων οπλικών συστημάτων σε αξιόπιστους ξένους πελάτες επιτρέπει στις ισραηλινές εταιρείες να επανεπενδύουν στην ανάπτυξη ακόμη πιο εξελιγμένων πυραύλων και βομβών και είναι πιθανό ότι αυτή τη στιγμή άγνωστα συστήματα να βρίσκονται σε αποθήκες του ισραηλινού στρατού, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή.
Πηγή: The Jerusalem Post
